Kazimierz Jacek Szpunar

Kazimierz Jacek Szpunar
Nazwisko	Szpunar
Imię / imiona	Kazimierz Jacek
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	17 sierpnia 1918
Miejsce urodzenia	Kraków
Dyscyplina/specjalności	matematyka (zastosowania matematyki w mechanice i naukach przyrodniczych)
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Matematyki w latach 1961 (1962?)-1969
Wydział	Wydział Matematyki Stosowanej
Odznaczenia i nagrody	Ministra Szkolnictwa Wyższego, Rektora AGH; Zasłużony Nauczyciel PRL 1982, Krzyż Kawalerski OOP 1973.

Prof. dr hab. inż. Kazimierz Jacek Szpunar (1918–)

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: matematyka, mechanika, górnictwo i geologia inżynierska,

Nota biograficzna

Urodził się 17 sierpnia 1918 roku w Krakowie.

W 1949 roku ukończył Wydział Hutniczy AGH. Pracę zawodową rozpoczął już w 1946 roku, jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki Teoretycznej AG

Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1949 r.). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r., tytuł profesora uzyskał w 1971 r.

Był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej AG w 1946 r., młodszym asystentem Katedry Matematyki w latach 1946–49, starszym asystentem w latach 1949–53, adiunktem w latach 1953–56, zastępcą profesora w latach 1956–61. W latach 1961(1962?)-69 pełnił funkcję kierownika Katedry Matematyki. Pracownik naukowy Instytutu Matematyki w latach 1969–1988, kierownik Zakładu Metod Optymalizacyjnych w latach 1969–1988, profesor od 1971 r.

Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Oddział w Krakowie 1960–, PTMTiS (Zarząd Oddziału w Krakowie 1962–), Komisji Nauk Technicznych Oddziału PAN w Krakowie 1960–, Sekcji Mechaniki Teoretycznej Komitetu Fizyki i Mechaniki Ośrodków Ciągłych PAN 1977–.

Badania: konstruowanie modeli matematycznych opisu pewnych zagadnień mechaniki górotworu, czasem z wykorzystaniem teorii sprężystości; badania jakościowe i ilościowe równań różniczkowych występujących w teorii drgań nieliniowych; podanie nowej definicji stabilności dla układów opisanych wektorowym równaniem różniczkowym w Rn z uwagi na obszary Omegao, Omega i przedział czasu [0, T] i pewne jej uogólnienia na układy ogólniejsze.

Autor około 80 publikacji i 20 ekspertyz.

Promotor 2 prac doktorskich.

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 198

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 7

[Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 102 [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 78 Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 366, [foto] Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 436, [foto]

Źródło:

• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 182
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 366, portr.

Inne

stan na dzień 17.10.2022