Piotr Aleksander Tomczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 9: Linia 9:
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=fizyka, chemia, elektrochemia soli stopionych, ogniwa paliwowe, sole stopione
|fields=fizyka, chemia, elektrochemia soli stopionych, ogniwa paliwowe, sole stopione
|function=Dziekan Wydziału Paliw i Energii AGH (2005-2008) (2008-2012)
|function=Dziekan Wydziału Paliw i Energii AGH (2005-2008) (2008-2009), Dziekan Wydział Energetyki i Paliw (2009-2012)
|faculty=Wydział Energetyki i Paliw
|faculty=Wydział Energetyki i Paliw
}}{{Funkcja
}}{{Funkcja
Linia 25: Linia 25:
|Jednostka=Wydział Paliw i Energii
|Jednostka=Wydział Paliw i Energii
|Rok_od=2008
|Rok_od=2008
|Rok_do=2009
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Energetyki i Paliw
|Rok_od=2009
|Rok_do=2012
|Rok_do=2012
}}
}}
Linia 37: Linia 42:
W 1970 roku ukończył studia na kierunku fizyka Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskał tytuł magistra fizyki w specjalności niskich energii jądrowych, następnie w 1980 roku ukończył metalurgię na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH.
W 1970 roku ukończył studia na kierunku fizyka Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskał tytuł magistra fizyki w specjalności niskich energii jądrowych, następnie w 1980 roku ukończył metalurgię na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH.


Po studiach podjął pracę w Samodzielnej Pracowni Fizykochemii Soli Stopionych Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Krakowie kierowanej przez prof. dr. hab. Leszka Suskiego. W 1972 roku odbył dziesięciodniowy staż naukowy w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki w Warszawie. Przeszedł tam przeszkolenie w zakresie techniki propagacji ultradźwięków. W 1973 roku przez cztery miesiące przebywał w Centrum Chemii Fizycznej w Bukareszcie, gdzie wspólnie z dr. V. Vasilescu wykonał pomiary prędkości rozchodzenia się ultradźwięków w roztworach kadmu w jego stopionych halogenkach.
Po studiach podjął pracę w Samodzielnej Pracowni Fizykochemii Soli Stopionych Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Krakowie kierowanej przez prof. dr. hab. Leszka Suskiego. W 1972 roku odbył dziesięciodniowy staż naukowy w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki w Warszawie. Przeszedł tam przeszkolenie w zakresie techniki propagacji ultradźwięków. W 1973 roku przez cztery miesiące przebywał w Centrum Chemii Fizycznej w Bukareszcie, gdzie wspólnie z dr. V. Vasilescu wykonał pomiary prędkości rozchodzenia się ultradźwięków w roztworach kadmu w jego stopionych halogenkach.


Doktoryzował się w 1977 roku w Instytucie Chemii Fizycznej PAN w Warszawie. Na podstawie pracy doktorskiej „ Napięcie powierzchniowe i izotermiczne współczynniki roztworów kadmu w jego stopionych halogenkach” uzyskał stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie fizykochemii roztworów. Tam również uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w 1997 roku.  
Doktoryzował się w 1977 roku w Instytucie Chemii Fizycznej PAN w Warszawie. Na podstawie pracy doktorskiej „ Napięcie powierzchniowe i izotermiczne współczynniki roztworów kadmu w jego stopionych halogenkach” uzyskał stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie fizykochemii roztworów. Tam również uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w 1997 roku.


W 1980 roku wyjechał na roczne stypendium do Imperial College – Department of Metallurgy and Materials Science w Londynie, gdzie uzyskał dyplom D.I.C. – „Diploma of Membership of the Imperial College of Science and Technology” w dziedzinie metalurgii i nauki o materiałach.  
W 1980 roku wyjechał na roczne stypendium do Imperial College – Department of Metallurgy and Materials Science w Londynie, gdzie uzyskał dyplom D.I.C. – „Diploma of Membership of the Imperial College of Science and Technology” w dziedzinie metalurgii i nauki o materiałach.  
Linia 45: Linia 50:
W latach 1970-2000 wielokrotnie wizytował znane w świecie placówki badawcze zajmujące się ogniwami paliwowymi. Dwukrotnie przebywał w Japonii na Uniwersytecie Tohoku w Sendai, w roku akademickim 1993/1994 i 1998/1999.  
W latach 1970-2000 wielokrotnie wizytował znane w świecie placówki badawcze zajmujące się ogniwami paliwowymi. Dwukrotnie przebywał w Japonii na Uniwersytecie Tohoku w Sendai, w roku akademickim 1993/1994 i 1998/1999.  


Z AGH związany od 2000 roku, kiedy to został zatrudniony na stanowisku profesora AGH w [[Wydział Paliw i Energii|Wydziale Paliw i Energii]]. Krótko pełnił również funkcję kierownika Katedry Wykorzystania Energii (obecna Katedra Zrównoważonego Rozwoju Energetycznego). W 2003 roku, w związku z organizowaniem Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH, został mianowany Pełnomocnikiem Rektora ds. Organizacji MSE. W latach 2002-2005 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych na tym Wydziale. W latach 2005-2008 oraz 2008-2012 pełnił funkcję dziekana Wydziału Paliw i Energii. Dzięki jego energii i konsekwencji powstał pawilon dydaktyczny dla nowo organizowanego Wydziału Energetyki i Paliw – D-4.  
Z AGH związany od 2000 roku, kiedy to został zatrudniony na stanowisku profesora AGH w [[Wydział Paliw i Energii|Wydziale Paliw i Energii]]. Krótko pełnił również funkcję kierownika Katedry Wykorzystania Energii (obecna Katedra Zrównoważonego Rozwoju Energetycznego). W 2003 roku, w związku z organizowaniem Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH, został mianowany Pełnomocnikiem Rektora ds. Organizacji MSE.  
 
W latach 2002-2005 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych na tym Wydziale. W latach 2005-2008 i 2008-2009 pełnił funkcję dziekana Wydziału Paliw i Energii, a w latach 2009-2012 dziekana Wydziału Energetyki i Paliw. Dzięki jego energii i konsekwencji powstał pawilon dydaktyczny dla nowo organizowanego Wydziału Energetyki i Paliw – D-4.  


Autor i współautor licznych publikacji w renomowanych czasopismach naukowych, w monografiach krajowych i zagranicznych oraz uczestnik wielu konferencji naukowych krajowych i zagranicznych. Autor wielu prac i ekspertyz dla przemysłu, ceniony nauczyciel akademicki i popularyzator nauki, promotor prac doktorskich, magisterskich i inżynierskich. Pionier badań w zakresie ogniw paliwowych w statkach powietrznych oraz węglowych ogniw paliwowych, przedstawiciel Polski w European Platform of Universities Engaged in Energy Research, ekspert w Sejmowej Podkomisji ds. Energetyki, przewodniczący Zespołu Ewaluacji Jednostek Badawczych ds. górnictwa i energetyki. Głęboko zaangażowany w prace Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego „Węglowe Ogniwa Paliwowe”.
Autor i współautor licznych publikacji w renomowanych czasopismach naukowych, w monografiach krajowych i zagranicznych oraz uczestnik wielu konferencji naukowych krajowych i zagranicznych. Autor wielu prac i ekspertyz dla przemysłu, ceniony nauczyciel akademicki i popularyzator nauki, promotor prac doktorskich, magisterskich i inżynierskich. Pionier badań w zakresie ogniw paliwowych w statkach powietrznych oraz węglowych ogniw paliwowych, przedstawiciel Polski w European Platform of Universities Engaged in Energy Research, ekspert w Sejmowej Podkomisji ds. Energetyki, przewodniczący Zespołu Ewaluacji Jednostek Badawczych ds. górnictwa i energetyki. Głęboko zaangażowany w prace Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego „Węglowe Ogniwa Paliwowe”.
Linia 59: Linia 66:
==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====


http://bpp.agh.edu.pl/autor/tomczyk-piotr-04154
https://badap.agh.edu.pl/autor/tomczyk-piotr-004154


== Źródła do biogramu ==  
== Źródła do biogramu ==  
Linia 85: Linia 92:
* Tomczyk P.: Najnowocześniejsze technologie : rozmowa z dr. hab. Piotrem Tomczykiem, profesorem nadzwyczajnym, dziekanem Wydziału Paliw i Energii AGH. Rozm. G. Starzak. ''Dziennik Polski'' 2007, nr 88s (15 IV 2007), s. 12-13, [foto] (Specjalny dodatek Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
* Tomczyk P.: Najnowocześniejsze technologie : rozmowa z dr. hab. Piotrem Tomczykiem, profesorem nadzwyczajnym, dziekanem Wydziału Paliw i Energii AGH. Rozm. G. Starzak. ''Dziennik Polski'' 2007, nr 88s (15 IV 2007), s. 12-13, [foto] (Specjalny dodatek Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
* Władze dziekańskie na kadencję 2005-2008. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2005, nr 146, s. III okładki, [foto]
* Władze dziekańskie na kadencję 2005-2008. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2005, nr 146, s. III okładki, [foto]
==== Inne ====
* Uchwała nr 142/2019 w sprawie nadania imienia dr hab. Piotra Tomczyka, prof. nadzw. budynkowi D-4. [online] [przeglądany 15.02.2022]. Dostępny w:  https://www.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/images/dokumenty/uchwaly_senatu/2019/0925/25_09_2019_142.pdf


{{DEFAULTSORT:Tomczyk, Piotr Aleksander}}
{{DEFAULTSORT:Tomczyk, Piotr Aleksander}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 09:41, 21 lut 2023

Piotr Aleksander Tomczyk
Piotr Aleksander Tomczyk 2.jpg
Nazwisko Tomczyk
Imię / imiona Piotr Aleksander
Tytuły / stanowiska Dr hab. prof. AGH
Data urodzenia 5 grudnia 1947
Miejsce urodzenia Cieszyn
Data śmierci 5 maja 2014
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności fizyka, chemia, elektrochemia soli stopionych, ogniwa paliwowe, sole stopione
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Paliw i Energii AGH (2005-2008) (2008-2009), Dziekan Wydział Energetyki i Paliw (2009-2012)
Wydział Wydział Energetyki i Paliw



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Paliw i Energii20022005
DziekanWydział Paliw i Energii20052008
DziekanWydział Paliw i Energii20082009
DziekanWydział Energetyki i Paliw20092012

Dr hab. prof. AGH Piotr Aleksander Tomczyk (1947–2014)

Dyscyplina/specjalności: fizyka, chemia, elektrochemia soli stopionych, ogniwa paliwowe, sole stopione

Nota biograficzna

Urodził się 5 grudnia 1947 roku w Cieszynie. Zmarł 5 maja 2014 roku w Krakowie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Korzkwi koło Krakowa.

W 1970 roku ukończył studia na kierunku fizyka Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskał tytuł magistra fizyki w specjalności niskich energii jądrowych, następnie w 1980 roku ukończył metalurgię na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH.

Po studiach podjął pracę w Samodzielnej Pracowni Fizykochemii Soli Stopionych Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Krakowie kierowanej przez prof. dr. hab. Leszka Suskiego. W 1972 roku odbył dziesięciodniowy staż naukowy w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki w Warszawie. Przeszedł tam przeszkolenie w zakresie techniki propagacji ultradźwięków. W 1973 roku przez cztery miesiące przebywał w Centrum Chemii Fizycznej w Bukareszcie, gdzie wspólnie z dr. V. Vasilescu wykonał pomiary prędkości rozchodzenia się ultradźwięków w roztworach kadmu w jego stopionych halogenkach.

Doktoryzował się w 1977 roku w Instytucie Chemii Fizycznej PAN w Warszawie. Na podstawie pracy doktorskiej „ Napięcie powierzchniowe i izotermiczne współczynniki roztworów kadmu w jego stopionych halogenkach” uzyskał stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie fizykochemii roztworów. Tam również uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w 1997 roku.

W 1980 roku wyjechał na roczne stypendium do Imperial College – Department of Metallurgy and Materials Science w Londynie, gdzie uzyskał dyplom D.I.C. – „Diploma of Membership of the Imperial College of Science and Technology” w dziedzinie metalurgii i nauki o materiałach.

W latach 1970-2000 wielokrotnie wizytował znane w świecie placówki badawcze zajmujące się ogniwami paliwowymi. Dwukrotnie przebywał w Japonii na Uniwersytecie Tohoku w Sendai, w roku akademickim 1993/1994 i 1998/1999.

Z AGH związany od 2000 roku, kiedy to został zatrudniony na stanowisku profesora AGH w Wydziale Paliw i Energii. Krótko pełnił również funkcję kierownika Katedry Wykorzystania Energii (obecna Katedra Zrównoważonego Rozwoju Energetycznego). W 2003 roku, w związku z organizowaniem Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH, został mianowany Pełnomocnikiem Rektora ds. Organizacji MSE.

W latach 2002-2005 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych na tym Wydziale. W latach 2005-2008 i 2008-2009 pełnił funkcję dziekana Wydziału Paliw i Energii, a w latach 2009-2012 dziekana Wydziału Energetyki i Paliw. Dzięki jego energii i konsekwencji powstał pawilon dydaktyczny dla nowo organizowanego Wydziału Energetyki i Paliw – D-4.

Autor i współautor licznych publikacji w renomowanych czasopismach naukowych, w monografiach krajowych i zagranicznych oraz uczestnik wielu konferencji naukowych krajowych i zagranicznych. Autor wielu prac i ekspertyz dla przemysłu, ceniony nauczyciel akademicki i popularyzator nauki, promotor prac doktorskich, magisterskich i inżynierskich. Pionier badań w zakresie ogniw paliwowych w statkach powietrznych oraz węglowych ogniw paliwowych, przedstawiciel Polski w European Platform of Universities Engaged in Energy Research, ekspert w Sejmowej Podkomisji ds. Energetyki, przewodniczący Zespołu Ewaluacji Jednostek Badawczych ds. górnictwa i energetyki. Głęboko zaangażowany w prace Konsorcjum Naukowo-Przemysłowego „Węglowe Ogniwa Paliwowe”.

Współzałożyciel i wieloletni wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Wodoru i Ogniw Paliwowych, członek Strategy Working Group European Strategy for Research Infrastructure UE, członek Rady Projektu "Centrum Energetyki", członek kolegium redakcyjnego czasopisma "Polityka Energetyczna".

25 września 2014 roku, podczas jubileuszu 40-lecia Wydziału Energetyki i Paliw AGH, tablicę pamięci prof. Piotra Tomczyka odsłonięto w budynku Wydziału Energetyki i Paliw (D-4). 14 listopada 2019 roku pawilon D-4 otrzymał imię prof. Piotra Tomczyka.

Odznaczenia i nagrody

Pośmiertnie został odznaczony medalem "Dziękujemy za Wolność", przyznawanym tym, którzy w okresie po 13 grudnia 1981 roku brali udział w tworzeniu wolności, niepodległości, demokratycznej i samorządnej Rzeczypospolitej Polskiej.

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/tomczyk-piotr-004154

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4B: Ludzie Nauki P-Ż. [Warszawa] 2006, s. 901
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 374

Artykuły

  • Dr hab. Piotr Tomczyk, prof. AGH (1947-2014) : wspomnienie pośmiertne. Przemysł Chemiczny 2014, T. 93, nr 12, s. 2090-2091, [foto]
  • Dziennik Polski 2014, nr 104 (7 V 2014), s. A11 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2014, nr 105 (8 V 2014), s. A10 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2014, nr 106 (9 V 2014), s. A11 [nekr.]
  • Gazeta Krakowska 2014, nr 106 (9 V 2017), s. 24 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2014, nr 105 (8 V 2014), [dod.:] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 6 [nekr.]
  • Olszewska D.: Uczciliśmy pamięć profesora Piotra Tomczyka. Biuletyn AGH 2019, nr 144, s. 17-18, [foto]
  • Olszewska D.: Wydział Energetyki i Paliw. Vivat Akademia : AGH 2018 nr 19 grudzień, s. 26-32, [foto]
  • Profesor Piotr Tomczyk - wspomnienie. Biuletyn AGH 2014, nr 78/79, s. 31-33, [foto]
  • Sulima Z.: Tablica pamięci prof. Piotra Tomczyka. Biuletyn AGH 2014, nr 83, s. 22, [foto]
  • Sieński H.: Profesor Piotr Tomczyk : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 52. Biuletyn AGH 2017, nr 119, s. 18-22, [foto]
  • Stochel J., Ślizień O., Kud M.: Nauki ścisłe celebrowały. Biuletyn AGH 2019, nr 144, s. 11-12, [foto]
  • Tomala L.: Niewidzialny dron na wodór powstał na AGH. Dziennik Polski 2014, nr 56 (8-9 III 2014), s. A4
  • Tomczyk P.: Najnowocześniejsze technologie : rozmowa z dr. hab. Piotrem Tomczykiem, profesorem nadzwyczajnym, dziekanem Wydziału Paliw i Energii AGH. Rozm. G. Starzak. Dziennik Polski 2007, nr 88s (15 IV 2007), s. 12-13, [foto] (Specjalny dodatek Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
  • Władze dziekańskie na kadencję 2005-2008. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005, nr 146, s. III okładki, [foto]

Inne