Antoni Rodziewicz-Bielewicz

Antoni Rodziewicz-Bielewicz
Nazwisko	Rodziewicz-Bielewicz
Imię / imiona	Antoni
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	17 lipca 1870
Miejsce urodzenia	Iłukszt
Data śmierci	19 października 1923
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, walcownictwo
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1922–1923)
Wydział	Wydział Hutniczy
Funkcje Gdzie od do Dziekan Wydział Hutniczy 1922 1923

Prof. zw. inż. Antoni Rodziewicz-Bielewicz (1870–1923)

Specjalność: metalurgia, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 17 lipca 1870 roku w Iłukszcie (Kurlandia), obecnie Łotwa, zmarł 19 października 1923 roku w Cieszynie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ukończył Wydział Mechaniczny Instytutu Technologicznego w Petersburgu (1895). Pracował w przemyśle oraz prowadził działalność dydaktyczną jako wykładowca geometrii wykreślnej i rysunku technicznego Wyższej Szkoły Górniczej w Jekaterynosławiu (1906-1911). W 1911 otrzymał nominację na prof. nadzw. w Inst. Politechn. w Nowoczerkasku. Objął Kat. Technologii Mechanicznej i rozwinął w niej głównie dział maszyn hutniczych. Prowadził także wykłady z zakresu maszyn górniczych. W 1916 r. został prof. zwyczajnym. Jako Profesor Politechniki Łotewskiej w Rydze prowadził wykłady z obróbki stali pod ciśnieniem (1918).

Od 1921 r. związany z Akademią, gdzie zorganizował Kat. Mechaniki Hutniczej i jako prof. zw. został jej kierownikiem. Zorganizował również Wydział Hutniczy i był jego pierwszym dziekanem (1921). Uznawany przez całą metalurgię europejską, wybitny specjalista w dziedzinie walcownictwa.

Swoje prace naukowe m.in. „O wpływie walcowania na własności żelaza i stali” zamieszczał w „Przeglądzie Technicznym”. W zakresie maszyn hutniczych wydał bardzo cenną pracę "Dietali prokatnych ustroistw", z atlasem złożonym z 19 tablic. Opublikował ok. 20 prac i wiele artykułów. Swoje artykuły ogłaszał w "Przeglądzie Technicznym", publikował również w języku niemieckim. W rękopisie pozostawił rozprawę „Teoria i praktyka walcowania i zasady kalibrowania walców”.

Poza pracą pedagogiczną profesor prowadził ożywioną działalność społeczną na terenie akademii. Był czynnym członkiem Krakowskiego Koła Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, a w latach 1921-1923 pełnił funkcję sekretarza.

Bibliografia

• Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
• Słownik polskich pionierów techniki. S. 177–178
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 167–169