Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 61: | Linia 61: | ||
* BIP 1996 nr 29. s. 19 | * BIP 1996 nr 29. s. 19 | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. s. 260 | * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. s. 260 | ||
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. s. 625 | |||
{{DEFAULTSORT:Orkisz, Henryk Wincenty Eugeniusz}} | {{DEFAULTSORT:Orkisz, Henryk Wincenty Eugeniusz}} | ||
[[Category:Uczeni]] | [[Category:Uczeni]] |
Wersja z 08:53, 26 wrz 2014
Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz | |
---|---|
Nazwisko | Orkisz |
Imię / imiona | Henryk Wincenty Eugeniusz |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. |
Data urodzenia | 22 stycznia 1903 |
Miejsce urodzenia | Majdan Sieniawski |
Data śmierci | 18 października 1995 |
Dyscyplina/specjalności | geofizyka |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym (1963–1968) |
Wydział | Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|
Prof. zw. dr hab. Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz (1903–1995)
Specjalność: geofizyka
Życiorys
Urodził się 22 stycznia 1903 r. w Majdanie Sieniawskim (powiat Jarosław). Zmarł 18 października 1995 r., pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Studiował nauki matematyczno-fizyczne na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie. Tutaj pracował jako młodszy, a później starszy asystent (1927–1939) przy Katedrze Geofizyki i Meteorologii. Doktorat z filozofii uzyskał w UJK u prof. H. Arctowskiego (1927), następnie habilitował się i otrzymał stopień docenta geofizyki i meteorologii (1938). Do 1945 r. wykładał na Lwowskim Uniwersytecie, w kwietniu tego roku przeniósł się do Krakowa.
W 1953 r. podjął pracę na AGH, gdzie prowadził wykłady z geofizyki, równocześnie pracując na UJ. W latach 1963-1968 pełnił funkcję kierownika Katedry Geofizyki Geologicznej na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym. W 1973 r. otrzymał stanowisko prof. zwyczajnego, w tym też roku przeszedł na emeryturę.
Specjalista w zakresie magnetologii i magnetometrii, prowadził również wykłady z metod elektrycznych, geofizyki ogólnej, geofizyki wiertniczej, metod sejsmicznych, grawimetrii. Wykształcił liczne grono geofizyków.
Źródło:
- BIP 1996 nr 29. s. 19
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. s. 260
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. s. 625