Henryk Marcak: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = geofizyka (geofizyka górnicza) | | fields = geofizyka (geofizyka górnicza) | ||
| function = Prodziekan Wydziału w latach 1984–1987 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:17, 15 sty 2014
| Henryk Marcak | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Marcak | ||||||||
| Imię / imiona | Henryk | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1939
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geofizyka (geofizyka górnicza) | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału w latach 1984–1987
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Dyrektor Górniczy I st., trzykrotnie Min. Szkolnictwa Wyższego (I st.), (II st.), Rektora AGH 1979, Złota i Srebrna Odznaka Honorowa SITPNiG, Srebrna Odznaka „Zasłużony dla woj. katowickiego”, Złota Odznaka NOT, Złota Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska, Złoty Krzyż Zasługi. | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Henryk Marcak (1939–)
Specjalność: geofizyka (geofizyka górnicza)
Urodził się 1 grudnia 1939 roku w Lesie k. Żywca. Absolwent AGH w Krakowie — mgr inż. geofizyki 1964 i mgr fizyki UAM 1966, dr — PAN 1971, dr hab. AGH — 1979, prof. (tytuł) 1990.
Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w AGH, najpierw jako asystent, później jako starszy asystent w Katedrze Geofizyki Geologicznej (1964–1966). W latach 1966–1971 był kierownikiem Pracowni Metod Matematycznych w Instytucie Naftowym, a następnie (1971–1979) pracował jako adiunkt w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki AGH, później jako docent (1979–1990), jako profesor od 1990 roku. W latach 1991–1996 pełnił funkcję dyrektora Międzyresortowego Instytutu Geofizyki, po reorganizacji kierownika Zakładu Geofizyki (1974–1991). Prodziekan Wydziału Geologii Poszukiwawczej (1984–1987). Kierownik Zakładu Geofizyki Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska (1992–1996). Profesor zwyczajny od 1998 roku.
Odbył staż naukowy w WNI w Moskwie; visiting scientist w CISRO Geomechanical Division w Melbourne (1980–1981); warsztaty naukowe w CITP Triest 1991 (1994).
Członek Komitetu Geofizyki PAN 1993–; Environmental and Engineering Geophysical Society 1994–; Near-Surface Gephysical Society 1994–; Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Górotworu; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa oraz Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN 1993–1996.
Działalność naukowo-badawcza: wprowadzenie stochastycznego modelu ośrodka geologicznego do interpretacji pomiarów geofizycznych; modele deformacji eksploatowanego górotworu, poprzedzające tąpnięcie, możliwe do rozpoznawania metodami geofizycznymi; modele pola falowego i wykorzystanie interferencyjnych fal sejsmicznych do oceny miąższości stref spękanych; modele zmian zachodzących w ośrodku skalnym pod wpływem przepływu gazów i cieczy, które mogą być rozpoznane metodami geofizycznymi.
Autor ok. 150 publikacji, w tym książek, m.in. współautor książki „Geofizyka górnicza”, autor wielu ekspertyz. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 84–85
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 222