Władysław Jan Dudek: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Jan Dudek
Nazwisko	Dudek
Imię / imiona	Władysław Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 czerwca 1922
Miejsce urodzenia	Lednica Górna
Data śmierci	15 lutego 2001
Dyscyplina/specjalności	trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych
Pełnione funkcje	Zastępca Dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych AGH (1981–1982)
Wydział	Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Wersja z 08:25, 24 paź 2018

Prof. dr hab. inż. Władysław Jan Dudek (1922–2001)

Dyscyplina/specjalności: trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych

Nota biograficzna

Urodził się 8 czerwca 1922 roku w Lednicy Górnej koło Wieliczki. Zmarł 15 lutego 2001 roku. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Batowickim.

W 1945 roku rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, które kontynuował od 1948 roku na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczej. Ukończył je w 1950 roku. Stopień doktora AGH otrzymał w 1961 roku, a doktora habilitowanego w 1965 roku.

Jeszcze w czasie studiów w 1948 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Górniczych Wydziału Elektromechanicznego AG na stanowisku asystenta, następnie adiunkta (1960), docenta (1966) i profesora (1976). Kierownik Zakładu Trakcji Elektrycznej Katedry Automatyki i Elektroniki Przemysłowej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w latach 1966–1982, profesor nadzwyczajny AGH 1976–1992, zastępca dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1981–1982. Profesor nadzwyczajny Politechniki Krakowskiej w latach 1979–1982.

Od 1992 roku na emeryturze.

Pracował także w Kopalni Soli w Wieliczce, był sztygarem w Kopalni Bytom. W latach 1950–1962 pracował w Krakowskim Biurze Projektów Górniczych; uzyskał stopień Generalnego Dyrektora Górniczego.

Członek sekcji PAN, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Autor 87 publikacji w tym 10 książek. autor 13 patentów. Promotor 9 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Partyzancki, Krzyż Walecznych, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Armii Krajowej, nagrody resortowe

Źródła do biogramu

Książki

Gawroński W.: Słownik biograficzny wieliczan. Wieliczka 2008, s. 44-46, [foto]
Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. - Kraków 2002, s. 292-294, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 73-74, [foto]

Artykuły

Działalność naukowa, badawcza i organizacyjna prof. dr hab. inż. Władysława Dudka. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1509. [Seria] Elektrotechnika 1992, t. 11, z. 4, s. 473-474, [foto]
Grzebiela C.: Prof. dr hab. inż. Władysław Dudek (1922-2001) : nekr. Elektrotechnika i Elektronika 2001, z. 1, s. 55-56
Kawecki Z.: Wspomnienie o profesorze Władysławie Dudku (1922-2001). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000, nr 88, s. 9

Inne

Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online][przeglądany 20.01.2018]. Dostępny w: www.rakowice.eu

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Jeszcze w czasie studiów w 1948 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Górniczych [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] AG na stanowisku asystenta, następnie adiunkta (1960), docenta (1966) i profesora (1976). Kierownik Zakładu Trakcji Elektrycznej Katedry Automatyki i Elektroniki Przemysłowej na [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]]  w latach 1966–1982, profesor nadzwyczajny AGH 1976–1992, zastępca dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1981–1982. Profesor nadzwyczajny Politechniki Krakowskiej w latach 1979–1982.
+Od 1992 roku na emeryturze.
 Pracował także w Kopalni Soli w Wieliczce, był sztygarem w Kopalni Bytom. W latach 1950–1962 pracował w Krakowskim Biurze Projektów Górniczych; uzyskał stopień Generalnego Dyrektora Górniczego.