Józef Nedoma: Różnice pomiędzy wersjami

Józef Nedoma
Nazwisko	Nedoma
Imię / imiona	Józef
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr hab.
Data urodzenia	9 grudnia 1920
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	2 lipca 1990
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	krystalochemia i chemia ciała stałego
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1975-1978)
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ; ;

Wersja z 12:00, 30 wrz 2014

Prof. nadzw. dr hab. Józef Nedoma (1920–1990)

Życiorys

Urodził się 9 grudnia 1920 r. w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 r. w Krakowie, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Podgórskim. W latach wojny i bezpośrednio po niej (1939-1947) był więźniem obozu w Kazachstanie.

Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego AGH. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.

Był autorem ponad 100 publikacji, w tym 1 książki. Promotor 2 rozpraw doktorskich. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.

Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.

Bibliografia

Książki

Informator nauki polskiej. Ed. 24 1989/1990. T. 2. Warszawa : Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej 1989, s. 1073
Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwo WIMiC, 1999, s. 22, 44
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004, s. 245

@@ Linia 61: / Linia 61: @@
 Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.
-Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią. Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.
+Był autorem ponad 100 publikacji, w tym 1 książki. Promotor 2 rozpraw doktorskich. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.
+Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.