Tadeusz Ryncarz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Tadeusz Ryncarz | image = ryncarz.jpg | family-name = Ryncarz | given-name = Tadeusz | additional-name = | honorific-prefix = Pro...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 58: Linia 58:
Opublikował 63 prace, jest autorem szeregu niepublikowanych ekspertyz. Brał udział w pracach komitetów naukowych m. in. PAN, był członkiem Międzynarodowego Biura Mechaniki Górnictwa.
Opublikował 63 prace, jest autorem szeregu niepublikowanych ekspertyz. Brał udział w pracach komitetów naukowych m. in. PAN, był członkiem Międzynarodowego Biura Mechaniki Górnictwa.


Źródło:
* Górnictwo 1994 z. 2. s. 149-150




{{DEFAULTSORT:Ryncarz, Tadeusz }}
{{DEFAULTSORT:Ryncarz, Tadeusz }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 23:31, 10 gru 2013

Tadeusz Ryncarz
Nazwisko Ryncarz
Imię / imiona Tadeusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1927
Data śmierci 1993
Dyscyplina/specjalności aerologia górnicza, mechanika górotworu



Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, nagrody państwowe i resortowe.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19721975
DziekanWydział Górniczy19841987

Prof. dr hab. inż. Tadeusz Ryncarz (1927-1993)

Specjalność: aerologia górnicza, mechanika górotworu

Urodził się w Katowicach, ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH. Jeszcze w czasie studiów objął stanowisko zastępcy asystenta w Zakładzie Hydrauliki i Wentylacji Kopalń AGH.

W 1956 r. został mianowany adiunktem w Katedrze Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Tytuł doktora uzyskał w 1960 r., habilitował się w 1965 r. Powołany na stanowisko docenta w Katedrze Geomechaniki AGH, pracował tam do końca życia.

W latach 1969-1981 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu, w l. 1972-75 i 1984-87 był Dziekanem Wydziału Górniczego.

Opublikował 63 prace, jest autorem szeregu niepublikowanych ekspertyz. Brał udział w pracach komitetów naukowych m. in. PAN, był członkiem Międzynarodowego Biura Mechaniki Górnictwa.

Źródło:

  • Górnictwo 1994 z. 2. s. 149-150