Wacław Olszak: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „{{Infobox dhc” na „{{Infobox scientist”) |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Olszak | |||
| family-name = Olszak | |given-name=Wacław | ||
| given-name = Wacław | |honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż. | ||
|image=Waclaw_Olszak.jpg | |||
| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab. inż. | |birth_date=24 października 1902 | ||
| | |birth_place=Karwina | ||
| | |death_date=8 grudnia 1980 | ||
| | |death_place=Udine | ||
| | |fields=teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia | ||
| | |function=Prodziekan Wydziału Elektro-Mechanicznego w latach 1948-1950 | ||
| | |faculty=Wydział Elektro-Mechaniczny | ||
| | |awards=Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie; Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP; Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”; Srebrny Medal Czechosłowackiej AN; Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego oraz wiele innych nagród państwowych. | ||
| | |dhc_year=1969 | ||
| | |dhc_reason=za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, a w szczególności teorii sprężystości i plastyczności | ||
| | |name=Wacław Olszak | ||
| | |honorific-suffix= | ||
| | |native_name= | ||
| | |native_name_lang= | ||
| | |image_size=46890 | ||
| | |alt= | ||
| | |caption= | ||
| | |resting_place= | ||
| | |resting_place_coordinates= | ||
| | |other_names= | ||
| | |residence= | ||
| workplaces = | |citizenship= | ||
| alma_mater = | |nationality= | ||
| thesis_title = | |workplaces= | ||
| thesis_url = | |alma_mater= | ||
| thesis_year = | |thesis_title= | ||
| doctoral_advisor = | |thesis_url= | ||
| academic_advisors = | |thesis_year= | ||
| doctoral_students = | |doctoral_advisor= | ||
| notable_students = | |academic_advisors= | ||
| known_for = | |doctoral_students= | ||
| varia = | |notable_students= | ||
| author_abbrev_bot = | |known_for= | ||
| author_abbrev_zoo = | |varia= | ||
| influences = | |author_abbrev_bot= | ||
| influenced = | |author_abbrev_zoo= | ||
|influences= | |||
| signature = | |influenced= | ||
| signature_alt = | |signature= | ||
| website = | |signature_alt= | ||
| footnotes = | |website= | ||
| spouse = | |footnotes= | ||
| children = | |spouse= | ||
|children= | |||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Wacław Olszak''' (1902–1980) | Prof. zw. dr hab. inż. '''Wacław Olszak''' (1902–1980) | ||
| Linia 54: | Linia 53: | ||
Specjalność: teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia | Specjalność: teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia | ||
Urodził się 24 października 1902 r. w Karwinie, zmarł 8 grudnia 1980 r. w Udine (Włochy) i tam też został pochowany. Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę w uniw. w Paryżu. Studia uzupełniające odbył w Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 r. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Zagłębia Śląskiego i Dąbrowskiego. | Urodził się 24 października 1902 r. w Karwinie (obecnie Czechy), zmarł 8 grudnia 1980 r. w Udine (Włochy) i tam też został pochowany. Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę w uniw. w Paryżu. Studia uzupełniające odbył w Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 r. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Zagłębia Śląskiego i Dąbrowskiego. W 1933 obronił na Politechnice Wiedeńskiej pracę doktorską pt. ''Exzentrische Kreisrohre, ihre Vervendung u. Berechnung'' (Rury okrągłe ekscentryczne, ich zastosowanie i obliczenie). Drugą pracę doktorską pt. ''Sprężyste nieograniczone układy płaskie z otworami kołowymi w zastosowaniu do zagadnień blach płaskich oraz tunelowych i górniczych robót inżynierskich'' obronił w 1934 na Politechnice Warszawskiej. Habilitował się na AG w 1937 r. Związany z Akademią jako profesor wytrzymałości materiałów — docent Katedry Wytrzymałości Materiałów (1937–52), prof. zw. (1947), Kierownik Katedry i Zakładu Wytrzymałości Materiałów (1947–52)[[Wydział Elektro-Machaniczny]]Wydziału Elektro-Mechanicznego, kierownik Katedry Budownictwa Stalbetowego i Stalowego [[Wydział Architektury]] Wydziału Architektury (1946–52), przy której utworzył pierwszy w Polsce Zakład Naukowo-Badawczy dla Zagadnień Konstrukcji Wstępnie Sprężonych. W 1952 r. przeszedł do pracy na Politechnice Warszawskiej. Powierzoną sobie Katedrę Wytrzymałości Materiałów przekształcił na pierwszą w kraju w pionie uczelni technicznych Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności. Od 1969 r. do końca życia był rektorem utworzonego wówczas przy jego współudziale Centre Internationale des Sciences Mechaniques w Udine we Włoszech, ośrodka odgrywającego ważną rolę w kształtowaniu nowych kierunków badań w dziedzinie nauk mechanicznych. | ||
Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor Honoris Causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976). | Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor Honoris Causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976). | ||
Wersja z 11:26, 15 lip 2014
| Wacław Olszak | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Olszak | ||||||||
| Imię / imiona | Wacław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 24 października 1902 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Karwina | ||||||||
| Data śmierci | 8 grudnia 1980 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Udine | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Elektro-Mechanicznego w latach 1948-1950 | ||||||||
| Wydział | Wydział Elektro-Mechaniczny | ||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1969 | ||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, a w szczególności teorii sprężystości i plastyczności | ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie; Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP; Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”; Srebrny Medal Czechosłowackiej AN; Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego oraz wiele innych nagród państwowych.Property "Awards" (as page type) with input value "Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie; Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP; Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”; Srebrny Medal Czechosłowackiej AN; Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego oraz wiele innych nagród państwowych." contains invalid characters or is incomplete and therefore can cause unexpected results during a query or annotation process. | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Wacław Olszak (1902–1980)
Specjalność: teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia
Urodził się 24 października 1902 r. w Karwinie (obecnie Czechy), zmarł 8 grudnia 1980 r. w Udine (Włochy) i tam też został pochowany. Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę w uniw. w Paryżu. Studia uzupełniające odbył w Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 r. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Zagłębia Śląskiego i Dąbrowskiego. W 1933 obronił na Politechnice Wiedeńskiej pracę doktorską pt. Exzentrische Kreisrohre, ihre Vervendung u. Berechnung (Rury okrągłe ekscentryczne, ich zastosowanie i obliczenie). Drugą pracę doktorską pt. Sprężyste nieograniczone układy płaskie z otworami kołowymi w zastosowaniu do zagadnień blach płaskich oraz tunelowych i górniczych robót inżynierskich obronił w 1934 na Politechnice Warszawskiej. Habilitował się na AG w 1937 r. Związany z Akademią jako profesor wytrzymałości materiałów — docent Katedry Wytrzymałości Materiałów (1937–52), prof. zw. (1947), Kierownik Katedry i Zakładu Wytrzymałości Materiałów (1947–52)Wydział Elektro-MachanicznyWydziału Elektro-Mechanicznego, kierownik Katedry Budownictwa Stalbetowego i Stalowego Wydział Architektury Wydziału Architektury (1946–52), przy której utworzył pierwszy w Polsce Zakład Naukowo-Badawczy dla Zagadnień Konstrukcji Wstępnie Sprężonych. W 1952 r. przeszedł do pracy na Politechnice Warszawskiej. Powierzoną sobie Katedrę Wytrzymałości Materiałów przekształcił na pierwszą w kraju w pionie uczelni technicznych Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności. Od 1969 r. do końca życia był rektorem utworzonego wówczas przy jego współudziale Centre Internationale des Sciences Mechaniques w Udine we Włoszech, ośrodka odgrywającego ważną rolę w kształtowaniu nowych kierunków badań w dziedzinie nauk mechanicznych.
Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor Honoris Causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976).
Autor ponad 350 prac z zakresu teorii plastyczności, teorii sprężystości, konstrukcji budowlanych, reologii. Stworzył polską szkołę teorii plastyczności.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 4. Wrocław 1988. S. 255–261
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 3. Warszawa 1997. S. 295–298
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 155–156
- Nauka Polska 1965 nr 2 (56). s. 42–49
- Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 35. s. 24, portr.
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 20. Warszawa 2009. S. 111–115