Antoni Maria Emilian Hoborski

Antoni Maria Emilian Hoborski
Nazwisko	Hoborski
Imię / imiona	Antoni Maria Emilian
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	1 kwietnia 1879
Miejsce urodzenia	Tarnów
Data śmierci	9 lutego 1940
Miejsce śmierci	Sachsenhausen
Dyscyplina/specjalności	matematyka
Pełnione funkcje	Rektor AG (1920–1922)
Wydział	Wydział Górniczy
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
Funkcje Gdzie od do Dziekan Wydział Górniczy 1919 1920 Rektor AG 1920 1922

Prof. zw. dr hab. Antoni Maria Emilian Hoborski (1879–1940)

Specjalność: matematyka

Życiorys

Urodził się 1 kwietnia 1879 r. w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Nie wiadomo, gdzie został pochowany.

W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ.

W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem Wydziału Górniczego, 1920-1922 Rektor AG.

W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ, a w 1925 roku zaproponowano Mu Katedrę Matematyki UJ. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny. W 1937 roku założył czasopismo matematyczne „Opuscula Mathematica” i był jego pierwszym redaktorem.

6 listopada 1939 roku został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Dla niemłodego już i znajdującego się w nie najlepszej kondycji fizycznej profesora pobyt w przerażających warunkach obozowych był jednym pasmem cierpień. Pobyt w obozie znosił jednak z godnością, a miał jeszcze tyle hartu i sił ducha, że potrafił inicjować dyskusje na tematy matematyczne. Z końcem stycznia 1940 roku doszło w obozie do tragicznej w skutkach dla profesora zamiany jego butów – drewniaków. W ciasnych, brudnych i pełnych gwoździ drewniakach poranił i odmroził sobie ciężko stopy. Po przymusowej amputacji palców wywiązała się gangrena połączona z wysoką gorączką. Niemogącego się już poruszać profesora przeniesiono w pierwszych dniach lutego 1940 roku do obozowego szpitala. 8 lutego 1940 roku przyszedł nakaz zwolnienia profesora z obozu. Jednakże Jego stan zdrowia był już tak ciężki, że nie można było przewieźć Go do Krakowa. Zmarł 9 lutego 1940 roku w obozowym szpitalu.

Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.

Jest autorem kilkunastu prac z których niektóre są pierwszymi w literaturze światowej podręcznikami akademickimi. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości

Źródło:

• Biuletyn Informacyjny Pracowników 1994 nr 5. s. 5
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 79–85