Władysław Zygmunt Bieda: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Władysław Zygmunt
|given-name=Władysław Zygmunt
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Władysław Bieda.jpg
|birth_date=3 stycznia 1920
|birth_date=3 stycznia 1920
|death_date=12 lipca 2002
|death_date=12 lipca 2002
|fields=metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia
}}
}}
Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002)  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002)   


Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
Linia 17: Linia 20:
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.


W latach 1948-1956 był głównym inżynierem w Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.
W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.


W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.
W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.
Linia 23: Linia 26:
W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.
W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.


W 1958-1980 był wykładowcą technologii w AGH. Pracę rozpoczął w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]].
W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych.


W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.


W 1966 roku na podstawie rozprawy "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.


W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.  
W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.  
Linia 37: Linia 40:
W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.
W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.


Autor ponad 80 publikacji o 65 patentów.  
Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów.  


Promotor 2 doktoratów.  
Promotor 2 doktoratów.  
Linia 46: Linia 49:


[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda I stopnia]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda I stopnia]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH
==== Bibliografia publikacji ====


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==


==== Książki ====
==== Książki ====


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
* [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
* [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
 
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
 
==== Artykuły ====
 
*
 
==== Inne ====
 
*


{{DEFAULTSORT:Bieda,  Władysław Zygmunt}}
{{DEFAULTSORT:Bieda,  Władysław Zygmunt}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 5.06.2023</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 08:59, 8 maj 2024

Władysław Zygmunt Bieda
Władysław Bieda.jpg
Nazwisko Bieda
Imię / imiona Władysław Zygmunt
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 3 stycznia 1920
Data śmierci 12 lipca 2002
Dyscyplina/specjalności metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia

Prof. dr hab. inż. Władysław Zygmunt Bieda (1920-2002)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 3 stycznia 1920 roku. Zmarł 12 lipca 2002 roku.

W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.

W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.

W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.

W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.

W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na Wydziale Ceramicznym AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych.

W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.

W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.

W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.

W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.

Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów.

Promotor 2 doktoratów.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia, Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
  • [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto]