Kazimierz Szawłowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
||
Linia 82: | Linia 82: | ||
Opublikował 8 książek i podręczników oraz wiele artykułów. | Opublikował 8 książek i podręczników oraz wiele artykułów. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Krzyż Kawalerski OOP]], Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki, za autorstwo wyróżniających się książek, za prace habilitacyjne i doktorskie | [[Krzyż Kawalerski OOP]], Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki, za autorstwo wyróżniających się książek, za prace habilitacyjne i doktorskie |
Wersja z 14:58, 15 sty 2016
Kazimierz Szawłowski | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Szawłowski | ||||||||||||
Imię / imiona | Kazimierz | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. mgr inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 14 stycznia 1898 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Rostów | ||||||||||||
Data śmierci | 15 marca 1969 | ||||||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | wysokoprężne silniki spalinowe | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952–1953) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP | ||||||||||||
|
Prof. zw. mgr inż. Kazimierz Szawłowski (1898–1969)
Specjalność: wysokoprężne silniki spalinowe
Nota biograficzna
Urodził się w 14 stycznia 1898 roku w Rostowie nad Donem, zmarł 15 marca 1969 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Wiedniu i Cesarsko-Królewskiej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Studia kontynuował na Politechnice Lwowskiej, gdzie w 1921 r. uzyskał stopień inżyniera mechanika.
Pracował we Lwowie i w Poznaniu. Od 1945 r. mieszkał w Krakowie. Kiedy w 1946 r. powstał Wydział Elektro-Mechaniczny na Akademii Górniczej, objął tam kierownictwo Zakładu Silników Cieplnych. W 1948 r. otrzymał na AG veniam legendi, a parę miesięcy później nominację na docenta. W tym samym roku został też powołany na Politechnikę Wrocławską.
7 stycznia 1949 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym silników spalinowych na Politechnice Ślaskiej. Prowadził równocześnie wykłady wykłady w AGH. W latach 1951-1952 był prodziekanem Wydziału Elektro-Mechanicznego, następnie 1952–53 dziekanem Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Pomp, Sprężarek i Wentylatorów Katedry Maszynoznawstwa.
W 1957 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego
W latach 1959–68 sprawował funkcje kierownika Katedry Termodynamiki i Urządzeń Energetycznych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH.
30 września 1968 r. przeszedł na emeryturę.
Opublikował 8 książek i podręczników oraz wiele artykułów.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki, za autorstwo wyróżniających się książek, za prace habilitacyjne i doktorskie
Bibliografia
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 165–167
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 240, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 350–351
- Polski słownik biograficzny. T. 47/2 z. 193 : Szatsznajder Leon — Szczepański Czesław. Warszawa — Kraków 2010. S. 170–171