Stanisław Franciszek Żeromski

Stanisław Franciszek Żeromski
Nazwisko	Żeromski
Imię / imiona	Stanisław Franciszek
Tytuły / stanowiska	Mgr inż.
Data urodzenia	10 października 1898
Miejsce urodzenia	Kijów (Ukraina)
Data śmierci	1 sierpnia 1955
Miejsce śmierci	Gliwice
Dyscyplina/specjalności	chemia
Wydział	Wydział Ceramiczny

Mgr inż. Stanisław Franciszek Żeromski (1898–1955)

Dyscyplina/specjalności: chemia

Nota biograficzna

Urodził się 10 października 1898 roku w Kijowie, zmarł 1 sierpnia 1955 roku w Gliwicach.

Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie oraz na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 roku uzyskał dyplom inżyniera chemika.

W latach 1922–1939 pracował na Politechnice Warszawskiej. W 1936 roku odbył kilkutygodniową praktykę we Freibergu w firmie H. Seemann, poświęcając się analizie rentgenograficznej budowy siatek przestrzennych ciał stałych. W latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 roku asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 roku objął kierownictwo laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych "Orzeł Biały" w Brzezinach Śląskich. Od 1947 roku pracował w Gliwicach w filii warszawskiego Instytutu Chemii Przemysłowej, przekształconego następnie w Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. W latach 1952-1953 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.

W 1953 roku został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych Wydziału Ceramicznego AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko zastępcy Kierownika Katedry. Biorąc pod uwagę jego ogromne doświadczenie w projektowaniu i organizowaniu pracowni dydaktycznych i badawczych, Rada Wydziału Ceramicznego powierzyła mu przygotowanie materiałów do opracowania dokumentacji nowego gmachu Wydziału Ceramicznego.

Pozostały po nim przyczynki do prac naukowych z dziedziny chemii.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Walecznych

Źródła do biogramu

Książki

• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 228–231, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)