Robert Stanisław Szyndler: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Robert Stanisław Szyndler
|family-name=Szyndler
| family-name = Szyndler
|given-name=Robert Stanisław
| given-name = Robert
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
| additional-name = Stanisław
|image=Robert_Szyndler.jpg
| honorific-prefix = Prof. dr hab. inż.
|birth_date=4 maja 1933
| honorific-suffix =
|birth_place=Skoczów
| native_name =
|death_date=25 maja 2021
| native_name_lang =
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali,  kuźnictwo, teoria kucia, technologia kucia
| image = Robert_Szyndler.jpg
|function=Zastępca dyrektora Instytutu Metalurgii Wydziału Metalurgicznego (1974-1978)
| image_size = 10706
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
| alt =
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi
| caption =
|name=Robert Stanisław Szyndler
| birth_date = 1933
|image_size=10706
| birth_place =  
| death_date =  
| death_place =
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = metalurgia (przeróbka plastyczna metali)
| function = Kierownik Zespołu Kuźnictwa w l.1980-
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Ministra Edukacji Narodowej (zespołowo) 1989, dwukrotnie Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (indywidualnie) 1973, 1979, rektorskie; Krzyż Kawalerski OOP, Zasłużony dla Huty Warszawa.
| signature =  
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Robert Stanisław Szyndler''' (1933–)
Prof. dr hab. inż. '''Robert Stanisław Szyndler''' (1933–2021)


Specjalność: metalurgia (przeróbka plastyczna metali)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali,  kuźnictwo, teoria kucia, technologia kucia


Urodził się 4 maja 1933 roku w Skoczowie. Absolwent AGH 1958, doktor nauk technicznych 1964, doktor habilitowany 1972, profesor 1984.
== Nota biograficzna ==


Przebieg pracy zawodowej na AGH: asystent, starszy asystent 1958–1964, adiunkt 1964–1973, docent 1973–1984, profesor 1984–, kierownik Zespołu Kuźnictwa Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1980–.
Urodził się 4 maja 1933 roku w Skoczowie. Zmarł 25 maja 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.


Staże: uczelnie i instytuty badawcze w Aachen w RFN, Sztokholmie, Miszkolcu i Budapeszcie; roczny staż przemysłowy w Kuźni Ustroń.
W 1952 roku ukończył Gimnazjum Przemysłowe i Technikum Mechaniczno-Kuźnicze w Ustroniu, a następnie przez jeden rok pracował na stanowisku konstruktora i technologa w Kuźni Ustroń w Ustroniu.


Członek Komitetu Metalurgii PAN (Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej); Rady Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH.
W latach 1953-1958 studiował na Wydziale Metalurgicznym AGH.


Badania: kuźnictwo, głównie w zakresie teorii i technologii kucia swobodnego i matrycowego oraz nowych procesów technologicznych wytwarzania odkuwek i części maszyn (prace w zakresie analizy termomechanicznej procesów kucia, warunków pracy matryc kuźniczych i poprawy ich trwałości, modelowania kinematyki płynięcia materiału w procesach kucia swobodnego i matrycowego, optymalizacji procesów kucia swobodnego oraz prace z zakresu komputerowego wspomagania projektowania procesów technologicznych kucia); współautor oryginalnej metody analizy mechaniki plastycznego płynięcia metali, opartej na rachunku wariacyjnym i nieliniowej transformacji strefy odkształcenia — umożliwia ona badanie niestacjonarnych procesów przeróbki plastycznej i stanowi korzystną alternatywę w stosunku do metody elementów skończonych.
W 1958 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali  [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] AGH.


Działalność pozanaukowa: założyciel i prezes Związku Kuźni Polskich; członek prezydium Stowarzyszenia EUROFORGE w Brukseli; organizator ruchu studeckiego w ramach kół naukowych; organizator i przewodniczący stow. Nauk. Studentów AGH.
W 1964 roku na podstawie pracy "Badania metodą izotopową wpływu wielkości siły i kształtu odkuwki na wielkość zużycia wykroju w warunkach dotłaczania", napisanej pod kierunkiem profesora Wacława Leskiewicza, uzyskał doktorat.


Autor prac oryginalnych, skryptów. Promotor prac doktorskich.
W 1972 roku na podstawie rozprawy "Wielkość sił w procesie kucia na szybkobieżnych młotach matrycowych" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1984 roku został profesorem AGH.  


Źródło:
W 1992 roku otrzymał tytuł profesora.
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 411–412, portr.
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1012


Odbył zagraniczne staże naukowe w: Politechnice w Akwizgranie (RWTH Aachen), Uniwersytecie Technicznym w Miszkolcu, Instytucie Metali Nieżelaznych w Budapeszcie i Akademii Królewskiej w Sztokholmie.
W latach sześćdziesiątych był inicjatorem i organizatorem, pierwszych w tym czasie na uczelni, studenckich praktyk zagranicznych oraz organizatorem międzynarodowych studenckich sesji naukowych.
W latach 1974-1978 był zastępcą dyrektora Instytutu Metalurgii Wydziału Metalurgicznego. W latach 1978-1985 był kierownikiem Studium Podyplomowego Kuźnictwa, od 1980 roku był kierownikiem Pracowni Kuźnictwa i Niekonwencjonalnych Technologii.
Autor ponad 160 publikacji naukowych, około 180 prac naukowo-badawczych, 10 patentów oraz szeregu niepublikowanych ekspertyz i opinii naukowych.
Prawie wszystkie prace badawcze zostały wykorzystane w praktyce przemysłowej, a opracowania teoretyczne stanowią praktyczny przyczynek do teorii i technologii przeróbki plastycznej metali. Był współautorem oryginalnej metody analizy mechaniki plastycznego płynięcia metali, opartej na rachunku wariacyjnym i nieliniowej transformacji strefy odkształcenia — umożliwia ona badanie niestacjonarnych procesów przeróbki plastycznej i stanowi korzystną alternatywę w stosunku do metody elementów skończonych.
Promotor 6 prac doktorskich oraz wielu inżynierskich i magisterskich.
W 1997 roku założył ogólnopolskie stowarzyszenie Związek Kuźni Polskich, którym kierował do 2012 roku. Członek Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Metalurgii PAN, Rady Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH, Stowarzyszenia EUROFORGE w Brukseli.
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]],  [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Brązowy Krzyż Zasługi]], trzykrotnie Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Zasłużony dla Huty Warszawa, Honorowy Prezes Związku Kuźni Polskich, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH
==== Bibliografia publikacji ====
https://badap.agh.edu.pl/autor/szyndler-robert-002879
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 125
* [Skład Osobowy AGH … 1958/59]. Kraków 1959, s. 128
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 411-412, [foto]
* Złota księga nauki polskiej 2006 : naukowcy Zjednoczonej Europy. Red.K. Pikoń. Gliwice 2006, s. 820
==== Artykuły ====
* Nowak A.: Prof. zw. dr hab. inż. Robert Szyndler : jubileusz 80-cio lecia urodzin. Hutnik : Wiadomości Hutnicze 2013, nr 6, s. 459-460, [foto]
==== Inne ====
* Zmarł prof. Robert Szyndler [online] [przeglądany 8.07.2021]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/info/article/zmarl-prof-robert-szyndler/
* Związek Kuźni Polskich : członkowie honorowi [online] [przeglądany 8.07.2021]. Dostępny w: http://www.zkp.pl/content/members/honorary


{{DEFAULTSORT:Szyndler, Robert Stanisław}}
{{DEFAULTSORT:Szyndler, Robert Stanisław}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 10:07, 25 maj 2023

Robert Stanisław Szyndler
Robert Szyndler.jpg
Nazwisko Szyndler
Imię / imiona Robert Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 4 maja 1933
Miejsce urodzenia Skoczów
Data śmierci 25 maja 2021
Dyscyplina/specjalności metalurgia, przeróbka plastyczna metali, kuźnictwo, teoria kucia, technologia kucia
Pełnione funkcje Zastępca dyrektora Instytutu Metalurgii Wydziału Metalurgicznego (1974-1978)
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Robert Stanisław Szyndler (1933–2021)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali, kuźnictwo, teoria kucia, technologia kucia

Nota biograficzna

Urodził się 4 maja 1933 roku w Skoczowie. Zmarł 25 maja 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

W 1952 roku ukończył Gimnazjum Przemysłowe i Technikum Mechaniczno-Kuźnicze w Ustroniu, a następnie przez jeden rok pracował na stanowisku konstruktora i technologa w Kuźni Ustroń w Ustroniu.

W latach 1953-1958 studiował na Wydziale Metalurgicznym AGH.

W 1958 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie Walcownictwa Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego AGH.

W 1964 roku na podstawie pracy "Badania metodą izotopową wpływu wielkości siły i kształtu odkuwki na wielkość zużycia wykroju w warunkach dotłaczania", napisanej pod kierunkiem profesora Wacława Leskiewicza, uzyskał doktorat.

W 1972 roku na podstawie rozprawy "Wielkość sił w procesie kucia na szybkobieżnych młotach matrycowych" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1984 roku został profesorem AGH.

W 1992 roku otrzymał tytuł profesora.

Odbył zagraniczne staże naukowe w: Politechnice w Akwizgranie (RWTH Aachen), Uniwersytecie Technicznym w Miszkolcu, Instytucie Metali Nieżelaznych w Budapeszcie i Akademii Królewskiej w Sztokholmie.

W latach sześćdziesiątych był inicjatorem i organizatorem, pierwszych w tym czasie na uczelni, studenckich praktyk zagranicznych oraz organizatorem międzynarodowych studenckich sesji naukowych.

W latach 1974-1978 był zastępcą dyrektora Instytutu Metalurgii Wydziału Metalurgicznego. W latach 1978-1985 był kierownikiem Studium Podyplomowego Kuźnictwa, od 1980 roku był kierownikiem Pracowni Kuźnictwa i Niekonwencjonalnych Technologii.

Autor ponad 160 publikacji naukowych, około 180 prac naukowo-badawczych, 10 patentów oraz szeregu niepublikowanych ekspertyz i opinii naukowych.

Prawie wszystkie prace badawcze zostały wykorzystane w praktyce przemysłowej, a opracowania teoretyczne stanowią praktyczny przyczynek do teorii i technologii przeróbki plastycznej metali. Był współautorem oryginalnej metody analizy mechaniki plastycznego płynięcia metali, opartej na rachunku wariacyjnym i nieliniowej transformacji strefy odkształcenia — umożliwia ona badanie niestacjonarnych procesów przeróbki plastycznej i stanowi korzystną alternatywę w stosunku do metody elementów skończonych.

Promotor 6 prac doktorskich oraz wielu inżynierskich i magisterskich.

W 1997 roku założył ogólnopolskie stowarzyszenie Związek Kuźni Polskich, którym kierował do 2012 roku. Członek Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Metalurgii PAN, Rady Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH, Stowarzyszenia EUROFORGE w Brukseli.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi, trzykrotnie Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Zasłużony dla Huty Warszawa, Honorowy Prezes Związku Kuźni Polskich, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/szyndler-robert-002879

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 125
  • [Skład Osobowy AGH … 1958/59]. Kraków 1959, s. 128
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 411-412, [foto]
  • Złota księga nauki polskiej 2006 : naukowcy Zjednoczonej Europy. Red.K. Pikoń. Gliwice 2006, s. 820

Artykuły

  • Nowak A.: Prof. zw. dr hab. inż. Robert Szyndler : jubileusz 80-cio lecia urodzin. Hutnik : Wiadomości Hutnicze 2013, nr 6, s. 459-460, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Robert_Stanisław_Szyndler&oldid=78538”