Franciszek Jopek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 9: Linia 9:
|death_place=Katowice
|death_place=Katowice
|fields=inżynieria górnicza
|fields=inżynieria górnicza
|function=asystent w Katedrze Górnictwa (1922-1926)
|function=Asystent w Katedrze Górnictwa (1922-1926)
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|name=Franciszek Jopek
|name=Franciszek Jopek
Linia 48: Linia 48:
Inż.  '''Franciszek Jopek''' (1901–1970)
Inż.  '''Franciszek Jopek''' (1901–1970)


Specjalność: inżynieria górnicza
Dyscyplina/specjalności: inżynieria górnicza


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 8 października 1901 r. w Budziwóju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 r. w Katowicach. W 1925 r. ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], w Katedrze Górnictwa. Później pracował w kopalni w Mikołowie, w Janowie. W 1945 r. podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego. Równocześnie prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH.
Urodził się 8 października 1901 roku w Budziwoju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 roku w Katowicach.  


Od 1925 r. zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.
Absolwent Gimnazjum Klasycznego w Rzeszowie. W 1925 roku ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], w Katedrze Górnictwa I, kierowanej przez prof. H. Czeczotta. Później pracował w kopalni „Barbara” w Mikołowie i „Giesche” w Janowie.  


Źródło:
W 1945 roku podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego.
* Słownik polskich pionierów techniki. s. 92
Równocześnie w latach 1946-1947 prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH.


W latach 1950–1952 naczelny dyrektor Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od lutego 1952 do lutego 1953 był pełnomocnikiem ministra w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego a następnie do 1968 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Górnictwa.
Od 1925 roku zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red.  B. Orłowskiego. Katowice 1986,  s. 92, [foto]
* Śląski słownik biograficzny. Pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego. Katowice 1979, s. 95-96


{{DEFAULTSORT:Jopek, Franciszek }}
{{DEFAULTSORT:Jopek, Franciszek }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 12:34, 18 gru 2017

Franciszek Jopek
Franciszek Jopek.jpg
Nazwisko Jopek
Imię / imiona Franciszek
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 8 października 1901
Miejsce urodzenia Budziwój
Data śmierci 16 lutego 1970
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności inżynieria górnicza
Pełnione funkcje Asystent w Katedrze Górnictwa (1922-1926)
Wydział Wydział Górniczy



Inż. Franciszek Jopek (1901–1970)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 8 października 1901 roku w Budziwoju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 roku w Katowicach.

Absolwent Gimnazjum Klasycznego w Rzeszowie. W 1925 roku ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na Wydziale Górniczym, w Katedrze Górnictwa I, kierowanej przez prof. H. Czeczotta. Później pracował w kopalni „Barbara” w Mikołowie i „Giesche” w Janowie.

W 1945 roku podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego. Równocześnie w latach 1946-1947 prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH.

W latach 1950–1952 naczelny dyrektor Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od lutego 1952 do lutego 1953 był pełnomocnikiem ministra w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego a następnie do 1968 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Górnictwa.

Od 1925 roku zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.

Źródła do biogramu

Książki

  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 92, [foto]
  • Śląski słownik biograficzny. Pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego. Katowice 1979, s. 95-96