Władysław Zygmunt Bieda: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Zygmunt Bieda
Nazwisko	Bieda
Imię / imiona	Władysław Zygmunt
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	3 stycznia 1920
Data śmierci	12 lipca 2002
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia

Aktualna wersja na dzień 08:59, 8 maj 2024

Prof. dr hab. inż. Władysław Zygmunt Bieda (1920-2002)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 3 stycznia 1920 roku. Zmarł 12 lipca 2002 roku.

W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.

W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.

W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.

W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.

W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na Wydziale Ceramicznym AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych.

W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.

W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.

W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.

W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.

Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów.

Promotor 2 doktoratów.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia, Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
[Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto]

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 |given-name=Władysław Zygmunt
 |honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
+|image=Władysław Bieda.jpg
 |birth_date=3 stycznia 1920
 |death_date=12 lipca 2002
+|fields=metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
+|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
 |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia
 }}
-Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002)   '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
+Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002)
 Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
@@ Linia 17: / Linia 20: @@
 W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.
-W latach 1948-1956 był głównym inżynierem w Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.
+W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.
 W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.
@@ Linia 23: / Linia 26: @@
 W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.
-W 1958-1980 był wykładowcą technologii w AGH. Pracę rozpoczął w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]].
+W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych.
-W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki : metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
+W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
-W 1966 roku na podstawie rozprawy "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
+W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
 W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.
@@ Linia 37: / Linia 40: @@
 W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.
-Autor ponad 80 publikacji o 65 patentów.
+Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów.
 Promotor 2 doktoratów.
-Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie.
+Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda I stopnia]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]]
+[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda I stopnia]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH
-==== Bibliografia publikacji ====
 == Źródła do biogramu ==
 ==== Książki ====
 * Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
 * [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto]
-Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
-==== Artykuły ====
-*
-==== Inne ====
-*
 {{DEFAULTSORT:Bieda,  Władysław Zygmunt}}
 [[Category:Biogramy]]
-'''''<span style="color:red;">stan na dzień 5.06.2023</span>'''''