Józef Wacław Poborski

Józef Wacław Poborski
Plik:Pobor.jpg
Nazwisko	Poborski
Imię / imiona	Józef
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	1912–1998
Dyscyplina/specjalności	górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)
Odznaczenia i nagrody	Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej) 1968; Krzyż Komandorski OOP 1982; Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stonia 1981 (przyznany przez MInistra Przemysłu Chemicznego); Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” 1976; Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” 1977; Odznaka „Za Zasługi dla Województa Tarnowskiego” 1985; Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” 1987.Property "Awards" (as page type) with input value "Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej) 1968; Krzyż Komandorski OOP 1982; Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stonia 1981 (przyznany przez MInistra Przemysłu Chemicznego); Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” 1976; Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” 1977; Odznaka „Za Zasługi dla Województa Tarnowskiego” 1985; Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” 1987." contains invalid characters or is incomplete and therefore can cause unexpected results during a query or annotation process.
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy 1954 1956

Prof. zw. dr inż. Józef Wacław Poborski (1912–1998)

Specjalność: górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)

Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie. W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na Wydział Górniczy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.

Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie: 1938–1939, 1946–1954; Kopalnia Soli w Bochni 1939–1945: najpierw na stażu górniczym, potem jako geolog-mierniczy kopalni; AGH: pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym i Górniczym 1945–1982, kierownik Zakładu Złóż Soli i Surowców Chemicznych 1952–1982, prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego 1954–1956, przewodniczący Komisji ds. budowy Muzeum Geologicznego AGH. Praca za granicą: Universidad de Luz w Maracaibo (Wenezuela) — wykłady z geologii górniczej na Wydziale Inżynierii 1979–1980; w latach siedemdziesiątych prace badawcze w rejonie zagłębi węglowych w Brazylii. We wrześniu 1982 roku przeszedł na emeryturę.

Staże: studium podyplomowe w Graduate School w Pittsburghu (USA) 1948–1949.

Członek NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych, Oddział w Krakowie 1951–1979, Komitetu Górnictwa PAN przy Wydziale IV Nauk Technicznych w Warszawie 1961–1986, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Oddział w Krakowie 1989–1998, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Rady Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce.

Badania: poszukiwania rud żelaza i fosforytów na północno-wschodnim obrzeżu Gór Świętokrzyskich; badania geologiczne i geofizyczne w regionie kujawskim na strukturach solnych Izbica Kujawska — Łęczyca i Góra; badania dotyczące budowy geologicznej złóż soli kamiennej w powiązaniu z tektoniką regionalną na Podkarpaciu krakowsko-bocheńskim (Wieliczka, Bochnia), złóż solnych w Wielkopolsce (Inowrocław, Kłodawa, Wapno), nad Zatoką Pucką oraz na monoklinie przedsudeckiej.

Działalność pozanaukowa: udział w kampanii wrześniowej 1939; inicjator i współtwórca Parku Krajobrazowego Rożnowsko-Ciężkowickiego.

Autor ponad 100 prac (polskich i zagranicznych), głównie artykułów, opracowań o charakterze monograficznym, rozdziałów w podręcznikach, rozpraw, komunikatów. Uczestniczył w dziesiątkach ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Opiekun ponad 100 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Promotor 11 prac doktorskich. W swej działalności naukowo-badawczej ściśle współpracował z przemysłem solnym i przemysłem surowców chemicznych.

Był człowiekiem utalentowanym, obdarzonym zdolnościami muzycznymi i plastycznymi. Jako miłośnik muzyki kameralnej grywał w zespole na altówce i skrzypcach. Wybitne zdolności rysunkowe wykorzystywał w codziennej pracy geologa, przedstawiając piękne wyniki kartowania podziemnego oraz mapy i przekroje geologiczne. Najbliższą była mu technika malowania temperą, później chętnie używał akwareli. Był wytrawnym turystą.

Źródło:

• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 528–529
• Przegląd Geologiczny 1999 nr 2. s. 130, portr.
• Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. 68 no. 4. s. 295–296