Stanisław Kostka Sowiński: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”) |
||
Linia 67: | Linia 67: | ||
== Bibliografia == | |||
* BIP 1994 nr 5. s. 6 | * BIP 1994 nr 5. s. 6 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196 | * Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196 |
Wersja z 15:31, 25 sty 2016
Stanisław Kostka Sowiński | |
---|---|
Nazwisko | Sowiński |
Imię / imiona | Stanisław |
Tytuły / stanowiska | Prof. inż. |
Data urodzenia | 2 listopada 1859 |
Miejsce urodzenia | Kacice |
Data śmierci | 17 kwietnia 1928 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | górnictwo, metalurgia |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Metalurgii Innych Poza Żelazem Metali Wydziału Hutniczego AG (1922–1923) |
Wydział | Wydział Hutniczy
|
Prof. inż. Stanisław Kostka Sowiński (1859–1928)
Specjalność: górnictwo, metalurgia
Nota biograficzna
Urodził się 2 listopada 1859 w Kacicach k. Pułtuska, zmarł 17 kwietnia 1928 w Krakowie.
Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z AG jako zastępca profesora i kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali na Wydziale Hutniczym, następnie od 1923 r. jako profesor kontraktowy. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.
Opublikował w jęz. rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostów bez potrzeby ich spalania.
Odznaczenia i nagrody
Ordery: Stanisława III klasy, Stanisława II klasy, Anny III klasy
Bibliografia
- BIP 1994 nr 5. s. 6
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 181–183