Władysław Zygmunt Bieda

Władysław Zygmunt Bieda
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Bieda
Imię / imiona	Władysław Zygmunt
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	3 stycznia 1920
Data śmierci	12 lipca 2002
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia

Prof. dr hab. inż. Władysław Zygmunt Bieda (1920-2002) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 3 stycznia 1920 roku. Zmarł 12 lipca 2002 roku.

W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.

W latach 1948-1956 był głównym inżynierem w Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.

W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.

W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.

W 1958-1980 był wykładowcą technologii w AGH. Pracę rozpoczął w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych Wydziału Ceramicznego.

W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.

W 1966 roku na podstawie rozprawy "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.

W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.

W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.

Autor ponad 80 publikacji o 65 patentów.

Promotor 2 doktoratów.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia, Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109

• [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131

Inne

stan na dzień 5.06.2023