Heinz Riesenhuber: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 58: Linia 58:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.:] Doktorzy honoris causa AGH, s. [9], [foto]  
==== Książki ====
* Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
* 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.:] Doktorzy honoris causa AGH, s. [9], [foto]
* Protokół z uroczystego posiedzenia Senatu AGH w dniu 8 czerwca 1993 r. poświęconego nadaniu tytułu doktora honoris causa dr Heinzowi Riesenhuberowi. 3 s.
 
==== Artykuły ==== 
* [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 08.06.1993], 3 s.
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18
* Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 18


==== Inne ====
* Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH




{{DEFAULTSORT:Riesenhuber, Heinz }}
{{DEFAULTSORT:Riesenhuber, Heinz }}
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]

Wersja z 14:31, 29 gru 2016

Heinz Riesenhuber
Heinz Riesenhuber.jpg
Nazwisko Riesenhuber
Imię / imiona Heinz
Tytuły / stanowiska Dr
Data urodzenia 1935
Miejsce urodzenia Frankfurt


Dyscyplina/specjalności technologia chemiczna
Pełnione funkcje Minister Badań Naukowych i Technologii od 1982 r.


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1993
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za całokształt dokonań na polu współpracy badawczej i rozwojowej Niemiec i Polski, w tym wymiany naukowej z AGH

Dr Heinz Riesenhuber (1935-)

Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna

Urodził się we Frankfurcie. Ukończył studia na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu w rodzinnym mieście w 1961 r. Pracował jako asystent naukowy w Instytucie Chemii Nieorganicznej, w 1965 r. uzyskał tytuł doktora.

Badał metody wydzielania metali nieżelaznych z rud. Kierował zakładami przemysłu chemicznego podnosząc kwalifikacje podczas licznych pobytów zagranicznych.

W 1976 r. został posłem Parlamentu Niemieckiego jako członek Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej.

Rozszerza współpracę między Niemcami a Polską w zakresie zastosowania wyników badań naukowych w przemyśle, racjonalnym zużywaniu źródeł energii oraz ekologii. Był współzałożycielem Fundacji Niemiecko-Polskiej

Bibliografia

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.:] Doktorzy honoris causa AGH, s. [9], [foto]

Artykuły

  • [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 08.06.1993], 3 s.
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

  • Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH