Grzegorz Róg
| Grzegorz Róg | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Róg | ||||||||||||
| Imię / imiona | Grzegorz | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1939
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | chemia (fizykochemia ciała stałego)
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. Grzegorz Róg (1939-)
Specjalność: chemia (fizykochemia ciała stałego)
Urodził się 4 stycznia w Krakowie. W 1961 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktor nauk chemicznych AGH w Krakowie 1970, doktor habilitowany 1976, profesor 1990.
Przebieg pracy zawodowej: UJ: asystent Katedry Krystalochemii i Krystalofizyki 1961-1963; AGH: starszy asystent na Wydziale Ceramicznym 1965-1970, adiunkt 1970-1977, docent na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1977-1990, profesor nadzwyczajny 1990-1994, profesor zwyczajny 1994.
Staże: stypendium DAAD w Technische Univ. Clausthal, Inst. für theoretische Huettenkunde und angewandte physikalische Chemie, Clausthal-Zallerfeld, Niemcy 1972-1973; Technische Univ. Hannover, Inst. für physikalische Chemie, Hannover, Niemcy 1978; Technische Univ. Clausthal, Inst. für Allgemaine Metallurgie, 1985, visiting prof. 1991.
Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego 1969- (wiceprzewodniczący Sekcji Chemii Ciała Stałego 1984-1990), International Society of Solid State Ionics (czł. zał. 1987-), Komisji Ceramicznej PAN 1977- (wiceprzewodniczący 1984-1990), sekretarz naukowy 1977-1979).
Badania: elektrochemia i termodynamika ciała stałego, w szczególności ogniwa galwaniczne z elektrolitem stałym: otrzymywanie i własności przewodników jonowych stosowanych jako elektrolity do budowy odpowiednich ogniw elektrochemicznych (otrzymanie m.in.: grupy przewodników z rodziny Beta-AL2O3 przewodzących kationy Ca, Fe(II), Co(II), Ni(II), Mn(II), Hg(II), Zn); wykorzystanie ogniw galwanicznych z elektrolitem stałym do określania własności termodynamicznych układów tlenkowych w wysokich temperaturach (zbadano układy krzemianowe MgO-SiO2, CaO-SiO2, SrO-SiO2, BaO-SiO2, FeO-SiO2, CoO-SiO2, ZnO-SiO2, NiO-SiO2, MnO-SiO2 i glinianowe Na2O-Al2O3, CaO-Al2O3; wiele wyznaczonych danych termodynamicznych umieszczono w tablicach np. Harvard College Observatory Thermochemical Tables 1981; otrzymane przewodniki jonów wapnia i sodu zostały wykorzystane do budowy sond elektrochemiczncyh i analizatorów gazowych.
Jest autorem i współautorem ponad 120 artykułów i komunikatów naukowych, patentu, kilku skryptów, 1 tłumaczenia podręcznika. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. S.119-120, portr.
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M - R. Warszawa 2000. S. 693