Władysław Krukowiecki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
Autor wielu opracowań, podręczników, skryptów, artykułów publikowanych w czasopismach branżowych oraz kryteriów bilansowości m.in. złóż magnezytu, barytu, pirytu i soli potasowo-magnezowych. Promotor i recenzent prac inżynierskich z zakresu przeróbki węgla, soli, rud i surowców mineralnych. | Autor wielu opracowań, podręczników, skryptów, artykułów publikowanych w czasopismach branżowych oraz kryteriów bilansowości m.in. złóż magnezytu, barytu, pirytu i soli potasowo-magnezowych. Promotor i recenzent prac inżynierskich z zakresu przeróbki węgla, soli, rud i surowców mineralnych. | ||
== Odznaczenia i nagrody == | |||
[[Krzyż Kawalerski OOP]] | |||
Wersja z 10:52, 22 lis 2014
Władysław Krukowiecki | |
---|---|
Nazwisko | Krukowiecki |
Imię / imiona | Władysław |
Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
Data urodzenia | 5 lutego 1902 |
Miejsce urodzenia | Kołaczyce |
Data śmierci | 31 stycznia 1980 |
Dyscyplina/specjalności | przeróbka węgla, soli rud i surówców mineralnych |
Wydział | Wydział Górniczy AGH
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Mgr inż. Władysław Krukowiecki (1902–1980)
Specjalność: przeróbka węgla, soli rud i surówców mineralnych
Życiorys
Urodził się 15 lutego 1902 roku w Kołaczycach koło Jasła. Zmarł 31 stycznia 1980 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.).
W latach 1945–1947 młodszym asystentem w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej na Wydziale Górniczym, następnie starszym asystentem, adiunktem (1950-1955), zastępcą profesora (1956–1961), starszym wykładowcą (1961–1971). W styczniu 1971 roku odszedł na emeryturę.
W latach 1950–1963 pełnił różne funkcje w radzie zakładowej ZNP. Pełnił także funkcje zastępcy przewodniczącego SITG przy AGH i przez 4 lata był członkiem zarządu krakowskiego oddziału SITG. Wychowaca wielu pokoleń inżynierów przemysłu wydobywczego.
Autor wielu opracowań, podręczników, skryptów, artykułów publikowanych w czasopismach branżowych oraz kryteriów bilansowości m.in. złóż magnezytu, barytu, pirytu i soli potasowo-magnezowych. Promotor i recenzent prac inżynierskich z zakresu przeróbki węgla, soli, rud i surowców mineralnych.
Odznaczenia i nagrody
Źródło
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 93
- Inżynieria Mineralna 2001 nr 2. s. 56–57, portr.