Herbert Widlok: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 18 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Widlok | |family-name=Widlok | ||
|given-name=Herbert | |given-name=Herbert | ||
|honorific-prefix=Dr hab. inż., prof. AGH | |||
|birth_date=9 listopada 1940 | |birth_date=9 listopada 1940 | ||
|birth_place=Stare Bielsko | |birth_place=Stare Bielsko | ||
|death_date=29 września 2019 | |death_date=29 września 2019 | ||
|fields=energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika | |||
|faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki | |faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej | |||
}} | }} | ||
'''Herbert Widlok''' | Dr hab. inż., prof. AGH '''Herbert Widlok''' (1940-2019) | ||
Dyscyplina/specjalności: energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika | Dyscyplina/specjalności: energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 9 listopada 1940 roku w Starym Bielsku (obecnie Bielsko-Biała. Zmarł 29 września 2019 roku. Pochowany na Cmentarzu w Wieliczce. | Urodził się 9 listopada 1940 roku w Starym Bielsku (obecnie Bielsko-Biała). Zmarł 29 września 2019 roku. Pochowany na Cmentarzu w Wieliczce. | ||
W 1947 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Bielsku, którą ukończył w 1954 roku. Następnie rozpoczął naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku, którą przerwał z powodów ekonomicznych i dalej naukę kontynuował w Zasadniczej Szkole Zawodowej, którą ukończył w 1957 roku. Po ukończeniu szkoły zawodowej podjął pracę oraz równolegle kontynuował naukę w trybie zaocznym w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym. | W 1947 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Bielsku, którą ukończył w 1954 roku. Następnie rozpoczął naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku, którą przerwał z powodów ekonomicznych i dalej naukę kontynuował w Zasadniczej Szkole Zawodowej, którą ukończył w 1957 roku. Po ukończeniu szkoły zawodowej podjął pracę oraz równolegle kontynuował naukę w trybie zaocznym w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym. W latach 1957-1958 pracował w Bielskich Zakładach Przemysłu Tłuszczowego, a w latach 1958-1960 w Bielskiej Fabryce Maszyn Włókienniczych, następnie w latach 1960-1961 jako inspektor w zakładach Energetycznych Bielsko. | ||
W latach 1957-1958 pracował w Bielskich Zakładach Przemysłu Tłuszczowego, a w latach 1958-1960 w Bielskiej Fabryce Maszyn Włókienniczych, następnie w latach 1960-1961 jako inspektor w zakładach Energetycznych Bielsko. | |||
W 1961 roku ukończył naukę uzyskując dyplom technika elektryka ze specjalnością Maszyny Elektryczne. | W 1961 roku ukończył naukę uzyskując dyplom technika elektryka ze specjalnością Maszyny Elektryczne. | ||
Linia 24: | Linia 25: | ||
W styczniu 1968 roku rozpoczął pracę w Zakładzie i Katedrze Elektrotechniki Ogólnej [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH. | W styczniu 1968 roku rozpoczął pracę w Zakładzie i Katedrze Elektrotechniki Ogólnej [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH. | ||
W 1974 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie. | |||
W 1978 roku na podstawie pracy "Zagadnienia cyfrowego sterowania napędami elektrycznymi", której promotorem był profesor Jan Manitius, uzyskał stopień doktora. Następnie został został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. | W 1978 roku na podstawie pracy "Zagadnienia cyfrowego sterowania napędami elektrycznymi", której promotorem był profesor Jan Manitius, uzyskał stopień doktora. Następnie został został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. | ||
W 1993 roku na podstawie rozprawy "Hutnicze napędy wielomaszynowe jako obiekty sterowania mikrokomputerowego" uzyskał stopień doktora habilitowanego. | W 1993 roku na podstawie rozprawy "Hutnicze napędy wielomaszynowe jako obiekty sterowania mikrokomputerowego" uzyskał stopień doktora habilitowanego. | ||
W 2001 roku został powołany na stanowisko profesora AGH. | |||
1 października 2011 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal utrzymywał kontakt z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki. | |||
Był pomysłodawcą i autorem budowy pracowni do komputerowych ćwiczeń symulacyjnych, przygotowanej do prowadzenia ćwiczeń i badań symulacyjnych z dziedziny energoelektroniki. Opracował ponad 30 ćwiczeń z zakresu symulacji komputerowej układów energoelektronicznych. Był gorącym propagatorem tej metody nauczania, co znajdowało swój wyraz w licznych artykułach i referatach wygłoszonych na krajowych i zagranicznych konferencjach poświęconych nowym metodom nauczania. | |||
Autor ponad 50 publikacji, ponad 50 referatów wygłoszonych na konferencjach krajowych i zagranicznych, 25 patentów, 12 opracowań dla przemysłu i KBN oraz około 40 ekspertyz opracowanych w ramach SEP i SIMP. | |||
Był kierownikiem zespołów wdrażających sterowanie cyfrowe w przemyśle hutniczym. | |||
Był koordynatorem praktyk studenckich oraz wieloletnim członkiem Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej. | |||
Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia, trzykrotnie Nagroda Ministra Przemysłu, 18 krotnie Nagroda Rektora AGH | |||
==== Bibliografia publikacji ==== | ==== Bibliografia publikacji ==== | ||
Linia 40: | Linia 58: | ||
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127 | * Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127 | ||
* Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, s. 186-188, [foto] | |||
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80 | * [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80 | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
* | * Herbert Widlok : Nekrologi : Dziennik Polski [online] [przeglądany 4.04.2023]. Dostępny w: https://www.nekrologi.net/nekrologi/herbert-widlok/55852229 | ||
{{DEFAULTSORT:Widlok, Herbert}} | {{DEFAULTSORT:Widlok, Herbert}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:59, 28 cze 2023
Herbert Widlok | |
---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
Nazwisko | Widlok |
Imię / imiona | Herbert |
Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż., prof. AGH |
Data urodzenia | 9 listopada 1940 |
Miejsce urodzenia | Stare Bielsko |
Data śmierci | 29 września 2019 |
Dyscyplina/specjalności | energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika |
Wydział | Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej |
Dr hab. inż., prof. AGH Herbert Widlok (1940-2019)
Dyscyplina/specjalności: energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika
Nota biograficzna
Urodził się 9 listopada 1940 roku w Starym Bielsku (obecnie Bielsko-Biała). Zmarł 29 września 2019 roku. Pochowany na Cmentarzu w Wieliczce.
W 1947 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Bielsku, którą ukończył w 1954 roku. Następnie rozpoczął naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku, którą przerwał z powodów ekonomicznych i dalej naukę kontynuował w Zasadniczej Szkole Zawodowej, którą ukończył w 1957 roku. Po ukończeniu szkoły zawodowej podjął pracę oraz równolegle kontynuował naukę w trybie zaocznym w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym. W latach 1957-1958 pracował w Bielskich Zakładach Przemysłu Tłuszczowego, a w latach 1958-1960 w Bielskiej Fabryce Maszyn Włókienniczych, następnie w latach 1960-1961 jako inspektor w zakładach Energetycznych Bielsko.
W 1961 roku ukończył naukę uzyskując dyplom technika elektryka ze specjalnością Maszyny Elektryczne.
W 1961 roku rozpoczął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, które ukończył w 1967 roku, specjalizując się elektrotechnice hutniczej. Na podstawie pracy dyplomowej "Opracowanie układu sterowania automatycznego napędu stołu podawczego zasilającego bęben szarpaka", uzyskał dyplom magistra inżyniera w specjalności hutnicze napędy elektryczne.
W styczniu 1968 roku rozpoczął pracę w Zakładzie i Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.
W 1974 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie.
W 1978 roku na podstawie pracy "Zagadnienia cyfrowego sterowania napędami elektrycznymi", której promotorem był profesor Jan Manitius, uzyskał stopień doktora. Następnie został został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych.
W 1993 roku na podstawie rozprawy "Hutnicze napędy wielomaszynowe jako obiekty sterowania mikrokomputerowego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 2001 roku został powołany na stanowisko profesora AGH.
1 października 2011 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal utrzymywał kontakt z Katedrą Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki.
Był pomysłodawcą i autorem budowy pracowni do komputerowych ćwiczeń symulacyjnych, przygotowanej do prowadzenia ćwiczeń i badań symulacyjnych z dziedziny energoelektroniki. Opracował ponad 30 ćwiczeń z zakresu symulacji komputerowej układów energoelektronicznych. Był gorącym propagatorem tej metody nauczania, co znajdowało swój wyraz w licznych artykułach i referatach wygłoszonych na krajowych i zagranicznych konferencjach poświęconych nowym metodom nauczania. Autor ponad 50 publikacji, ponad 50 referatów wygłoszonych na konferencjach krajowych i zagranicznych, 25 patentów, 12 opracowań dla przemysłu i KBN oraz około 40 ekspertyz opracowanych w ramach SEP i SIMP.
Był kierownikiem zespołów wdrażających sterowanie cyfrowe w przemyśle hutniczym.
Był koordynatorem praktyk studenckich oraz wieloletnim członkiem Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej.
Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia, trzykrotnie Nagroda Ministra Przemysłu, 18 krotnie Nagroda Rektora AGH
Bibliografia publikacji
https://badap.agh.edu.pl/autor/widlok-herbert-004898
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127
- Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, s. 186-188, [foto]
- [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80
Inne
- Herbert Widlok : Nekrologi : Dziennik Polski [online] [przeglądany 4.04.2023]. Dostępny w: https://www.nekrologi.net/nekrologi/herbert-widlok/55852229