Andrzej Korta
Andrzej Korta | |
---|---|
Nazwisko | Korta |
Imię / imiona | Andrzej |
Tytuły / stanowiska | Dr hab. |
Data urodzenia | 3 kwietnia 1922 |
Miejsce urodzenia | Warszawa |
Data śmierci | 29 grudnia 1996 |
Dyscyplina/specjalności | technologia chemiczna; fizykochemia sorbentów, karbochemia, adsorpcja |
Pełnione funkcje | kierownik Zakładu Technologii Sorbentów Węglowych (1974-1984), kierownik Pracowni Technologii Sorbentów Węglowych (1987-1982) |
Wydział | Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP |
Dr hab. Andrzej Korta (1922–1996)
Specjalność: technologia chemiczna; fizykochemia sorbentów, karbochemia, adsorpcja
Życiorys
Urodził się 3 kwietnia 1922 roku w Warszawie, zmarł 29 grudnia 1996 roku. Podczas wojny ukończył Szkołę Przemysłową dla techników-chemików w Krakowie, a po jej ukończeniu podjął studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 1947 roku rozpoczął pracę w Akademii Górniczej na stanowisku młodszego asystenta, od 1955 na stanowisku adiunkta, a od 1969 po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej na stanowisku docenta. Od 1991 r. prof. AGH. W latach 1974-1984 był kierownikiem Zakładu Technologii Sorbentów Węglowych w Instytucie Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów, a w latach 1987-1992 kierownikiem Pracowni Technologii Sorbentów Węglowych.
Prace badawcze dr hab. Andrzeja Korty, profesora AGH dotyczyły: struktury porowatej węgli kamiennych o różnym stopniu metamorfizmu i różnych odmianach petrograficznych, problemu adekwatności wyznaczania parametrów tekstury sorbentów węglowych oraz badań mechanizmu aktywacji pirolizowanych substancji pochodzenia organicznego, prowadzonych w celu określenia warunków uzyskiwania sorbentów węglowych o optymalnych własnościach sorpcyjnych. Całokształt Jego działalności naukowo-badawczej sprawił, iż był znanym i uznanym nie tylko w kraju specjalistą z dziedziny sorpcji i testowania sorbentów węglowych.
Autor ponad 60 publikacji, w tym 3 książek, promotor 5 przewodów doktorskich (w tym 4 z wyróżnieniem).
Na podkreślenie zasługują Jego osobiste cechy jako człowieka i pracownika nauki: ogromna rzetelność, wnikliwość, sumienność i skrupulatność.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP
Źródło:
- 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1999?]. S. 5, portr.
- Informator nauki polskiej 1992/94. T. 4 : Ludzie nauki. Warszawa 1993. S. 271