Władysław Krukowiecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 53: Linia 53:
Urodził się 15 lutego 1902 roku w Kołaczycach koło Jasła. Zmarł 31 stycznia 1980 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.).
Urodził się 15 lutego 1902 roku w Kołaczycach koło Jasła. Zmarł 31 stycznia 1980 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.).


W latach 1940-1945 był wykładowcą w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. W latach 1945–1947 był młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], następnie starszym asystentem, adiunktem (1950-1955), zastępcą profesora (1955–1961), starszym wykładowcą (1961–1971). W styczniu 1971 roku odszedł na emeryturę.
W latach 1936-1938  był zastępcą asystenta w Zakładzie Geologii Stosowanej na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], a w latach 1938-1939 był młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej. W latach 1940-1945 był wykładowcą w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. W latach 1945–1947 był młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej, następnie starszym asystentem, adiunktem (1950-1955), zastępcą profesora (1955–1961), starszym wykładowcą (1961–1971). W styczniu 1971 roku odszedł na emeryturę.


W latach 1950–1963 pełnił różne funkcje w radzie zakładowej ZNP. Pełnił także funkcję zastępcy przewodniczącego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa przy AGH i przez 4 lata był członkiem zarządu krakowskiego oddziału SIiTG. Wychowawca wielu pokoleń inżynierów przemysłu wydobywczego.
W latach 1950–1963 pełnił różne funkcje w radzie zakładowej ZNP. Pełnił także funkcję zastępcy przewodniczącego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa przy AGH i przez 4 lata był członkiem zarządu krakowskiego oddziału SIiTG. Wychowawca wielu pokoleń inżynierów przemysłu wydobywczego.

Wersja z 12:30, 22 lis 2014

Władysław Krukowiecki
Wladyslaw Krukowiecki.jpg
Nazwisko Krukowiecki
Imię / imiona Władysław
Tytuły / stanowiska Mgr inż.
Data urodzenia 5 lutego 1902
Miejsce urodzenia Kołaczyce
Data śmierci 31 stycznia 1980
Dyscyplina/specjalności przeróbka węgla, soli rud i surówców mineralnych
Wydział Wydział Górniczy AGH


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP

Mgr inż. Władysław Krukowiecki (1902–1980)

Specjalność: przeróbka węgla, soli rud i surówców mineralnych

Życiorys

Urodził się 15 lutego 1902 roku w Kołaczycach koło Jasła. Zmarł 31 stycznia 1980 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.).

W latach 1936-1938 był zastępcą asystenta w Zakładzie Geologii Stosowanej na Wydziale Górniczym, a w latach 1938-1939 był młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej. W latach 1940-1945 był wykładowcą w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. W latach 1945–1947 był młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej, następnie starszym asystentem, adiunktem (1950-1955), zastępcą profesora (1955–1961), starszym wykładowcą (1961–1971). W styczniu 1971 roku odszedł na emeryturę.

W latach 1950–1963 pełnił różne funkcje w radzie zakładowej ZNP. Pełnił także funkcję zastępcy przewodniczącego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa przy AGH i przez 4 lata był członkiem zarządu krakowskiego oddziału SIiTG. Wychowawca wielu pokoleń inżynierów przemysłu wydobywczego.

Członek Komisji Weryfikacyjno-Egzaminacyjnej do tytułu inżyniera, konsultant Biura Projektów Kruszyw i Surowców Mineralnych.

Autor 80 publikacji, w tym 19 książek. Promotor i recenzent prac inżynierskich z zakresu przeróbki węgla, soli, rud i surowców mineralnych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP


Źródło

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 93
  • Inżynieria Mineralna 2001 nr 2. s. 56–57, portr.