Józef Nedoma: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 7: Linia 7:
|death_date=2 lipca 1990
|death_date=2 lipca 1990
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1975-1978)
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|name=Józef Nedoma
|name=Józef Nedoma
Linia 43: Linia 43:
|spouse=
|spouse=
|children=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Rok_od=1975
|Rok_do=1978
}}
}}
Prof. nadzw., dr hab. '''Józef Nedoma''' (1920–1990)
Prof. nadzw., dr hab. '''Józef Nedoma''' (1920–1990)
Linia 51: Linia 57:
Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.
Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.


Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią. Był autorem ponad 100 publikacji.
Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.  
 


Źródło:
== Bibliografia ==
* Kto jest kim w ceramice. s. 44
* Kto jest kim w ceramice. s. 22, 44




{{DEFAULTSORT:Nedoma, Józef }}
{{DEFAULTSORT:Nedoma, Józef }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Uczeni]]

Wersja z 15:52, 15 wrz 2014

Józef Nedoma
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Nedoma
Imię / imiona Józef
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw., dr hab.
Data urodzenia 9 grudnia 1920
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 2 lipca 1990
Miejsce śmierci Kraków
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1975-1978)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19751978


Prof. nadzw., dr hab. Józef Nedoma (1920–1990)

Życiorys

Urodził się 9 grudnia 1920 r. w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Podgórskim.

Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r. i rozpoczął pracę początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.

Był autorem ponad 100 publikacji. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.


Bibliografia

  • Kto jest kim w ceramice. s. 22, 44