Rafał Adam Pajda: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 45: Linia 45:
|children=
|children=
}}
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Zarządzania
|Rok_od=1999
|Rok_do=2002
}}
{{Funkcja}}
Dr hab. inż., prof. nadzw. '''Rafał Adam Pajda''' (1955–2003)
Dr hab. inż., prof. nadzw. '''Rafał Adam Pajda''' (1955–2003)



Wersja z 09:11, 23 wrz 2014

Rafał Adam Pajda
Rafal Pajda.jpg
Nazwisko Pajda
Imię / imiona Rafał Adam
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż., prof. nadzw.
Data urodzenia 1955
Data śmierci 2003
Dyscyplina/specjalności ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Zarządzania (1999–2002)
Wydział Wydział Zarządzania



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Zarządzania19992002


Dr hab. inż., prof. nadzw. Rafał Adam Pajda (1955–2003)

Specjalność: ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia

Życiorys

Urodził się w 1955 roku. Zmarł w 2003 roku, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Batowickim.

W latach 1974–1979 studiował na Wydziale Organizacji i Zarządzania Przemysłem AGH. Od 1 października 1977 roku jeszcze jako student V roku odbywał staż asystencki w Instytucie Nauk Społecznych AGH, gdzie następnie był asystentem i starszym asystentem. Staż przemysłowy odbył w Hucie Katowice. W 1986 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Wiertniczo-Naftowym AGH, a w 1994 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Ekonomii Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Od 1997 roku był profesorem nadzwyczajnym AGH.

Od 1999 do 2003 roku był kierownikiem Katedry Ekonomii i Gospodarki Zasobami Przyrody Wydziału Zarządzania AGH. W latach 1999-2002 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Zarządzania AGH. Był profesorem na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie.

Działalność naukowo-badawcza: badania możliwości lokalnego wykorzystania małych złóż gazu ziemnego oraz węgla brunatnego, polityka gospodarcza oraz zagadnienia ubóstwa społeczeństwa.

Autor kilku książek oraz ponad 70 publikacji naukowych. Uczestniczył w wielu konferencjach, wygłaszając referaty, będąc członkiem komitetów naukowych, programowych i organizacyjnych. Do najważniejszych osiągnięć należą: udział w programie Zielone Płuca Polski, koordynowanym w latach 1996–1997 przez ówczesne Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz program pod nazwą „Małe złoża węgla brunatnego”.

Członek oddziałów polskich dwóch organizacji międzynarodowych: Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych (EAERE) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Edukacji w zakresie Biznesu (SIEC/ISBE).


Źródło:

  • BIP AGH 2003 nr 120/121. s. 17
  • Informator nauki polskiej 2000. T. 4b: Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2000. S. 677