Karol Wojnar: Różnice pomiędzy wersjami

Karol Wojnar
Nazwisko	Wojnar
Imię / imiona	Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 września 1920
Miejsce urodzenia	Odrzykoń k. Krosna
Data śmierci	22 marca 2008
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	wiertnictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego (1967–1970), (1974–1977)
Wydział	Wydział Wiertniczo-Naftowy ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wersja z 13:47, 25 paź 2014

Prof. zw. dr hab. inż. Karol Wojnar (1920–2008)

Specjalność: wiertnictwo

Życiorys

Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczej (1949).

W Akademii przeszedł wszystkie szczeble i stopnie: dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982).

Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. W latach 1949–1960 st. asystent, w latach 1960-66 adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1982 prof. nadzw., w 1982 r. prof. zw. W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych (1974-90). Kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. odszedł na emeryturę.

Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii. Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.

Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym.

Autor ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich z zakresu wiertnictwa, m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980), Wiertnictwo - technika i technologia (1993). Ponadto autor 11 patentów i 81 ekspertyz. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, odznaka Ratownik Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.

Bibliografia

BIP AGH 1995 nr 16. s. 8–10
BIP AGH1996 nr 17. s. 18–21
Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Warszawa 2001 s. 1036
Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20], portr.
Wiek Nafty 2003 nr 2. s. 17
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 721–722, portr.
Dziennik Polski 2008 nr 73 (27 III 2008). s. 12 [nekrologi]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 |fields=wiertnictwo
 |function=Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego (1967–1970), (1974–1977)
-|faculty=Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
+|faculty=Wydział Wiertniczo-Naftowy
 |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej
 |name=Karol Wojnar
@@ Linia 49: / Linia 49: @@
 {{Funkcja
 |Stanowisko=Prodziekan
-|Jednostka=Wydział Geologii, Goefizyki i Ochrony Środowiska
+|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy
 |Rok_od=1967
 |Rok_do=1970
@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 {{Funkcja
 |Stanowisko=Prodziekan
-|Jednostka=Wydział Geologii, Goefizyki i Ochrony Środowiska
+|Jednostka=Wydział Wiertniczo-Naftowy
 |Rok_od=1974
 |Rok_do=1977
@@ Linia 70: / Linia 70: @@
 Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent.  W latach 1949–1960 st. asystent, w latach 1960-66 adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1982 prof. nadzw., w 1982 r. prof. zw.
-W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych (1974-90). Kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. odszedł na emeryturę.
+W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziału Wiertniczo-Naftowego]] w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych (1974-90). Kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. odszedł na emeryturę.
-Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w: Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
+Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii. Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
-Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.
+Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym.
 Autor ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich z zakresu wiertnictwa, m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980), Wiertnictwo - technika i technologia (1993). Ponadto autor 11 patentów i 81 ekspertyz.
+Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.
 === Odznaczenia i nagrody ===