Zbigniew Wojciech Onderka: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1931 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
Wersja z 15:55, 8 sty 2014
| Zbigniew Wojciech Onderka | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Onderka | ||||||||||||
| Imię / imiona | Zbigniew | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1931
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia (górnictwo odkrywkowe)
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Rektora AGH 1972, 1975, 1977, 1978, Min. Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki 1979, NOT 1976; Złoty Krzyż Zasługi 1976, Krzyż Kawalerski OOP 1981, Srebrna i Złota odznaka „Zasłużony dla górnictwa” 1988, 1993, Złota odznaka „Za zasługi dla Ziemi Tarnobrzeskiej” 1983 oraz „Dla Ziemi Krakowskiej” 1987, Medal KEN 1998. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. dr hab. inż. Zbigniew Wojciech Onderka (1931–)
Specjalność: górnictwo i geologia (górnictwo odkrywkowe)
Urodził się 31 lipca 1931 roku w Krakowie. W 1955 roku ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w 1971 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1980 roku tytuł profesora.
Przebieg pracy zawodowej: Zjednoczenie Kamieniołomów Drogowych, Zakład Doświadczalny Miękinia k. Krzeszowic 1955–1956; Główny Instytut Górnictwa: samodzielny pracownik naukowo-badawczy 1957–1970; AGH: adiunkt 1971–1972; docent 1973–1979; profesor nadzwyczajny 1980–1996; profesor zwyczajny od 1997 roku. Prodziekan Wydziału Górniczego 1975–1981; zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego 1980–1983; kierownik Zakładu Techniki Strzelniczej 1972. Rzeczoznawca Zespołu Rzeczoznawców ZG SITG 1966–1985 oraz ZG SITPMB 1978–1985, rzeczoznawca Wyższego Urzędu Górniczego w zakresie techniki strzelniczej od 1995 roku. W styczniu 2001 roku przeszedł na emeryturę.
Członek Komitetu Organizacyjnego Międzynanarodowych Sympozjów z zakresu Techniki Strzelniczej (1969–1980), Komitetu Organizacyjnego Krajowych Zjazdów Górnictwa Odkrywkowego (1965–1975) oraz Komisji Organizacyjnej Konferencji Naukowych z zakresu Techniki Strzelniczej (1985–2000).
Badania: bezpieczeństwo pracy w górnictwie przy stosowaniu materiałów wybuchowych; szkodliwe oddziaływanie robót strzelniczych na otoczenie kopalń, w szczególności szkód górniczych powodowancyh przez fale parasejsmiczne, problemy fizyki detonacji oraz oddziaływania ładunków MW na otaczające środowisko skalne (wyznaczanie strefy spękań); szkodliwe oddziaływanie na otoczenie kopalń fal uderzeniowych i parasejsmicznych, opracowywanie metod minimalizujących te ujemne skutki strzelania.
Działalność pozanaukowa: członek Związku Harcerstwa Polskiego 1946–1950, 1957–1963, 1981–1985 (podharcmistrz).
Autor licznych prac, bardzo licznych ekspertyz, skryptów oraz podręczników i patentów. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 365, portr.