Anna Przybyłek-Boraczyńska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 12: Linia 12:
|name=Anna Przybyłek-Boraczyńska
|name=Anna Przybyłek-Boraczyńska
|image_size=15194
|image_size=15194
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki

Wersja z 13:34, 10 lis 2022

Anna Przybyłek-Boraczyńska
Anna Przybylek-Boraczynska.jpg
Nazwisko Przybyłek-Boraczyńska
Imię / imiona Anna
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 30 czerwca 1930
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności organizacja i zarządzanie, technologia chemiczna, ekonomika przedsiębiorstwa i przemysłu, organizacja pracy, organizacja produkcji, zarządzanie w przedsiębiorstwie, programowanie rozwoju przemysłu
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1987-1990)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19871990

Dr inż. Anna Przybyłek-Boraczyńska (1929–)

Dyscyplina/specjalności: organizacja i zarządzanie, technologia chemiczna, ekonomika przedsiębiorstwa i przemysłu, organizacja pracy, organizacja produkcji, zarządzanie w przedsiębiorstwie, programowanie rozwoju przemysłu

Nota biograficzna

Urodziła się 30 czerwca 1930 roku w Kraków.

W 1950 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu.

W 1954 roku po uzyskaniu dyplomu inżyniera na Wydziale Ceramicznym AGH podjęła pracę asystenta w Zakładzie i Katedrze Ekonomiki i Organizacji Hutnictwa Wydziału Ceramicznego AGH.

W 1956 roku ukończyła studia na Wydziale Ceramicznym AGH.

W 1965 roku na podstawie pracy "Techniczne normy pracy jako pochodna określenia mocy produkcyjnej urządzeń w przemyśle ceramiki budowlanej na przykładzie pieca tunelowego" uzyskała doktorat.

W 1968 roku została docentem.

W latach 1969–1991 była kierownikiem Zakładu Ekonomiki i Organizacji Produkcji, w latach 1969–1970 w strukturach Instytutu Technologii Materiałów Budowlanych i Ceramiki Wydziału Ceramicznego, a od 1971 roku w Międzyresortowym Instytucie Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych WIMiC.

W latach 1974–1982 zastępca dyrektora Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych.

W latach 1987–1990 prodziekan Wydziału.

Przez cały okres pracy zawodowej prowadziła szeroką działalność popularyzatorską w Polskiej Akademii Nauk — przez 2 kadencje, do 1991 roku, była wiceprzewodniczącą Komisji Nauk Organizacji i Zarządzania Oddziału PAN w Krakowie oraz członkiem Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN w Warszawie. Członek licznych towarzystw naukowych. Od 1988 roku prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Chorób Kości i Stawów, którego była współzałożycielem.

Autorka i współautorka około 60 prac naukowo-badawczych, w tym 15 wdrożonych w przemyśle materiałów budowlanych, około 30 ekspertyz dla przemysłu, 55 prac studialnych i artykułów oraz 2 skryptów. Promotor 5 doktoratów oraz ponad 300 prac magisterskich.

Wygłosiła 32 referaty na konferencjach krajowych i międzynarodowych.

W 1991 roku przeszła na emeryturę.

W 1992 roku została dyrektorem Ośrodka Doskonalenia Kadr Technicznych ZG SITPMB.

Członek Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN, Komitetu Doskonalenia Kadr Technicznych NOT, TNOiK, SITPMB.

Była członkiem licznych Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych. Członek redakcji czasopisma "Ceramika Budowlana". Rzeczoznawca NOT i TNOiK w specjalności organizacji zarządzania w przemyśle materiałów budowlanych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka Honorowa NOT, Złota Odznaka Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa, Złota Odznaka "Zasłużony dla Budownictwa i i Przemysłu Materiałów Budowlanych", Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Honorowy Prezes Towarzystwa Zwalczania Chorób Kości i Stawów

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 212
  • Kto jest kim w ceramice : 50-lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 115, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 155
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 290, [foto]

Inne

stan na dzień 20.07.2021