Zygmunt Michał Śliwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Śliwiński
|family-name=Śliwiński
|given-name=Zygmunt Michał
|given-name=Zygmunt Michał
|honorific-prefix=Dr inż.
|image=Zygmunt Śliwinski.jpg
|image=Zygmunt Śliwinski.jpg
|birth_date=18 lutego 1925
|birth_date=18 lutego 1925
|birth_place=Antopol
|birth_place=Antopol
|death_date=13 listopada 2019
|death_date=13 listopada 2019
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa
|faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Państwowa Nagroda II stopnia, Order Sztandaru Pracy
}}
}}
'''Zygmunt Michał Śliwiński''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Dr inż. '''Zygmunt Michał Śliwiński''' (1925-2019)


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 18 lutego 1925 roku w Antopolu koło Nałęczowa. Zmarł 13 listopada 2019 roku. Pochowany na Cmentarzu w Nałęczowie.
Urodził się 18 lutego 1925 roku w Antopolu koło Nałęczowa. Zmarł 13 listopada 2019 roku. Pochowany na cmentarzu w Nałęczowie.


Maturę uzyskał podczas okupacji, w trakcie tajnego nauczania. W sierpniu 1944 roku zatrzymany przez NKWD i wcielony do Ludowego Wojska Polskiego, w którym walczył do końca wojny, uczestnicząc m.in. w walkach o Berlin, za co został odznaczony medalem. Z wojska został zwolniony w 1946 roku, jako kapitanem rezerwowym WP.
Maturę uzyskał podczas okupacji, w trakcie tajnego nauczania. W sierpniu 1944 roku zatrzymany przez NKWD i wcielony do Ludowego Wojska Polskiego, w którym walczył do końca wojny, uczestnicząc m.in. w walkach o Berlin, za co został odznaczony medalem. Z wojska został zwolniony w 1946 roku, jako kapitan rezerwy WP.


Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno–Mierniczym AGH, które ukończył w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera geologa.
Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH, które ukończył w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera geologa.


W 1950 roku - jeszcze przed ukończeniem studiów - rozpoczął pracę w krakowskim oddziale Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych z Warszawy.  
W 1950 roku - jeszcze przed ukończeniem studiów - rozpoczął pracę w krakowskim oddziale Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych z Warszawy.  
Linia 30: Linia 33:
W 1963 roku na podstawie pracy "Zagadnienie wyboru metodyki interpretacji sejsmicznych fal odbitych, na tle analizy prędkości, w Synklinorium Łódzko-Szczecińskim", napisanej pod kierunkiem profesora Henryka Orkisza na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.
W 1963 roku na podstawie pracy "Zagadnienie wyboru metodyki interpretacji sejsmicznych fal odbitych, na tle analizy prędkości, w Synklinorium Łódzko-Szczecińskim", napisanej pod kierunkiem profesora Henryka Orkisza na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.


W latach 1973–1976 był oddelegowany do pracy na stanowisku Dyrektora KOPEX – ALGIERIA, kierując grupą polskich specjalistów naftowych pracujących w Algierii.
W latach 1973-1976 był oddelegowany do pracy na stanowisku Dyrektora KOPEX - ALGIERIA, kierując grupą polskich specjalistów naftowych pracujących w Algierii.


W czasie długoletniej pracy w Górnictwie Naftowym był bezpośrednio zaangażowany w prace projektowe i dokumentacyjne z zakresu poszukiwań węglowodorów, których rezultatem były odkrycia w Polsce nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej.


Zastępca dyrektora Biura Geologicznego GEONAFTA.
Z ramienia Zjednoczenia Górnictwa Naftowego, a później Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, był przewodniczącym komisji oceniającej i odbierającej naftowe projekty i dokumentacje geofizyczne. Pełniąc funkcję Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki, za jedno ze swoich głównych zadań uznawał podnoszenie poziomu wyposażenia technicznego i unowocześnienie metod pracy w geofizyce naftowej. Wspólnie z kierownictwem i specjalistami z przedsiębiorstw geofizycznych w Krakowie i Toruniu prowadził bezustanną walkę o dostęp do zachodnich technologii. Dzięki swoim długoletnim kontaktom z Europejską Asocjacją Geofizyczną i branżowymi firmami zagranicznymi, przyczynił się do wdrożenia osiągnięć techniki światowej w polskiej geofizyce naftowej, szczególnie po zakupach sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego w latach 90-tych XX wieku.   
 
 
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego,
//////////////////////////
 
 
 
 
   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
    W czasie długoletniej pracy w Górnictwie Naftowym dr inż. Zygmunt Śliwiński był bezpośrednio zaangażowany w prace projektowe i dokumentacyjne z zakresu poszukiwań węglowodorów, których rezultatem były odkrycia w Polsce nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej.
 
Przez cały czas był też z ramienia Zjednoczenia Górnictwa Naftowego, a później Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, przewodniczącym komisji oceniającej i odbierającej naftowe projekty i dokumentacje geofizyczne. Pełniąc funkcję Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki, za jedno ze swoich głównych zadań uznawał podnoszenie poziomu wyposażenia technicznego i unowocześnienie metod pracy w geofizyce naftowej. Wspólnie z kierownictwem i specjalistami z przedsiębiorstw geofizycznych w Krakowie i Toruniu prowadził bezustanną walkę o dostęp do zachodnich technologii. Dzięki swoim długoletnim kontaktom z Europejską Asocjacją Geofizyczną i branżowymi firmami zagranicznymi, przyczynił się do wdrożenia osiągnięć techniki światowej w polskiej geofizyce naftowej, szczególnie po zakupach sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego w latach 90-tych XX wieku.   
 
Dr inż. Zygmunt Śliwiński przez cały okres swojej działalności zawodowej, był także bardzo aktywnym członkiem różnych gremiów. Był członkiem Komitetu Geofizyki PAN, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Zastępca Przewodniczącego), Komisji Oceny Projektów Badań Geologicznych MOŚZNiL (Zastępca Przewodniczącego Zespołu ds. Nafty i Gazu), Komisji Zasobów Kopalin w Ministerstwie Środowiska, Rady Programowej ds. Poszukiwań PGNiG i Rady Programowej w Stowarzyszeniu ds. Głębokich Badań Geologicznych. Był autorem ponad 20 publikacji oraz laureatem Nagrody Państwowej II stopnia za opracowanie wyników badań sejsmicznych w pracy „Budowa Geologiczna Niżu Polskiego”. Za swoje osiągnięcia był wyróżniany, w tym m.in. Orderem Sztandar Pracy II kl., Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi i złotymi odznakami resortowymi: Zasłużony dla Górnictwa Naftowego, Zasłużony dla Polskiej Geologii, Zasłużony dla Górnictwa PRL, Zasłużony dla Górnictwa Naftowego i Gazownictwa. Posiadał stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia.
 
    Po przejściu na emeryturę nadal był związany zawodowo z geologią i geofizyką. Współpracował ze służbą geologiczną PGNiG, uczestnicząc w opracowaniach dotyczących budowy geologicznej i poszukiwania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce. Na szczególne podkreślenie zasługuje Jego współpraca ze Stowarzyszeniem ds. Głębokich Badań Geologicznych, mających fundamentalne znaczenie dla poznania budowy basenów sedymentacyjnych i typowania obszarów do nowych poszukiwań.
 
    Pomimo tak absorbującej i odpowiedzialnej działalności zawodowej, Kolega Zygmunt Śliwiński od samego początku bardzo silnie włączył się w pracę społeczną na rzecz naszego Stowarzyszenia. Należał do „Nestorów” SITPNiG – był jego członkiem od lat 50-tych XX wieku. Zawsze wyróżniał się aktywnością i zaangażowaniem. Przejawiło się to szczególnie w latach 80-tych i pierwszej połowie lat 90-tych, jednym z najtrudniejszych okresów w dziejach Stowarzyszenia i Oddziału Warszawa II. Nastąpił wówczas ogólny, drastyczny spadek liczebności i aktywności członków oraz władz Kół i Oddziału, a transformacja ustrojowa pociągnęła za sobą duże zmiany w strukturze organizacyjnej branży i jednostek organizacyjnych Stowarzyszenia. W tym trudnym okresie, w latach 1981 – 1992 Kolega Zygmunt Śliwiński kierował Oddziałem Warszawa II, który przetrwał m.in. dzięki Jego wytrwałości i zaangażowaniu, w czym aktywnie pomagał Mu Jego zastępca, a później następca ś.p. Kolega Mieczysław Jastrząb.
 
    Głównym przejawem odrodzenia Oddziału było organizowanie wspólnie z byłym Biurem Geologicznym GEONAFTA konferencji naukowo-technicznych, stojących na wysokim poziomie merytorycznym i cieszących się dużym powodzeniem w całej branży. Kolega Zygmunt Śliwiński miał tu swój duży, osobisty wkład. Należąc do kierownictwa Biura, inspirował tematykę konferencji i dopingował autorów wystąpień do utrzymania wysokiego poziomu merytorycznego, a organizatorów do sprawnej organizacji.
 
    Kolega Zygmunt Śliwiński działał aktywnie nie tylko na forum naszego, warszawskiego Oddziału Stowarzyszenia. Przez dwie kadencje był członkiem Prezydium Zarządu Głównego, w latach 1992 – 2000 reprezentował SITPNiG w Radzie Krajowej Federacji NOT. Był także członkiem licznych gremiów doradczych – w latach 80-tych Przewodniczącym Komitetu ZG SITPNiG ds. Geologii i Poszukiwań, w latach 2000 – 2004 członkiem Komitetu ZG SITPNiG ds. Górnictwa Nafty i Gazu, od końca lat 80-tych do 2016 roku członkiem Rady Programowej Czasopism. Był także członkiem Rady Seniorów (jako Członek Honorowy SITPNiG) oraz członkiem Kapituły Medalu im. Ignacego Łukasiewicza. Kolega Zygmunt Śliwiński należał do inicjatorów powołania w naszym Oddziale Klubu Seniora, był jednym z jego członków założycieli w roku 2006 i dopóki pozwalało Mu zdrowie – działał w Klubie bardzo aktywnie, wygłaszając m.in. bardzo ciekawe prelekcje na różne tematy. Nie udało nam się tylko namówić Go do jednej rzeczy. Nie wszyscy wiedzą, że Kolega Śliwiński był wielkim miłośnikiem przyrody, a Jego pasją było obserwowanie ptaków. Zaszywał się w okolicach swojej działki nad Bugiem i oddawał swojemu hobby. Wielokrotnie prosiliśmy, aby na forum Klubu podzielił się z nami swoimi spostrzeżeniami w tym zakresie. Zawsze słyszeliśmy, że obcowanie z przyrodą to Jego bardzo osobiste hobby i nie nadaje się do publicznych wystąpień.
 
    Aktywność i działalność kolegi Zygmunta Śliwińskiego na forum Stowarzyszenia i Federacji NOT była dostrzeżona i właściwie doceniona przez władze. W roku 1992 wyróżniono Go godnością Członka Honorowego SITPNiG, a w roku 2005 Medalem im. Ignacego Łukasiewicza – najwyższym odznaczeniem Stowarzyszenia. Posiadał także Srebrne, Złote i Diamentowe Odznaki Honorowe SITPNiG i Federacji NOT, a także tytuły „Zasłużony Senior SITPNiG” i „Zasłużony Senior NOT”.
 
    Będzie nam w naszym środowisku bardzo brakowało Kolegi Zygmunta Śliwińskiego, a szczególnie Jego błyskotliwych, niebanalnych opinii na różne tematy, wygłaszanych zawsze z charakterystycznym ujmującym uśmiechem. Będzie nam też brakowało naszych co najmniej dwukrotnych w roku spotkań z Zygmuntem w Jego domu, gdy już niedomagał na zdrowiu i nie mógł uczestniczyć w spotkaniach Koła. Byliśmy wówczas bardzo serdecznie goszczeni przez Gospodarza i Jego Syna, a same spotkania były dla nas wielką przyjemnością i miłym przeżyciem - mamy nadzieję, że dla Niego także. W trakcie tych wizyt staraliśmy się zaspokoić Jego ciekawość w bieżących problemach nurtujących naszą byłą Firmę i branżę. Tą drogą składamy wyrazy szczerego żalu i współczucia Synowi Zmarłego – Koledze Zygmuntowi Śliwińskiemu Juniorowi, dziękując Mu równocześnie za udostępnienie materiałów umożliwiających przygotowanie niniejszego wspomnienia.
 
    Pogrzeb Kolegi Zygmunta Śliwińskiego odbył się 18 listopada 2019 roku, po nabożeństwie w kościele Najświętszego Zbawiciela na Placu Zbawiciela w Warszawie. Spoczął w grobie rodzinnym na cmentarzu w Nałęczowie, obok zmarłej wcześniej Małżonki. Drogi Kolego – „Seniorze Seniorów” (jak sam siebie lubiłeś tytułować) - spoczywaj w pokoju.
 
Niniejsze wspomnienie przygotowali Koledzy z Koła Seniora SITPNiG przy Oddziale Warszawa II – Maciej Bednarek i Andrzej Macheła-Olszacki.
 
//////////////////////////
 
Dr inż. Zygmunt Śliwiński. Urodził się w 1925 r. w Antopolu w woj. lubelskim.
 
 
 
 
Ukończył studia na AGH, gdzie też uzyskał doktorat nauk technicznych w zakresie Geofizyki. W latach 1952-1961 był pracownikiem naukowym AGH, pełniąc obowiązki starszego asystenta i adiunkta w Katedrze Geofizyki Geologicznej.
 
W 1961 r. przeszedł do pracy w przemyśle naftowym. Pełnił obowiązki z-y dyr. Biura Geologicznego GEONAFTA, z-cy dyr. poszukiwań w Polskim Górnictwie Naftowym i Gazownictwie d/s geofizyki. W latach 1973-1976 był oddelegowany na stanowisko dyrektora KOPEX-ALGIERIA. Był członkiem komitetu ds. Geofizyki PAN oraz Rady Geologicznej przy Ministrze i przewodniczącym zespołu ds. nafty i gazu Komisji Oceny Projektów Geologicznych w Ministerstwie Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Jest członkiem komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska. Laureat nagrody państwowej II stopnia i wyróżnienia w plebiscycie Przeglądu Technicznego o tytuł złotego inżyniera. Jest członkiem honorowym SITPNiG odznaczonym medalem im. I.Łukasiewicza. Trzy kadencje pełnił obowiązki prezesa oddziału Warszawa II, był członkiem Prezydium SITPNiG i przewodniczącym Komitetu ds. Geologii i Poszukiwań.
 


Po przejściu na emeryturę nadal był związany zawodowo z geologią i geofizyką. Współpracował ze służbą geologiczną PGNiG, uczestnicząc w opracowaniach dotyczących budowy geologicznej i poszukiwania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce.


Autor ponad 20 publikacji.


Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Komitetu Geofizyki PAN, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Zastępca Przewodniczącego), Komisji Oceny Projektów Badań Geologicznych MOŚZNiL (Zastępca Przewodniczącego Zespołu ds. Nafty i Gazu), Komisji Zasobów Kopalin w Ministerstwie Środowiska, Rady Programowej ds. Poszukiwań PGNiG i Rady Programowej w Stowarzyszeniu ds. Głębokich Badań Geologicznych, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska i przewodniczącym zespołu ds. nafty i gazu Komisji Oceny Projektów Geologicznych w Ministerstwie Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Generalny Dyrektor Górniczy,  
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia, [[Order Sztandaru Pracy]] II klasy, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa", Złota Odznaka "Zasłużony dla Geologii Polskie", Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa Naftowego",  Złota Odznaka NOT, Członek Honorowy SITPNiG, Państwowa Nagroda II stopnia, wyróżnienia w plebiscycie "Przeglądu Technicznego" o tytuł złotego inżyniera, Medal im. Ignacego Łukasiewicza, Złota i Diamentowa Odznaka Honorowa SITPNiG i Federacji NOT, a także tytuły "Zasłużony Senior SITPNiG" i "Zasłużony Senior NOT"
 
Sztandaru pracy II kl. oraz Złotym Krzyżem Zasługi i złotymi odznakami Zasłużony dla Górnictwa, dla Geologii Polskiej, dla Górnictwa Naftowego oraz złotymi odznakami NOT i SITPNiG. Jest generalnym dyrektorem górniczym III stopnia.
 
 
==== Bibliografia publikacji ====


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 103: Linia 53:
==== Książki ====
==== Książki ====


Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 191
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 191
* [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 62
* [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 62
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 364, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 364, [foto]
Linia 113: Linia 63:
==== Inne ====
==== Inne ====


* Dr inż. Zygmunt Śliwiński | Wiadomości Naftowe i Gazownicze[online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: http://www.wnig.pl/pl/info/dr-inz-zygmunt-sliwinski
* Dr inż. Zygmunt Śliwiński | Wiadomości Naftowe i Gazownicze [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: http://www.wnig.pl/pl/info/dr-inz-zygmunt-sliwinski
* Wspomnienie o koledze dr inż. Zygmuncie Śliwińskim - SITPNiG [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: https://www.sitpnig.pl/single-post/2019/12/02/wspomnienie-o-koledze-dr-in%C5%BC-zygmuncie-%C5%9Bliwi%C5%84skim
* Wspomnienie o koledze dr inż. Zygmuncie Śliwińskim - SITPNiG [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: https://www.sitpnig.pl/single-post/2019/12/02/wspomnienie-o-koledze-dr-in%C5%BC-zygmuncie-%C5%9Bliwi%C5%84skim


Linia 119: Linia 69:


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 1.03.2021</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 11:50, 7 mar 2023

Zygmunt Michał Śliwiński
Zygmunt Śliwinski.jpg
Nazwisko Śliwiński
Imię / imiona Zygmunt Michał
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 18 lutego 1925
Miejsce urodzenia Antopol
Data śmierci 13 listopada 2019
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Państwowa Nagroda II stopnia, Order Sztandaru Pracy

Dr inż. Zygmunt Michał Śliwiński (1925-2019)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa

Nota biograficzna

Urodził się 18 lutego 1925 roku w Antopolu koło Nałęczowa. Zmarł 13 listopada 2019 roku. Pochowany na cmentarzu w Nałęczowie.

Maturę uzyskał podczas okupacji, w trakcie tajnego nauczania. W sierpniu 1944 roku zatrzymany przez NKWD i wcielony do Ludowego Wojska Polskiego, w którym walczył do końca wojny, uczestnicząc m.in. w walkach o Berlin, za co został odznaczony medalem. Z wojska został zwolniony w 1946 roku, jako kapitan rezerwy WP.

Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH, które ukończył w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera geologa.

W 1950 roku - jeszcze przed ukończeniem studiów - rozpoczął pracę w krakowskim oddziale Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych z Warszawy.

W 1952 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Magnetyki i Grawimetrii Poszukiwawczej Katedry Geofizyki Geologicznej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W trakcie pracy w AGH wykładał też przez dwa lata geofizykę na Uniwersytecie Warszawskim i cały czas ściśle współpracował z instytucjami prowadzącymi w kraju badania geofizyczne.

W roku 1961 przeszedł do pracy w Przemyśle Naftowym, gdzie wkrótce objął stanowisko Zastępcy Dyrektora Biura Dokumentacji i Projektów Geologicznych (późniejsza GEONAFTA), na którym pozostawał do emerytury w 1991 roku. Równolegle pełnił w Polskim Górnictwie Naftowym i Gazownictwie obowiązki Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki oraz Zastępcy Dyrektora ds. Poszukiwań.

W 1963 roku na podstawie pracy "Zagadnienie wyboru metodyki interpretacji sejsmicznych fal odbitych, na tle analizy prędkości, w Synklinorium Łódzko-Szczecińskim", napisanej pod kierunkiem profesora Henryka Orkisza na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.

W latach 1973-1976 był oddelegowany do pracy na stanowisku Dyrektora KOPEX - ALGIERIA, kierując grupą polskich specjalistów naftowych pracujących w Algierii.

W czasie długoletniej pracy w Górnictwie Naftowym był bezpośrednio zaangażowany w prace projektowe i dokumentacyjne z zakresu poszukiwań węglowodorów, których rezultatem były odkrycia w Polsce nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej.

Z ramienia Zjednoczenia Górnictwa Naftowego, a później Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, był przewodniczącym komisji oceniającej i odbierającej naftowe projekty i dokumentacje geofizyczne. Pełniąc funkcję Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki, za jedno ze swoich głównych zadań uznawał podnoszenie poziomu wyposażenia technicznego i unowocześnienie metod pracy w geofizyce naftowej. Wspólnie z kierownictwem i specjalistami z przedsiębiorstw geofizycznych w Krakowie i Toruniu prowadził bezustanną walkę o dostęp do zachodnich technologii. Dzięki swoim długoletnim kontaktom z Europejską Asocjacją Geofizyczną i branżowymi firmami zagranicznymi, przyczynił się do wdrożenia osiągnięć techniki światowej w polskiej geofizyce naftowej, szczególnie po zakupach sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego w latach 90-tych XX wieku.

Po przejściu na emeryturę nadal był związany zawodowo z geologią i geofizyką. Współpracował ze służbą geologiczną PGNiG, uczestnicząc w opracowaniach dotyczących budowy geologicznej i poszukiwania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce.

Autor ponad 20 publikacji.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Komitetu Geofizyki PAN, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Zastępca Przewodniczącego), Komisji Oceny Projektów Badań Geologicznych MOŚZNiL (Zastępca Przewodniczącego Zespołu ds. Nafty i Gazu), Komisji Zasobów Kopalin w Ministerstwie Środowiska, Rady Programowej ds. Poszukiwań PGNiG i Rady Programowej w Stowarzyszeniu ds. Głębokich Badań Geologicznych, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska i przewodniczącym zespołu ds. nafty i gazu Komisji Oceny Projektów Geologicznych w Ministerstwie Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia, Order Sztandaru Pracy II klasy, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa", Złota Odznaka "Zasłużony dla Geologii Polskie", Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa Naftowego", Złota Odznaka NOT, Członek Honorowy SITPNiG, Państwowa Nagroda II stopnia, wyróżnienia w plebiscycie "Przeglądu Technicznego" o tytuł złotego inżyniera, Medal im. Ignacego Łukasiewicza, Złota i Diamentowa Odznaka Honorowa SITPNiG i Federacji NOT, a także tytuły "Zasłużony Senior SITPNiG" i "Zasłużony Senior NOT"

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 191
  • [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 62
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 364, [foto]

Artykuły

  • Gazeta Wyborcza 2019, nr 268 (18 XI 2019) s. 5 [nekr.]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Zygmunt_Michał_Śliwiński&oldid=76466”