Władysław Zygmunt Bieda: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| (Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Bieda | |family-name=Bieda | ||
|given-name=Władysław Zygmunt | |given-name=Władysław Zygmunt | ||
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż. | |||
|image=Władysław Bieda.jpg | |||
|birth_date=3 stycznia 1920 | |birth_date=3 stycznia 1920 | ||
|death_date=12 lipca 2002 | |death_date=12 lipca 2002 | ||
|fields=metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska | |||
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | |||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia | |||
}} | }} | ||
''' Władysław Zygmunt Bieda''' | Prof. dr hab. inż. ''' Władysław Zygmunt Bieda''' (1920-2002) | ||
Dyscyplina/specjalności: | Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
| Linia 15: | Linia 20: | ||
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej. | W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej. | ||
W | W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych. | ||
W | W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie. | ||
W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie. | |||
W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na [[Wydział Ceramiczny|Wydziale Ceramicznym]] AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych. | |||
W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora. | |||
W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego. | |||
W 1978 roku otrzymał tytuł profesora. | |||
W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa. | |||
W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii. | |||
W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej. | |||
Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów. | |||
Promotor 2 doktoratów. | |||
Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | |||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], [[Państwowa Nagroda I stopnia]], [[Państwowa Nagroda II stopnia]], Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH | |||
== Źródła do biogramu == | |||
==== | ==== Książki ==== | ||
* | * Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109 | ||
* [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120 | |||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto] | |||
{{DEFAULTSORT:Bieda, Władysław Zygmunt}} | {{DEFAULTSORT:Bieda, Władysław Zygmunt}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:59, 8 maj 2024
| Władysław Zygmunt Bieda | |
|---|---|
| Nazwisko | Bieda |
| Imię / imiona | Władysław Zygmunt |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 3 stycznia 1920 |
| Data śmierci | 12 lipca 2002 |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia |
Prof. dr hab. inż. Władysław Zygmunt Bieda (1920-2002)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, materiały ogniotrwałe, inżynieria materiałowa, ceramika, ochrona środowiska
Nota biograficzna
Urodził się 3 stycznia 1920 roku. Zmarł 12 lipca 2002 roku.
W 1948 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczej.
W latach 1948-1956 był głównym inżynierem Świdnickich i Żarnowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych.
W latach 1957-1970 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych Huty im. Lenina w Nowej Hucie.
W latach 1970-1972 był dyrektorem Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.
W 1958-1980 prowadził wykłady zlecone na Wydziale Ceramicznym AGH. Początkowo w Zakładzie i Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych.
W 1963 roku na podstawie pracy "Materiały ogniotrwałe zasadowe, zawierające peryklaz i forsteryt, jako główne składniki: metody produkcji i własności", której promotorem był profesor Jerzy Konarzewski, uzyskał stopień doktora.
W 1966 roku na podstawie rozprawy: "Zjawiska zachodzące w tworzywie wyrobów chemicznie wiązanych magnezytowo-chromitowych i chromitowo-magnezytowych podczas produkcji i ich pracy w sklepieniu pieca martenowskiego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1978 roku otrzymał tytuł profesora.
W latach 1980-1982 był doradcą Ministra Hutnictwa.
W latach 1982-1986 wykładał w Oranie w Algierii.
W latach 1958-1980 wykładał również w Politechnice Gliwickiej.
Autor ponad 80 publikacji i 65 patentów.
Promotor 2 doktoratów.
Członek Naczelnej Organizacji Technicznej i Komisji Ochrony Zdrowia PAN w Krakowie. Był założycielem wraz z profesorem Julianem Aleksandrowiczem Polskiego Stowarzyszenia Magnezologicznego
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Państwowa Nagroda I stopnia, Państwowa Nagroda II stopnia, Złote Odznaczenie Racjonalizatora, Nagroda Przewodniczącego Nauki i Techniki, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Odznaka Budowniczy Huty Katowice, Nagroda CRZZ, Nagroda Przewodniczącego NOT, Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Złota Odznaka za Zasługi Rozwoju AGH
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
- [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 104, 113, 114, 120
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 24-25, [foto]