Antoni Rodziewicz-Bielewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”) |
||
| Linia 76: | Linia 76: | ||
{{DEFAULTSORT:Rodziewicz-Bielewicz, Antoni }} | {{DEFAULTSORT:Rodziewicz-Bielewicz, Antoni }} | ||
[[Category: | [[Category:Biogramy]] | ||
Wersja z 13:17, 17 gru 2015
| Antoni Rodziewicz-Bielewicz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Rodziewicz-Bielewicz | ||||||||
| Imię / imiona | Antoni | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 17 lipca 1870 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Iłukszt | ||||||||
| Data śmierci | 19 października 1923 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, walcownictwo | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1922–1923) | ||||||||
| Wydział | Wydział Hutniczy
| ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. inż. Antoni Rodziewicz-Bielewicz (1870–1923)
Specjalność: metalurgia, walcownictwo
Życiorys
Urodził się 17 lipca 1870 roku w Iłukszcie (Kurlandia), zmarł 19 pażdziernika 1923 roku w Krakowie.
Ukończył Wydział Mechaniczny Instytutu Technologicznego w Petersburgu (1895). Pracował w przemyśle oraz prowadził działalność dydaktyczną jako wykładowca geometrii wykreślnej i rysunku technicznego Wyższej Szkoły Górniczej w Jekatierynosławiu. W 1911 otrzymał nominację na prof. nadzw. w Inst. Politechn. w Nowoczerkasku. Objął Kat. Technologii Mechanicznej i rozwinął w niej głównie dział maszyn hutniczych. Prowadził także wykłady z zakresu maszyn górniczych. W 1916 r. został prof. zwyczajnym. Profesor Politechniki Łotewskiej w Rydze (1918).
Od 1921 r. związany z Akademią, gdzie zorganizował Kat. Budowy Maszyn Hutniczych i jako prof. zw. został jej kierownikiem. Zorganizował również Wydział Hutniczy i był jego pierwszym dziekanem (1922). Uznawany przez całą metalurgię europejską, wybitny specjalista w dziedzinie walcownictwa.
Swoje prace naukowe m.in. „O wpływie walcowania na własności żelaza i stali” zamieszczał w „Przeglądzie Technicznym”. Opublikował ok. 20 prac i wiele artykułów. W rękopisie pozostawił rozprawę „Teoria i praktyka walcowania i zasady kalibrowania walców”.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
- Słownik polskich pionierów techniki. S. 177–178
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 167–169