Władysław Zygmunt Bieda: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Bieda
|family-name=Bieda
|given-name=Władysław Zygmunt
|given-name=Władysław Zygmunt
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|birth_date=3 stycznia 1920
|birth_date=3 stycznia 1920
|death_date=12 lipca 2002
|death_date=12 lipca 2002
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia
}}
}}
''' Władysław Zygmunt Bieda'''  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002)   '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności: metalurgia,  
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 15: Linia 17:
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.


W 1958 roku rozpoczął pracę wykładowcy w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH.
W latach 1948-1956 był głównym inżynierem w Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.
 
W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.
 
W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.
 
W 1958-1980 był wykładowcą technologii w AGH. Pracę rozpoczął w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]].


W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
Linia 23: Linia 31:
W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.  
W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.  


W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.
W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.
W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.
Autor ponad 80 publikacji o 65 patentów.
Promotor 2 doktoratów.
Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====

Wersja z 12:59, 5 cze 2023

Władysław Zygmunt Bieda
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Bieda
Imię / imiona Władysław Zygmunt
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 3 stycznia 1920
Data śmierci 12 lipca 2002




Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia

Prof. dr hab. inż. Władysław Zygmunt Bieda (1920-2002) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 3 stycznia 1920 roku. Zmarł 12 lipca 2002 roku.

W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.

W latach 1948-1956 był głównym inżynierem w Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.

W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.

W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.

W 1958-1980 był wykładowcą technologii w AGH. Pracę rozpoczął w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych Wydziału Ceramicznego.

W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.

W 1966 roku na podstawie rozprawy "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.

W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.

W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.

Autor ponad 80 publikacji o 65 patentów.

Promotor 2 doktoratów.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
  • [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131

Artykuły

Inne


stan na dzień 5.06.2023