Aleksander Lepiarczyk

Aleksander Lepiarczyk
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Lepiarczyk
Imię / imiona	Aleksander
Tytuły / stanowiska	Doc. dr inż.
Data urodzenia	8 grudnia 1920 ;
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, inżynieria i ochrona środowiska, technika cieplna, piece przemysłowe, ochrona powietrza atmosferycznego
Wydział	Wydział Metalurgiczny ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Doc. dr inż. Aleksander Lepiarczyk (1920-)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, inżynieria i ochrona środowiska, technika cieplna, piece przemysłowe, ochrona powietrza atmosferycznego

Nota biograficzna

Urodził się 8 grudnia 1920 roku.

W 1952 roku ukończył Wydział Metalurgiczny AGH.

W latach 1951-1952 był zastępcą asystenta w Zakładzie i Katedrze Metalografii Wydziału Metalurgicznego AGH.

W latach 1952-1956 studiował w Moskiewskim Instytucie Energetycznym i w 1956 roku uzyskał tam stopień doktora.

W latach 1956-1968 był adiunktem w Zakładzie i Katedrze Budowy Pieców Hutniczych Wydziału Metalurgicznego, następnie w latach 1968-1991 był docentem

Był kierownikiem Zakładu Pieców Przemysłowych, kierownikiem Studium Doktoranckiego i kierownikiem Studium Podyplomowego.

Autor kilku patentów.

Promotor 1 pracy doktorskiej.

Był konsultantem naukowo-technicznym i współpracował z przemysłem, m.in.: Kombinat Metalurgiczny Huta im. Lenina, Huta "Katowice" i Huta "Kościuszko". Pracował w Głównym Zarządzie Rozruchu Kombinatu Metalurgicznego Huta "Katowice". Prowadził prace naukowo-badawcze dla przemysłu, z których najważniejsze to: opracowanie metody przyspieszenia rozruchu elektrowni "Bełchatów", współudział w opracowaniu projektowym elektrowni "Jänschwalde" - jednej z ważniejszych inwestycji w NRD, modernizacja grzewczych pieców wgłębnych w Hucie "Katowice", konsultacje naukowo-techniczne dla hut "Trzebinia", "Pokój", "Częstochowa", "Warszawa" oraz zakładów przemysłowych, m.in. Zakładów Mechanicznych "URSUS". Pracował też w Biurze Projektów i Dostaw Pieców Tunelowych w Krakowie.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, II stopnia, Złota Odznaka "Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej"

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 113
[Skład Osobowy AGH … 1951/52]. Kraków 1952, s. 79, 82
[Skład Osobowy AGH … 1956/57]. Kraków 1957, s. 148
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 195-1996, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 188, 198, 363, 538, 542, 544 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

stan na dzień 1.03.2021