Jerzy Grzymek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Grzymek
|family-name=Grzymek
|given-name=Jerzy
|given-name=Jerzy
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Jerzy Grzymek1.jpg
|image=Jerzy Grzymek1.jpg
|birth_date=9 kwietnia 1908
|birth_date=9 kwietnia 1908
Linia 8: Linia 8:
|death_date=4 maja 1990
|death_date=4 maja 1990
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych i związków glinu
|fields=technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych, technologia związków glinu
|function=Dziekan Wydziału Ceramicznego AGH (1964–1968)
|function=Dziekan Wydziału Ceramicznego AGH (1964–1967)
|faculty=Wydział Ceramiczny
|faculty=Wydział Ceramiczny
|awards=Krzyż Wielki OOP, Krzyż Komandorski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej
|dhc_year=1979
|dhc_year=1979
|dhc_reason=za   zasługi dla rozwoju chemii, a w szczególności fizykochemii stosowanej materiałów budowlanych oraz kompleksowych metod wytwarzania materiałów wiążących z ubogich rud i odpadów przemysłowych wraz z uznaną w świecie metodą pozyskiwania tlenku glinu i cementów szybkosprawnych
|dhc_reason=za zasługi dla rozwoju chemii, a w szczególności fizykochemii stosowanej materiałów budowlanych oraz kompleksowych metod wytwarzania materiałów wiążących z ubogich rud i odpadów przemysłowych wraz z uznaną w świecie metodą pozyskiwania tlenku glinu i cementów szybkosprawnych
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH
|name=Jerzy Grzymek
|name=Jerzy Grzymek
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=9834
|image_size=9834
|alt=
}}{{Funkcja
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Ceramiczny
|Jednostka=Wydział Ceramiczny
|Rok_od=1964
|Rok_od=1964
|Rok_do=1968
|Rok_do=1967
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Jerzy Grzymek''' (1908–1990)
Prof. dr inż. '''Jerzy Grzymek''' (1908–1990)
 
Dyscyplina/specjalności: technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych, technologia związków glinu
 
== Nota biograficzna ==


Dyscyplina/specjalności: technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych i związków glinu
Urodził się 9 kwietnia 1908 roku w Iwkowej k. Brzeska, zmarł 4 maja 1990 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


Ukończył Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie. Po studiach chemicznych w Politechnice Lwowskiej, podjął pracę jako st. asystent w Katedrze Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej tamże (1932–1935). W 1936 roku rozpoczął pracę w Zakładach "Solvay" w Krakowie, następnie w Cementowni "Grodziec" w Będzinie jako kierownik produkcji, awansując na stanowisko naczelnego inżyniera.


Podczas okupacji pracował jako chemik i palacz pieców obrotowych. Od 1942 roku działał w  Armii Krajowej. Był żołnierzem 120. Pułku Piechoty 106. Dywizji "Tysiąca" w okręgu miechowsko-pińczowskim.


== Nota biograficzna ==
W 1945 roku został pełnomocnikiem rządu ds. odbudowy przemysłu cementowego na Śląsku Opolskim, funkcję tę pełnił do 1948 roku. Od 1946 roku należał do PPR, od 1949 roku do PZPR. Został dyrektorem Zjednoczenia Fabryk Cementu w Sosnowcu. W tym okresie przygotował też do budowy podstawowe obiekty planu 6-letniego, m.in. 3 cementownie – zabezpieczając dla nich import maszyn i urządzeń. W 1951 roku został powołany na stanowisko wiceministra Przemysłu Lekkiego. Był organizatorem i kierownikiem powstałego w 1953 roku Ministerstwa Przemysłu Materiałów Budowlanych. W latach 1955–1960 był podsekretarzem stanu tegoż ministerstwa, w 1957 roku przemianowanego na Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.
 
Równolegle z pracą w przemyśle zajmował się działalnością naukowo-dydaktyczną. Przyczynił się do powstania w 1951 roku [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] Akademii Górniczo-Hutniczej. Objął kierownictwo Katedry Technologii Wiążących Materiałów Budowlanych i Betonów.


W 1954 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 roku profesorem zwyczajnym.


Urodził się 9 kwietnia 1908 roku w Iwkowej k. Brzeska, zmarł 4 maja 1990 roku w Krakowie i pochowany na Cmentarzu Rakowickim
Jednakże stopień doktora uzyskał w 1957 roku na podstawie pracy "Znaczenie zewnętrznej budowy kryształów alitu w cementach portlandzkich dla budownictwa szybkościowego i zimowego", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski.


Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–35).  
W latach 1964–1967 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Ceramicznego. W tym czasie zainicjował pracę nad przebudową struktury uczelni.  


Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku został pełnomocnikiem rządu ds. odbudowy przemysłu cementowego na Śląsku Opolskim, czym zajmował się do 1948 roku. Następnie został dyrektorem Zjednoczenia Fabryk Cementu w Sosnowcu. W tym okresie przygotował też do budowy podstawowe obiekty planu 6-letniego – m.in. 3 cementownie – zabezpieczając dla nich import maszyn i urządzeń. W 1951 roku został powołany na Wiceministra Przemysłu Lekkiego. Był pierwszym organizatorem i kierownikiem powstałego w 1953 roku Ministerstwa Przemysłu Materiałów Budowlanych. W latach 1955–1960 był podsekretarzem stanu tegoż ministerstwa, w 1957 roku nazwanego Ministerstwem Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.
Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych (zwanej odtąd metodą Grzymka).


Profesor Grzymek równolegle z pracą w przemyśle zajmował się również działalnością naukowo-dydaktyczną. Rozumiejąc potrzeby przemysłu, przyczynił się do powstania [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] Akademii Górniczo-Hutniczej w 1951 roku. Objął wtedy kierownictwo Katedry Technologii Wiążących Materiałów Budowlanych i Betonów. W 1954 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 roku profesorem zwyczajnym. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał na AGH 1957 roku. W latach 1964–1968 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Ceramicznego. W tym czasie zainicjował pracę nad przebudową struktury uczelni.  
Był organizatorem Wydziału Ceramicznego w AGH oraz Instytutu Technologii Krzemianów w Warszawie, Instytutu Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, a także inicjatorem budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach.  


Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych.
Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk (od 1973 roku). Doktor Honoris Causa AGH (1979).


Był organizatorem Wydziału Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach. Doktor Honoris Causa AGH (1979).
Autor około 170 prac naukowych i opracowań technicznych, z czego 50 wydanych w zagranicznej literaturze fachowej. Autor około 30 patentów, w tym 16 zagranicznych. Wypromował 17 doktorów, był recenzentem 27 prac doktorskich i habilitacyjnych.


Od 1998 roku Jego imię nosi zbudowany w latach 1969–1974 budynek Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki – pawilon B-6, zwany popularnie w akademii „Grzymkówką”. Nazwa jest jak najbardziej słuszna, gdyż do jego zbudowania przyczynił się profesor Jerzy Grzymek. W budynku znajduje się też i tablica pamiątkowa Jemu poświęcona.
Od 1998 roku Jego imię nosi zbudowany w latach 1969–1974 budynek Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki – pawilon B-6, zwany popularnie „Grzymkówką”. Nazwa jest jak najbardziej słuszna, gdyż do jego zbudowania przyczynił się profesor Jerzy Grzymek. W budynku znajduje się tablica pamiątkowa jemu poświęcona.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Krzyż Wielki OOP, Krzyż Komandorski OOP, Order Budowniczego Polski Ludowej, medal i tytuł honorow „Zasłużony Nauczyciel PRL”, [[Medal KEN]], Order Sztandaru Pracy I kl. Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Medal of Honor od American Biographical Institute, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Złote Honorowe Odznaki NOT i SITPMB. Był również trzykrotnym laureatem Nagród Państwowych.
[[Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]] i [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Order Budowniczego Polski Ludowej, [[Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”]], [[Order Sztandaru Pracy]] I klasy, [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], [[Medal 30-lecia Polski Ludowej]], [[Medal 40-lecia Polski Ludowej]], Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Medal of Honor od American Biographical Institute, Złota Odznaka Honorowa NOT, Złota Odznaka Honorowa SITPMB. Był również trzykrotnym laureatem Nagród Państwowych.
 
== Źródła do biogramu ==


== Bibliografia ==
====Książki====
====Książki====
* Biogramy uczonych polskich : suplement. Oprac. A. Śródka. Warszawa 1993, s. 63-65
* Biogramy uczonych polskich : suplement. Oprac. A. Śródka. Warszawa 1993, s. 63-65
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 269
* Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 269
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 439
* Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 439
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 32-35
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 10, 32-35, 57, [foto]
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 373-374
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 373-374
* Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944-1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa 1991, s. 107, 183, 202-204, 358
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 31-32, [foto]
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 45-46
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 45-46
* Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 1 : A-G. Warszawa 1994, s. 603-605, [foto]
* Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 1 : A-G. Warszawa 1994, s. 603-605, [foto]
* Vademecum Krakowskie '91. Kraków 1991, s. 96
* Vademecum Krakowskie '91. Kraków 1991, s. 96
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 109-110, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 109-110, [foto]
* Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w 70-lecie swojej działalności. Kraków 2019, s. 14, [foto]
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 622 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 622 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
====Artykuły====
====Artykuły====
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1983, maj, s. 11-12
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1983, maj, s. 11-12
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1988, 15 kwietnia, s. 2-3
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1988, 15 kwietnia, s. 2-3
Linia 100: Linia 84:
* Grzymek J.: Moje ważniejsze prace naukowe i technologiczne w okresie przed- i powojennym. ''Cement Wapno Gips'' 1988, nr 4-5, s. 83-86
* Grzymek J.: Moje ważniejsze prace naukowe i technologiczne w okresie przed- i powojennym. ''Cement Wapno Gips'' 1988, nr 4-5, s. 83-86
* Jerzy Grzymek : z żałobnej karty. ''Szkło i Ceramika'' 1990, nr 4, s. 33, [foto]
* Jerzy Grzymek : z żałobnej karty. ''Szkło i Ceramika'' 1990, nr 4, s. 33, [foto]
* Mazurkiewicz L.: W czterdziestolecie pracy naukowej Profesora inż. Jerzego Grzymka. ''Cement, Wapno, Gips'' 1973, nr 1, s. 337-339
* Mazurkiewicz L.: W czterdziestolecie pracy naukowej Profesora inż. Jerzego Grzymka. ''Cement, Wapno, Gips'' 1973, nr 11, s. 337-339
* Nedoma J.: Jerzy Grzymek. ''Nauka Polska'' 1978, nr 10, s. 81-85
* Nedoma J.: Jerzy Grzymek. ''Nauka Polska'' 1978, R. 26, nr 10, s. 81-85, [foto]
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
* Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 90, s. 7-8
* Prof. Jerzy Grzymek. ''Biuletyn Rektora'' 1983, maj, s. 12
* Prof. Jerzy Grzymek. ''Biuletyn Rektora'' 1983, maj, s. 12
* Sieński H.: Profesor Jerzy Grzymek : tablice  - pamięć wiecznie żywa - część 4. ''Biuletyn AGH'' 2013, nr 66-67, s. 27-29, [foto]
*[[Media:Tablice - Jerzy Grzymek. Biuletyn AGH nr 66-67.pdf|Sieński H.: Profesor Jerzy Grzymek : tablice  - pamięć wiecznie żywa - część 4. ''Biuletyn AGH'' 2013, nr 66-67, s. 27-29, [foto]]]
* Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. ''Cement Wapno Gips'' 1988, nr 4-5, s. 81-83
* Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. ''Cement Wapno Gips'' 1988, nr 4-5, s. 81-83
* Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 1314. [Seria] ''Ceramika''  1990, z. 55, s. 7-13
* Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 1314. [Seria] ''Ceramika''  1990, z. 55, s. 7-13
Linia 110: Linia 94:


====Inne====
====Inne====
* Dyplom nadania DHC AGH (na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH)
* Dyplom nadania DHC AGH (na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH)


Aktualna wersja na dzień 14:52, 5 wrz 2023

Jerzy Grzymek
Jerzy Grzymek1.jpg
Nazwisko Grzymek
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 9 kwietnia 1908
Miejsce urodzenia Iwkowa
Data śmierci 4 maja 1990
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych, technologia związków glinu
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Ceramicznego AGH (1964–1967)
Wydział Wydział Ceramiczny
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1979
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju chemii, a w szczególności fizykochemii stosowanej materiałów budowlanych oraz kompleksowych metod wytwarzania materiałów wiążących z ubogich rud i odpadów przemysłowych wraz z uznaną w świecie metodą pozyskiwania tlenku glinu i cementów szybkosprawnych
Odznaczenia i nagrody Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Ceramiczny19641967

Prof. dr inż. Jerzy Grzymek (1908–1990)

Dyscyplina/specjalności: technologia materiałów budowlanych, technologia związków siarkowych, technologia związków glinu

Nota biograficzna

Urodził się 9 kwietnia 1908 roku w Iwkowej k. Brzeska, zmarł 4 maja 1990 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Ukończył Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie. Po studiach chemicznych w Politechnice Lwowskiej, podjął pracę jako st. asystent w Katedrze Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej tamże (1932–1935). W 1936 roku rozpoczął pracę w Zakładach "Solvay" w Krakowie, następnie w Cementowni "Grodziec" w Będzinie jako kierownik produkcji, awansując na stanowisko naczelnego inżyniera.

Podczas okupacji pracował jako chemik i palacz pieców obrotowych. Od 1942 roku działał w Armii Krajowej. Był żołnierzem 120. Pułku Piechoty 106. Dywizji "Tysiąca" w okręgu miechowsko-pińczowskim.

W 1945 roku został pełnomocnikiem rządu ds. odbudowy przemysłu cementowego na Śląsku Opolskim, funkcję tę pełnił do 1948 roku. Od 1946 roku należał do PPR, od 1949 roku do PZPR. Został dyrektorem Zjednoczenia Fabryk Cementu w Sosnowcu. W tym okresie przygotował też do budowy podstawowe obiekty planu 6-letniego, m.in. 3 cementownie – zabezpieczając dla nich import maszyn i urządzeń. W 1951 roku został powołany na stanowisko wiceministra Przemysłu Lekkiego. Był organizatorem i kierownikiem powstałego w 1953 roku Ministerstwa Przemysłu Materiałów Budowlanych. W latach 1955–1960 był podsekretarzem stanu tegoż ministerstwa, w 1957 roku przemianowanego na Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Równolegle z pracą w przemyśle zajmował się działalnością naukowo-dydaktyczną. Przyczynił się do powstania w 1951 roku Wydziału Ceramicznego Akademii Górniczo-Hutniczej. Objął kierownictwo Katedry Technologii Wiążących Materiałów Budowlanych i Betonów.

W 1954 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1971 roku profesorem zwyczajnym.

Jednakże stopień doktora uzyskał w 1957 roku na podstawie pracy "Znaczenie zewnętrznej budowy kryształów alitu w cementach portlandzkich dla budownictwa szybkościowego i zimowego", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski.

W latach 1964–1967 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Ceramicznego. W tym czasie zainicjował pracę nad przebudową struktury uczelni.

Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych (zwanej odtąd metodą Grzymka).

Był organizatorem Wydziału Ceramicznego w AGH oraz Instytutu Technologii Krzemianów w Warszawie, Instytutu Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, a także inicjatorem budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach.

Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk (od 1973 roku). Doktor Honoris Causa AGH (1979).

Autor około 170 prac naukowych i opracowań technicznych, z czego 50 wydanych w zagranicznej literaturze fachowej. Autor około 30 patentów, w tym 16 zagranicznych. Wypromował 17 doktorów, był recenzentem 27 prac doktorskich i habilitacyjnych.

Od 1998 roku Jego imię nosi zbudowany w latach 1969–1974 budynek Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki – pawilon B-6, zwany popularnie „Grzymkówką”. Nazwa jest jak najbardziej słuszna, gdyż do jego zbudowania przyczynił się profesor Jerzy Grzymek. W budynku znajduje się tablica pamiątkowa jemu poświęcona.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi i Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Order Budowniczego Polski Ludowej, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, Order Sztandaru Pracy I klasy, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Medal of Honor od American Biographical Institute, Złota Odznaka Honorowa NOT, Złota Odznaka Honorowa SITPMB. Był również trzykrotnym laureatem Nagród Państwowych.

Źródła do biogramu

Książki

  • Biogramy uczonych polskich : suplement. Oprac. A. Śródka. Warszawa 1993, s. 63-65
  • Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 269
  • Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 439
  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 10, 32-35, 57, [foto]
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 373-374
  • Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944-1991 : władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa 1991, s. 107, 183, 202-204, 358
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 31-32, [foto]
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 6. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1995, s. 45-46
  • Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 1 : A-G. Warszawa 1994, s. 603-605, [foto]
  • Vademecum Krakowskie '91. Kraków 1991, s. 96
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 109-110, [foto]
  • Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w 70-lecie swojej działalności. Kraków 2019, s. 14, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 622 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Biuletyn Rektora [AGH] 1983, maj, s. 11-12
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1988, 15 kwietnia, s. 2-3
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1988, czerwiec, s. 4-5
  • Grzymek J.: Moje ważniejsze prace naukowe i technologiczne w okresie przed- i powojennym. Cement Wapno Gips 1988, nr 4-5, s. 83-86
  • Jerzy Grzymek : z żałobnej karty. Szkło i Ceramika 1990, nr 4, s. 33, [foto]
  • Mazurkiewicz L.: W czterdziestolecie pracy naukowej Profesora inż. Jerzego Grzymka. Cement, Wapno, Gips 1973, nr 11, s. 337-339
  • Nedoma J.: Jerzy Grzymek. Nauka Polska 1978, R. 26, nr 10, s. 81-85, [foto]
  • Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8
  • Prof. Jerzy Grzymek. Biuletyn Rektora 1983, maj, s. 12
  • Sieński H.: Profesor Jerzy Grzymek : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 4. Biuletyn AGH 2013, nr 66-67, s. 27-29, [foto]
  • Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. Cement Wapno Gips 1988, nr 4-5, s. 81-83
  • Sylwetka naukowa prof. dra inż. Jerzego Grzymka członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1314. [Seria] Ceramika 1990, z. 55, s. 7-13
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

  • Dyplom nadania DHC AGH (na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH)
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Jerzy_Grzymek&oldid=80250”