Stanisław Kostka Sowiński: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Kostka Sowiński
Nazwisko	Sowiński
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. inż.
Data urodzenia	2 listopada 1859
Miejsce urodzenia	Kacice
Data śmierci	17 kwietnia 1928
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	górnictwo, metalurgia
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Metalurgii Innych Poza Żelazem Metali Wydziału Hutniczego AG (1922–1923)
Wydział	Wydział Hutniczy ; ;

Wersja z 17:41, 12 gru 2017

Prof. inż. Stanisław Kostka Sowiński (1859–1928)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, metalurgia

Nota biograficzna

Urodził się 2 listopada 1859 roku w Kacicach k. Pułtuska, zmarł 17 kwietnia 1928 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 rku uzyskał dyplom inżyniera górniczego.

Od 1922 związany z Akademią Górniczą jako zastępca profesora i kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali na Wydziale Hutniczym, następnie od 1923 roku jako profesor kontraktowy. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.

Opublikował w języku rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostów bez potrzeby ich spalania.

Odznaczenia i nagrody

Ordery: św. Stanisława III klasy, św. Stanisława II klasy, św. Anny III klasy

Źródła do biogramu

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 170
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 195-196
Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997. [AGH]. Kraków 1997, s. 50-51
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 626 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 181-183, [foto] (Zeszyty Naukow. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
[Stanisław Sowiński] : wspomnienie pośmiertne. Przegląd Górniczo-Hutniczy 1928, T. 20, nr 16, s. [2], [foto]

@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 Urodził się 2 listopada 1859 roku w Kacicach k. Pułtuska, zmarł 17 kwietnia 1928 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
-Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 rku uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z Akademią Górniczą jako zastępca profesora i kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], następnie od 1923 roku jako profesor kontraktowy. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.
+Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 rku uzyskał dyplom inżyniera górniczego.
+Od 1922 związany z Akademią Górniczą jako zastępca profesora i kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], następnie od 1923 roku jako profesor kontraktowy. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.
 Opublikował w języku rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostów bez potrzeby ich spalania.