Wacław Paweł Trutwin: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
LidiaLosko (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Trutwin | |family-name=Trutwin | ||
|given-name=Wacław Paweł | |given-name=Wacław Paweł | ||
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż. | |||
|image=Wacław Trutwin.jpg | |||
|birth_date=11 września 1932 | |birth_date=11 września 1932 | ||
|birth_place=Wirek | |birth_place=Wirek | ||
Linia 8: | Linia 10: | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski | ||
}} | }} | ||
'''Wacław Paweł Trutwin''' | Prof. dr hab. inż. '''Wacław Paweł Trutwin''' (1932-) | ||
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu | Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu | ||
Linia 14: | Linia 16: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 11 września 1932 roku w | Urodził się 11 września 1932 roku w Wirku (obecnie Ruda Śląska). | ||
W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku. | W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku. | ||
W 1957 roku ukończył studia na Wydziale | W 1957 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru | ||
deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera. | deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera. | ||
Linia 24: | Linia 26: | ||
W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie | W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie | ||
zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym, której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora. | zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym", której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora. | ||
W 1968 roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego. | |||
W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji | W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji | ||
Linia 32: | Linia 34: | ||
W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w PAN. | W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w PAN. | ||
W latach 1974-1984 był profesorem kontraktowym AGH. | |||
W 1989 roku otrzymał tytuł profesora. | W 1989 roku otrzymał tytuł profesora. | ||
Linia 43: | Linia 47: | ||
Promotor 17 prac doktorskich. | Promotor 17 prac doktorskich. | ||
Autor | Autor ponad 150 publikacji. Uczestnik wielu konferencji naukowych. | ||
Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: Politechniką Śląską i Uniwersytetem w Nottingham | |||
Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: | w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, przemysłowymi i resortowymi, jak: Główny Instytut Górnictwa, Centrum EMAG, Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego, Wyższy Urząd Górniczy oraz kopalnie węgla kamiennego, rud miedzi i soli. Wykładał również w Wielkiej Brytanii w Camborne School of Mines i na Wydziale Górniczym Uniwersytetu w Nottingham. | ||
w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, | |||
Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”. | Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”. | ||
Linia 56: | Linia 58: | ||
Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej | Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej | ||
Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, | Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, | ||
Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971- | Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971-1991). Członek International Mine Ventilation Congress, Kraków (2001), International Mine Ventilation Congress Committee: członek (1992-2005), World Mining Congress, Scientific Committee (2008). | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda II | [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda II stopnia im. prof. W. Budryka w AGH, Odznaka "Zasłużony dla KGHM Polska Miedź", Odznaka Honorowa Ratownika Górniczego | ||
== Źródła do biogramu == | == Źródła do biogramu == | ||
Linia 72: | Linia 71: | ||
* [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53 | * [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53 | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto] | * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto] | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
* | * DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA PROFESORA WACŁAWA TRUTWINA [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://docplayer.pl/10659615-Dzialalnosc-naukowa-profesora-waclawa-trutwina.html | ||
* Wacław Trutwin – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Trutwin | * Wacław Trutwin – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Trutwin | ||
* Zasłużeni dla KGHM | [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: http://kongresy.fundacja.agh.edu.pl/50latkghm/?q=node/24 | |||
{{DEFAULTSORT:Trutwin, Wacław Paweł}} | {{DEFAULTSORT:Trutwin, Wacław Paweł}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 30.03.2023</span>''''' | '''''<span style="color:red;">stan na dzień 30.03.2023</span>''''' |
Aktualna wersja na dzień 12:44, 18 lip 2023
Wacław Paweł Trutwin | |
---|---|
Nazwisko | Trutwin |
Imię / imiona | Wacław Paweł |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 11 września 1932 |
Miejsce urodzenia | Wirek
|
Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski |
Prof. dr hab. inż. Wacław Paweł Trutwin (1932-)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu
Nota biograficzna
Urodził się 11 września 1932 roku w Wirku (obecnie Ruda Śląska).
W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku.
W 1957 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera.
Jeszcze w trakcie studiów, w 1956 roku, profesor Jerzy Litwiniszyn zaproponował mu etat asystenta w Zakładzie Hydromechaniki Górniczej Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH.
W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym", której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora.
W 1968 roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego.
W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji Kopalń Zakładu Mechaniki Górotworu Polskiej Akademii Nauk. Pracując w Zakładzie Mechaniki Górotworu, który w 1977 roku uzyskał statut Instytutu Mechaniki Górotworu, przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej i naukowej począwszy od kierownika Pracowni Wentylacji Kopalń do dyrektora Instytutu. W 1970 roku został mianowany na stanowisko docenta w Zakładzie Mechaniki Górotworu.
W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w PAN.
W latach 1974-1984 był profesorem kontraktowym AGH.
W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1992 roku został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk.
W 2004 roku z uwagi na osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne zostaje wyróżniony poprzez wybranie na rzeczywistego członka PAN.
Pełniąc w latach 1987-2003 funkcję dyrektora Instytutu Mechaniki Górotworu PAN wniósł znaczący wkład w jego rozwój i osiągnięcia, a ponadto wykazał się umiejętnościami w prowadzeniu instytutu, w bardzo trudnym okresie transformacji ustrojowej Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zmian zasad finansowania polskiej nauki.
Promotor 17 prac doktorskich.
Autor ponad 150 publikacji. Uczestnik wielu konferencji naukowych.
Naukowo współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznymi uczelniami, m.in.: Politechniką Śląską i Uniwersytetem w Nottingham w Anglii. Współpracował również z jednostkami naukowo-badawczymi, przemysłowymi i resortowymi, jak: Główny Instytut Górnictwa, Centrum EMAG, Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego, Wyższy Urząd Górniczy oraz kopalnie węgla kamiennego, rud miedzi i soli. Wykładał również w Wielkiej Brytanii w Camborne School of Mines i na Wydziale Górniczym Uniwersytetu w Nottingham.
Brał czynny udział w pracach Komitetu Górnictwa PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego Komitetu, jest też członkiem redakcji czasopisma „Archives of Mining Sciences”.
Członek Rad Naukowych, m.in w: w Głównym Instytucie Górnictwa, Politechnice Częstochowskiej, Politechnice Krakowskiej, Politechnice Rzeszowskiej, Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego, Instytucie Technik Innowacyjnych „EMAG”, Instytucie Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN.
Jest członkiem Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności. Uczestniczył w pracach Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, Radzie Głównej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Komisja ds. Aparatury i Inwestycji). Uczestniczył w pracach Komisji Wyższego Urzędu Górniczego pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie (1997-2004), w komisjach fachowych oraz powypadkowych (od 1997 roku). Członek Zespołu ds. Wentylacji i Klimatyzacji Kopalń Rud Miedzi (1971-1991). Członek International Mine Ventilation Congress, Kraków (2001), International Mine Ventilation Congress Committee: członek (1992-2005), World Mining Congress, Scientific Committee (2008).
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagroda II stopnia im. prof. W. Budryka w AGH, Odznaka "Zasłużony dla KGHM Polska Miedź", Odznaka Honorowa Ratownika Górniczego
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
- [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto]
Inne
- DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA PROFESORA WACŁAWA TRUTWINA [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://docplayer.pl/10659615-Dzialalnosc-naukowa-profesora-waclawa-trutwina.html
- Wacław Trutwin – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Trutwin
- Zasłużeni dla KGHM | [online] [przeglądany 30.03.2023]. Dostępny w: http://kongresy.fundacja.agh.edu.pl/50latkghm/?q=node/24
stan na dzień 30.03.2023