Edward Walery Janczewski

Z Historia AGH
Wersja z dnia 10:02, 17 gru 2015 autorstwa MariuszWijas (dyskusja | edycje) (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Edward Walery Janczewski
Edward Janczewski.jpg
Nazwisko Janczewski
Imię / imiona Edward, Walery
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr
Data urodzenia 28 lutego 1887
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 24 sierpnia 1959
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności geofizyka
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH (1948–1959)
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP

Prof. zw. dr Edward Walery Janczewski (1887–1959)

Specjalność: geofizyka

Życiorys

Urodził się 28 lutego 1887 roku w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 roku w Krakowie i tu został pochowany.

Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1910 roku geologię na Uniwersytecie w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 roku pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie.

W 1946 roku podjął pracę jako zastępca prof. na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach Stanów Zjednoczonych.

W latach 1948-1959 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG i AGH.

Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929) oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie.

Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Autor 20 publikacji, w tym 1 książki, promotor 2 doktoratów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP


Źródło:

  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr.
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 124