Eugeniusz Panow
| Eugeniusz Panow | |
|---|---|
| Nazwisko | Panow |
| Imię / imiona | Eugeniusz |
| Tytuły / stanowiska | Dr |
| Data urodzenia | 15 grudnia 1890 |
| Miejsce urodzenia | Moskwa (Rosja) |
| Data śmierci | 2 marca 1958 |
| Dyscyplina/specjalności | geologia |
| Wydział | Wydział Geologiczno-Mierniczy
|
Dr Eugeniusz Panow (1890–1958)
Specjalność: geologia
Życiorys
Urodził się 15 grudnia 1890 roku w Moskwie. Zmarł 2 marca 1958 roku.
W dzieciństwie rodzina przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego. Tutaj ukończył szkołę średnią i w 1914 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Politechniki Warszawskiej. W 1920 roku przeniósł się czasowo do Moskwy, gdzie pracował i studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu. W 1921 rozpoczął rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925 roku uzyskał absolutorium, a w 1933 roku stopień doktora filozofii. Już w 1921 roku podjął pracę w charakterze asystenta pomocniczego (elewa) przy katedrze geologii i paleontologii Akademii Górniczej. W 1926 roku awansował na młodszego asystenta przy katedrze geologii ogólnej, a w 1933 roku na starszego asystenta przy katedrze paleontologii. Prowadził ćwiczenia z geologii i z paleontologii dla studentów Wydziału Górniczego. W latach 1926–1939 pełnił również funkcję kustosza oddziału geologicznego Muzeum Fizjograficznego PAU w Krakowie. W czasie wojny był nauczycielem szkoły Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. W 1945 roku powrócił do Zakładu Geologii Ogólnej AGH, gdzie otrzymał stopień adiunkta. Do stycznia 1951 roku prowadził ćwiczenia i wykłady z zakresu geologii ogólnej, paleontologii i geologii historycznej.
Jego działalność naukowa nie znalazła odzwierciedlenia w publikacjach, zgromadził natomiast bogate zbiory geologiczne. Przyczynił się szczególnie do wydobycia całego kompletnego okazu nosorożca włochatego w Staruni. Zajmował się głównie stratygrafią i paleontologią okolic Krakowa. Do ważniejszych jego prac należą badania nad kredą krakowską.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 157–160, portr.