Roman Kazimierz Pampuch: Różnice pomiędzy wersjami

Roman Kazimierz Pampuch
Nazwisko	Pampuch
Imię / imiona	Roman Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	4 marca 1927
Miejsce urodzenia	Bydgoszcz ;
Dyscyplina/specjalności	samorozwijająca się synteza wysokotemperaturowa, materiały ceramiczne, właściwości biomateriałów
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w latach 1969–1972 ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1999
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitny wkład w rozwój nauki o materiałach i inżynierii materiałów ceramicznych, stworzenie znanej w świecie polskiej szkoły ceramiki specjalnej oraz za szczególne zasługi w nauczaniu i rozpowszechnianiu wiedzy w tej dziedzinie
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Prezesa Rady Ministrów.

Wersja z 13:54, 28 gru 2016

Prof. dr hab. Roman Kazimierz Pampuch (1927-)

Dyscyplina/specjalności: samorozwijająca się synteza wysokotemperaturowa, materiały ceramiczne, właściwości biomateriałów

Nota biograficzna

Urodził się 4 marca 1927 roku w Bydgoszczy. Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w latach 1945-48. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej w 1954 roku, habilitował się na Wydziale Metalurgii AGH w 1963 roku, tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1976 roku. W latach 1969-1973 był dyrektorem Instytutu Ceramiki Specjalnej i Ogniotrwałej AGH. Twórca Katedry Ceramiki Specjalnej

Przebieg pracy zawodowej: Główny Instytut Górnictwa: organizator i kierownik pracowni fizykochemicznej Zakładu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu 1948-1955; Instytut Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach: organizator i kierownik Zakładu Fizykochemicznego 1955-1961; AGH: kierownik pracowni Fizykochemii Krzemianów Katedry Chemii Krzemianów 1962-1967, kierownik Katedry Nauki o Materiałach/Katedry Ceramiki Specjalnej 1967- (twórca Katedry Ceramiki Specjalnej oraz szkoły „nauki o materiałach” na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH rozpropagowanej jego podręcznikami i wykładami w Europie, Japonii i USA), prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1964-1968, dziekan 1969-1971. Dyrektor Instytutu Ceramiki Specjalnej i Ogniotrwałej 1969-73, dyrektor naukowy Instytutu Inżynierii Materiałowej.

Wykładowca Uniwersytetu Katolickiego w Leuven, uniwersytetów w Madrycie, Carl-Marx-Stadt, Limoges, Clausthal.

Badania: fizykochemia węgla i procesów karbonizacji związków organicznych, mechanizm częściowego uwodornienia węgla, podstawy technologii otrzymywania włókien węglowych dla techniki i medycyny; krystalochemia krzemianów i przemian fazowych w krzemianach, szczególnie procesów rozkładu termicznego, określenie natury amorficznych faz przejściowych w procesach rozkładu glinokrzemianów oraz mechanizmu topotaktycznych reakcji rozkładu wodorotlenków; zjawiska spiekania nieorganicznych ciał stałych, sformułowanie mechanizmu przegrupowania ziarn, określenie roli wewnętrznych naprężeń w toku spiekania w zjawiskach zagęszczania i rozrostu ziarn; mechanizm samorozwijających się reakcji wysokotemperaturowych (spalanie w fazie stałej, SHS), ich zastosowanie do syntezy związków wysokotemperaturowych, sprecyzowanie specyficznego mechnizmu „wedrującej strefy reakcyjnej” w SHS, nowe kierunki kształtowania unikalnej mikrostruktury materiałów ceramicznych drogą wykorzystania SHS.

Autor bardzo wielu prac oryginalnych i artykułów w zagranicznej i krajowej prasie, autor i współautor książek z zakresu ceramiki i chemii. Autor patentów. Promotor wielu prac doktorskich.

Członek wielu rad naukowych, komitetów i instytutów badawczych, m.in. członek Prezydium Międzynarodowej Akademii Ceramiki, członek korespondencyjny PAN 1983-, członek rzeczywisty PAN 1993-, członek czynny PAU 1993-. Współzałożyciel Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego. Redaktor czasopism fachowych polskich i zagranicznych.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi 1961, Krzyż Kawalerski OOP 1978, Krzyż Oficerski OOP 1982, Nagroda Stołecznego Miasta Krakowa 2006, Prezesa Rady Ministrów RP 1995, Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego im. L. Stuijtsa 1997, Ministerstwa Edukacji Narodowej (I, II, III stopnia), Ministerstwa Zdrowia 1973, 1975, 1982, 1989, 1998 i inne

Bibliografia

Książki

Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. [Red. L. Mackiewicz, A. Żołna]. Warszawa 1993, s. 531–532
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 419-420

Artykuły

Bąk B.: Nagroda Stołecznego Miasta Krakowa dla Profesora Romana Pampucha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2006, nr 159, s. 11, [foto]
Haberko K.: Nagroda im. A.L.Stuijtsa dla prof. dr hab. inż. Romana Pampucha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997, nr 44/45, s. 43, [foto]
Stoch L.: Profesor Roman Pampuch życie i dzieło. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1999, nr 73, s. 29–31, [foto]
[Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 29.09.1999], s. 1, 5, 15

Inne

Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
 |fields=samorozwijająca się synteza wysokotemperaturowa, materiały ceramiczne, właściwości biomateriałów
 |function=Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH w latach 1969–1972
+|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Prezesa Rady Ministrów.,
 |dhc_year=1999
 |dhc_reason=za wybitny wkład w rozwój nauki o materiałach i inżynierii materiałów ceramicznych, stworzenie znanej w świecie polskiej szkoły ceramiki specjalnej oraz za szczególne zasługi w nauczaniu i rozpowszechnianiu wiedzy w tej dziedzinie
@@ Linia 62: / Linia 63: @@
 Członek wielu rad naukowych, komitetów i instytutów badawczych, m.in. członek Prezydium Międzynarodowej Akademii Ceramiki, członek korespondencyjny PAN 1983-, członek rzeczywisty PAN 1993-, członek czynny PAU 1993-. Współzałożyciel Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego. Redaktor czasopism fachowych polskich i zagranicznych.
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+[[Złoty Krzyż Zasługi]] 1961, [[Krzyż Kawalerski OOP]] 1978, [[Krzyż Oficerski OOP]] 1982, Nagroda Stołecznego Miasta Krakowa 2006, Prezesa Rady Ministrów RP 1995, Europejskiego Towarzystwa Ceramicznego im. L. Stuijtsa 1997, Ministerstwa Edukacji Narodowej (I, II, III stopnia), Ministerstwa Zdrowia 1973, 1975, 1982, 1989, 1998 i inne
 == Bibliografia ==