Wacław Paweł Trutwin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Trutwin
|family-name=Trutwin
|given-name=Wacław Paweł
|given-name=Wacław Paweł
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Wacław Trutwin.jpg
|birth_date=11 września 1932
|birth_date=11 września 1932
|birth_place=Wirek
|birth_place=Wirek
Linia 8: Linia 10:
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
}}
}}
'''Wacław Paweł Trutwin''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Wacław Paweł Trutwin''' (1932-)


Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu
Linia 14: Linia 16:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 11 września 1932 roku w Wieku (obecnie Ruda Śląska).
Urodził się 11 września 1932 roku w Wirku (obecnie Ruda Śląska).


W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku.
W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku.


W 1957 roku ukończył studia na Wydziale górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru  
W 1957 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru  
deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera.  
deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera.  


Linia 24: Linia 26:


W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie  
W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie  
zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym, której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora.
zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym", której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora.


w 1968  roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego.
W 1968  roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego.


W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji  
W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji  
Linia 32: Linia 34:


W 1974 roku uzyskał tytuł  profesora nadzwyczajnego w PAN.
W 1974 roku uzyskał tytuł  profesora nadzwyczajnego w PAN.
W latach 1974-1984 był profesorem kontraktowym AGH.


W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.
Linia 43: Linia 47:
Promotor 17 prac doktorskich.
Promotor 17 prac doktorskich.


Autor około 150 publikacji. Uczestnik wielu konferencji naukowych.  
Autor ponad 150 publikacji. Uczestnik wielu konferencji naukowych.  


 
Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: Politechniką Śląską i Uniwersytetem w Nottingham  
Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: AGH, Politechniką Śląską i Uniwersytetem w Nottingham  
w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, przemysłowymi i resortowymi, jak: Główny Instytut Górnictwa, Centrum EMAG, Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego, Wyższy Urząd Górniczy oraz kopalnie węgla kamiennego, rud miedzi i soli. Wykładał również w Wielkiej Brytanii w Camborne School of Mines i na Wydziale Górniczym Uniwersytetu w Nottingham.
w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, przemysłowwymi i resortowymi, jak: Główny Instytut Górnictwa, Centrum EMAG, Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego, Wyższy Urząd Górniczy oraz kopalnie węgla kamiennego, rud miedzi i soli. Wykładał również w Wielkiej Brytanii w Camborne School of Mines i na Wydziale Górni-
czym Uniwersytetu w Nottingham.


Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”.  
Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”.  
Linia 56: Linia 58:
Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej  
Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej  
Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów,   
Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów,   
Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971-91). Członek International Mine Ventilation Congress, Kraków (2001), International Mine Ventilation Congress Committee: członek (1992-2005), World Mining Congress, Scientific Committee (2008).
Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971-1991). Członek International Mine Ventilation Congress, Kraków (2001), International Mine Ventilation Congress Committee: członek (1992-2005), World Mining Congress, Scientific Committee (2008).
 


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda II st. im. prof. W. Budryka w AGH, Odznaka "Zasłużony dla KGHM Polska Miedź", Odznaka Honorowa Ratownika Górniczego
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda II stopnia im. prof. W. Budryka w AGH, Odznaka "Zasłużony dla KGHM Polska Miedź", Odznaka Honorowa Ratownika Górniczego
 
==== Bibliografia publikacji ====


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 72: Linia 71:
*  [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53
*  [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto]
==== Artykuły ====
*


==== Inne ====
==== Inne ====


* DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA PROFESORA WACŁAWA TRUTWINA  [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://docplayer.pl/10659615-Dzialalnosc-naukowa-profesora-waclawa-trutwina.html
* DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA PROFESORA WACŁAWA TRUTWINA  [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://docplayer.pl/10659615-Dzialalnosc-naukowa-profesora-waclawa-trutwina.html
* Trutwin Wacław - Encyklopedia PWN [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Trutwin-Waclaw;3989462.html
* Wacław Trutwin – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Trutwin
* Wacław Trutwin – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Trutwin
 
* Zasłużeni dla KGHM |  [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: http://kongresy.fundacja.agh.edu.pl/50latkghm/?q=node/24
 
 


{{DEFAULTSORT:Trutwin, Wacław Paweł}}
{{DEFAULTSORT:Trutwin, Wacław Paweł}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 30.03.2023</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 30.03.2023</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 13:44, 18 lip 2023

Wacław Paweł Trutwin
Wacław Trutwin.jpg
Nazwisko Trutwin
Imię / imiona Wacław Paweł
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 11 września 1932
Miejsce urodzenia Wirek


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu
Wydział Wydział Górniczy


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. dr hab. inż. Wacław Paweł Trutwin (1932-)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu

Nota biograficzna

Urodził się 11 września 1932 roku w Wirku (obecnie Ruda Śląska).

W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku.

W 1957 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera.

Jeszcze w trakcie studiów, w 1956 roku, profesor Jerzy Litwiniszyn zaproponował mu etat asystenta w Zakładzie Hydromechaniki Górniczej Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH.

W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym", której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora.

W 1968 roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji Kopalń Zakładu Mechaniki Górotworu Polskiej Akademii Nauk. Pracując w Zakładzie Mechaniki Górotworu, który w 1977 roku uzyskał statut Instytutu Mechaniki Górotworu, przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej i naukowej począwszy od kierownika Pracowni Wentylacji Kopalń do dyrektora Instytutu. W 1970 roku został mianowany na stanowisko docenta w Zakładzie Mechaniki Górotworu.

W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w PAN.

W latach 1974-1984 był profesorem kontraktowym AGH.

W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.

W 1992 roku został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk.

W 2004 roku z uwagi na osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne zostaje wyróżniony poprzez wybranie na rzeczywistego członka PAN.

Pełniąc w latach 1987-2003 funkcję dyrektora Instytutu Mechaniki Górotworu PAN wniósł znaczący wkład w jego rozwój i osiągnięcia, a ponadto wykazał się umiejętnościami w prowadzeniu instytutu, w bardzo trudnym okresie transformacji ustrojowej Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zmian zasad finansowania polskiej nauki.

Promotor 17 prac doktorskich.

Autor ponad 150 publikacji. Uczestnik wielu konferencji naukowych.

Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: Politechniką Śląską i Uniwersytetem w Nottingham w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, przemysłowymi i resortowymi, jak: Główny Instytut Górnictwa, Centrum EMAG, Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego, Wyższy Urząd Górniczy oraz kopalnie węgla kamiennego, rud miedzi i soli. Wykładał również w Wielkiej Brytanii w Camborne School of Mines i na Wydziale Górniczym Uniwersytetu w Nottingham.

Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”.

Członek Rad Naukowych, m.in w: w Głównym Instytucie Górnictwa, Politechnice Częstochowskiej, Politechnice Krakowskiej, Politechnice Rzeszowskiej, Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego, Instytucie Technik Innowacyjnych „EMAG”, Instytucie Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN.

Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971-1991). Członek International Mine Ventilation Congress, Kraków (2001), International Mine Ventilation Congress Committee: członek (1992-2005), World Mining Congress, Scientific Committee (2008).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda II stopnia im. prof. W. Budryka w AGH, Odznaka "Zasłużony dla KGHM Polska Miedź", Odznaka Honorowa Ratownika Górniczego

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
  • [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto]

Inne

stan na dzień 30.03.2023