Franciszek Michał Nadachowski: Różnice pomiędzy wersjami

Franciszek Michał Nadachowski
Nazwisko	Nadachowski
Imię / imiona	Franciszek
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	9 września 1923
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	6 lipca 2012
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała)
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1981–1984), (1990–1993)
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej

Wersja z 13:13, 11 wrz 2014

Prof. zw. dr inż. Franciszek Michał Nadachowski (1923–2012)

Specjalność: inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała)

Życiorys

Urodził się 9 września 1923 r. w Warszawie. Zmarł 6 lipca 2012 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Bronowice.

Studia wyższe ukończył w 1949 r. na Politechnice Śląskiej. Doktorat obronił w AGH w 1960 r., docentem został w 1963 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1969 r., a profesora zwyczajnego w 1974 r.

Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach (1953-1963). Z AGH związany w latach 1963-1993, gdzie pracował na stanowisku docenta (1963-1969), a następnie kierownika Katedry Technologii Materiałów Ogniotrwałych (1965-1993). W latach 1981–1984 i 1990–1993 objął stanowisko dziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W latach 1972–1987 członek Senatu AGH. Był ekspertem Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach i Japonii.

Opublikował 85 prac dotyczących technologii ceramicznej. Współtwórca 39 patentów. promotor 19 rozpraw doktorskich. Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych — kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji).

Członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych (1971–1988), przewodniczący Sekcji metalurgii. W latach 1974-1995 członek redakcji międzynarodowego czasopisma „Ceramics International”, członek Komisji Ceramicznej PAN, Oddział Kraków (od 1975).

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Państwowa II stopnia (1955), Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (1973)

Bibliografia

Książki

Kto jest kim w Polsce. Warszawa 1993. S. 488
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 243

Artykuły

Dziennik Polski 2012 nr 159 (10 VII 2012). s. A11 [nekrologi]
Dziennik Polski 2012 nr 165 (17 VII 2012). s. A10 [nekrologi]

@@ Linia 69: / Linia 69: @@
 Studia wyższe ukończył w 1949 r. na Politechnice Śląskiej. Doktorat obronił w AGH w 1960 r., docentem został w 1963 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1969 r., a profesora zwyczajnego w 1974 r.
-Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach. W AGH od 1963 r. — kierownik Katedry Technologii Materiałów Ogniotrwałych od 1965 r., profesor od 1969 roku. W latach 1981–1984 i 1990–1993 dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W latach 1972–1987 członek Senatu AGH. W latach 1971–1988 członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych. Był ekspertem Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach i Japonii. Członek redakcji międzynarodowego czasopisma „Ceramics International”.
+Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach (1953-1963). Z AGH związany w latach 1963-1993, gdzie pracował na stanowisku docenta (1963-1969), a następnie kierownika Katedry Technologii Materiałów Ogniotrwałych (1965-1993). W latach 1981–1984 i 1990–1993 objął stanowisko dziekana [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]. W latach 1972–1987 członek Senatu AGH. Był ekspertem Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach i Japonii.
-Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych — kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji). Współtwórca 39 patentów.
+Opublikował 85 prac dotyczących technologii ceramicznej. Współtwórca 39 patentów. promotor 19 rozpraw doktorskich.
+Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych — kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji).
-Opublikował 85 prac dotyczących technologii ceramicznej.
+Członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych (1971–1988), przewodniczący Sekcji metalurgii. W latach 1974-1995 członek redakcji międzynarodowego czasopisma „Ceramics International”, członek Komisji Ceramicznej PAN, Oddział Kraków (od 1975).
+== Odznaczenia i nagrody ==
+Nagroda Państwowa II stopnia (1955), Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (1973)
+== Bibliografia ==
+=== Książki ===
-Źródło:
 * Kto jest kim w Polsce. Warszawa 1993. S. 488
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 243
+=== Artykuły ===
 * Dziennik Polski 2012 nr 159 (10 VII 2012). s. A11 [nekrologi]
 * Dziennik Polski 2012 nr 165 (17 VII 2012). s. A10 [nekrologi]
-* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 243
 {{DEFAULTSORT:Nadachowski, Franciszek Michał}}
 [[Category:Uczeni]]