Jan Wacław Czerwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Linia 70: Linia 70:


{{DEFAULTSORT:Czerwiński, Jan }}
{{DEFAULTSORT:Czerwiński, Jan }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 10:33, 17 gru 2015

Jan Wacław Czerwiński
Jan Czerwinski.jpg
Nazwisko Czerwiński
Imię / imiona Jan Wacław
Tytuły / stanowiska Wykładowca inż.
Data urodzenia 22 listopada 1865
Miejsce urodzenia Winniki
Data śmierci 28 lipca 1947
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności komunikacja wodna, hydraulika
Wydział Wydział Hutniczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi

Wykładowca inż. Jan Wacław Czerwiński (1865–1947)

Specjalność: komunikacja wodna, hydraulika

Życiorys

Urodził się 22 listopada 1865 w Winnikach k. Lwowa. Zmarł 28 lipca 1947 r. w Krakowie. Studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej, dyplom otrzymał w 1889 r. Przez dwa lata był asystentem na Politechnice Lwowskiej. Później pracował przy projektowaniu i trasowaniu nowych linii kolejowych w Małopolsce, drogi wodnej Dunaj-Odra, projektowaniu kanału Odra-Wisła-Dniestr. W 1905 r. został naczelnikiem w Krakowie ekspozytury wiedeńskiej Dyrekcji Budowy Dróg Wodnych.

13 października 1917 r. poślubił Helenę Bobkowską, doktora medycyny. Na skutek odmrożenia w 1918 r. i późniejszej komplikacji amputowano mu prawą nogę. Od 1919 r. był prezesem Generalnej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Od 1926 r. dyrektor Okręgowej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Żeglownych w Krakowie, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Dróg Wodnych. We wrześniu 1933 r. przeszedł na emeryturę.

Od września 1931 r. powołany na wykładowcę hydrauliki w Akademii Górniczej na Wydziale Górniczym i Wydziale Hutniczym. Po wojnie w 1945 r. podjął ponownie wykłady z hydrauliki na Wydziale Hutniczym AG, gdzie wykładał aż do śmierci - 1947 r.

Uprawiał turystykę, narciarstwo, łyżwiarstwo. W latach 1905-1932 był czynnym członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 r. został III-cim wiceprezesem, w 1919 II-im wiceprezesem, w 1921 I-szym wiceprezesem, a w latach 1922-32 obejmował funkcję prezesa. W 1929 r. za zasługi dla turystyki otrzymał tytuł honorowego członka PTT, a w 1930 r. tytuł honorowego członka Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej.


Źródło:

  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 57–60
  • Wielka encyklopedia tatrzańska / Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski. Poronin : Wydaw. Górskie, 1995. s. 192