Antoni Maria Emilian Hoborski: Różnice pomiędzy wersjami

Antoni Maria Emilian Hoborski
Nazwisko	Hoborski
Imię / imiona	Antoni Maria Emilian
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	1 kwietnia 1879
Miejsce urodzenia	Tarnów
Data śmierci	9 lutego 1940
Miejsce śmierci	Sachsenhausen
Dyscyplina/specjalności	matematyka
Pełnione funkcje	Rektor AG (1920–1922)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości

Wersja z 13:46, 30 sty 2015

Prof. zw. dr hab. Antoni Maria Emilian Hoborski (1879–1940)

Specjalność: matematyka

Życiorys

Urodził się 1 kwietnia 1879 r. w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Nie wiadomo, gdzie został pochowany.

W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ.

W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem Wydziału Górniczego, 1920-1922 Rektor AG.

W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ, a w 1925 roku zaproponowano Mu Katedrę Matematyki UJ. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny. W 1937 roku założył czasopismo matematyczne „Opuscula Mathematica” i był jego pierwszym redaktorem.

6 listopada 1939 roku został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Dla niemłodego już i znajdującego się w nie najlepszej kondycji fizycznej profesora pobyt w przerażających warunkach obozowych był jednym pasmem cierpień. Pobyt w obozie znosił jednak z godnością, a miał jeszcze tyle hartu i sił ducha, że potrafił inicjować dyskusje na tematy matematyczne. Z końcem stycznia 1940 roku doszło w obozie do tragicznej w skutkach dla profesora zamiany jego butów – drewniaków. W ciasnych, brudnych i pełnych gwoździ drewniakach poranił i odmroził sobie ciężko stopy. Po przymusowej amputacji palców wywiązała się gangrena połączona z wysoką gorączką. Niemogącego się już poruszać profesora przeniesiono w pierwszych dniach lutego 1940 roku do obozowego szpitala. 8 lutego 1940 roku przyszedł nakaz zwolnienia profesora z obozu. Jednakże Jego stan zdrowia był już tak ciężki, że nie można było przewieźć Go do Krakowa. Zmarł 9 lutego 1940 roku w obozowym szpitalu.

Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.

Jest autorem kilkunastu prac z których niektóre są pierwszymi w literaturze światowej podręcznikami akademickimi. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Polonia Restituta, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości

Źródło:

Biuletyn Informacyjny Pracowników 1994 nr 5. s. 5
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 79–85

@@ Linia 68: / Linia 68: @@
-Urodził się 1 kwietnia 1879 r. w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.
+Urodził się 1 kwietnia 1879 r. w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Nie wiadomo, gdzie został pochowany.
 W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ.
-W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], 1920-1922 Rektor AG. W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ i katedrę matematyki. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny.
+W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], 1920-1922 Rektor AG.
-listopada 1939 roku został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Dla niemłodego już i znajdującego się w nie najlepszej kondycji fizycznej profesora pobyt w przerażających warunkach obozowych był jednym pasmem cierpień. Pobyt w obozie znosił jednak z godnością, a miał jeszcze tyle hartu i sił ducha, że potrafił inicjować dyskusje na tematy matematyczne. Z końcem stycznia 1940 roku doszło w obozie do tragicznej w skutkach dla profesora zamiany jego butów – drewniaków. W ciasnych, brudnych i pełnych gwoździ drewniakach poranił i odmroził sobie ciężko stopy. Po przymusowej amputacji palców wywiązała się gangrena połączona z wysoką gorączką. Niemogącego się już poruszać profesora przeniesiono w pierwszych dniach lutego 1940 roku do obozowego szpitala. 8 lutego 1940 roku przyszedł nakaz zwolnienia profesora z obozu. Jednakże Jego stan zdrowia był już tak ciężki, że nie można było przewieźć Go do Krakowa. Zmarł 9 lutego 1940 roku w obozowym szpitalu. Nie wiadomo, gdzie został pochowany.
+W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ, a w 1925 roku zaproponowano Mu Katedrę Matematyki UJ. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny.
+W 1937 roku założył czasopismo matematyczne „Opuscula Mathematica” i był jego pierwszym redaktorem.
+listopada 1939 roku został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Dla niemłodego już i znajdującego się w nie najlepszej kondycji fizycznej profesora pobyt w przerażających warunkach obozowych był jednym pasmem cierpień. Pobyt w obozie znosił jednak z godnością, a miał jeszcze tyle hartu i sił ducha, że potrafił inicjować dyskusje na tematy matematyczne. Z końcem stycznia 1940 roku doszło w obozie do tragicznej w skutkach dla profesora zamiany jego butów – drewniaków. W ciasnych, brudnych i pełnych gwoździ drewniakach poranił i odmroził sobie ciężko stopy. Po przymusowej amputacji palców wywiązała się gangrena połączona z wysoką gorączką. Niemogącego się już poruszać profesora przeniesiono w pierwszych dniach lutego 1940 roku do obozowego szpitala. 8 lutego 1940 roku przyszedł nakaz zwolnienia profesora z obozu. Jednakże Jego stan zdrowia był już tak ciężki, że nie można było przewieźć Go do Krakowa. Zmarł 9 lutego 1940 roku w obozowym szpitalu.
 Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.