Jan Wacław Czerwiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 66: | Linia 66: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
====Książki==== | ====Książki==== | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 3. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1993, s. 79 | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 3. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1993, s. 79. | ||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 57-60, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 57-60, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4) | ||
Wersja z 08:03, 16 cze 2016
Jan Wacław Czerwiński | |
---|---|
Nazwisko | Czerwiński |
Imię / imiona | Jan Wacław |
Tytuły / stanowiska | Wykładowca inż. |
Data urodzenia | 22 listopada 1865 |
Miejsce urodzenia | Winniki |
Data śmierci | 28 lipca 1947 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | komunikacja wodna, hydraulika |
Wydział | Wydział Hutniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi |
Wykładowca inż. Jan Wacław Czerwiński (1865–1947)
Specjalność: komunikacja wodna, hydraulika
Nota biograficzna
Urodził się 22 listopada 1865 roku w Winnikach k. Lwowa. Zmarł 28 lipca 1947 roku w Krakowie.
Studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej, dyplom otrzymał w 1889 roku Przez dwa lata był asystentem na Politechnice Lwowskiej. Później pracował przy projektowaniu i trasowaniu nowych linii kolejowych w Małopolsce, drogi wodnej Dunaj-Odra, projektowaniu kanału Odra-Wisła-Dniestr. W 1905 roku został naczelnikiem w Krakowie ekspozytury wiedeńskiej Dyrekcji Budowy Dróg Wodnych.
13 października 1917 roku poślubił Helenę Bobkowską, doktora medycyny. Na skutek odmrożenia w 1918 roku i późniejszej komplikacji amputowano mu prawą nogę. Od 1919 roku był prezesem Generalnej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Od 1926 roku dyrektor Okręgowej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Żeglownych w Krakowie, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Dróg Wodnych. We wrześniu 1933 roku przeszedł na emeryturę.
We wrześniu 1931 roku został powołany na wykładowcę hydrauliki w Akademii Górniczej na Wydziale Górniczym i Wydziale Hutniczym. Po wojnie w 1945 roku podjął ponownie wykłady z hydrauliki na Wydziale Hutniczym AG, gdzie wykładał aż do śmierci w 1947 toku.
Uprawiał turystykę, narciarstwo, łyżwiarstwo. W latach 1905-1932 był czynnym członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 roku został III-cim wiceprezesem, w 1919 roku II-im wiceprezesem, w 1921 roku I-szym wiceprezesem, a w latach 1922-32 obejmował funkcję prezesa. W 1929 roku za zasługi dla turystyki otrzymał tytuł honorowego członka PTT, a w 1930 roku tytuł honorowego członka Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej.
Bibliografia
Książki
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 3. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1993, s. 79.
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 57-60, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)