Grzegorz Róg: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Róg
|family-name=Róg
|given-name=Grzegorz
|given-name=Grzegorz
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab.
|honorific-prefix=Prof. dr hab.
|image=Grzegorz_Rog.jpg
|image=Grzegorz_Rog.jpg
|birth_date=4 stycznia 1939
|birth_date=4 stycznia 1939
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki w latach 1984–1990
|fields=chemia, nauki chemiczne, inżynieria materiałowa, fizykochemia ciała stałego, termodynamika materiałów
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1984–1987, 1987-1990)
|awards=Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|name=Grzegorz Róg
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|image_size=10678
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Rok_od=1984
|Rok_do=1987
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Rok_od=1987
|Rok_do=1990
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Grzegorz Róg''' (1939–)'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. '''Grzegorz Róg''' (1939–)'''


 
Dyscyplina/specjalności: chemia, nauki chemiczne, inżynieria materiałowa, fizykochemia ciała stałego, termodynamika materiałów
Dyscyplina/specjalności: chemia (fizykochemia ciała stałego)


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 4 stycznia 1939 roku w Krakowie.  
Urodził się 4 stycznia 1939 roku w Krakowie.  


W 1956 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. B. Nowodworskiego.


W 1961 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktor nauk chemicznych AGH w Krakowie 1970, doktor habilitowany 1976, profesor 1990.
W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.  


Przebieg pracy zawodowej: UJ: asystent Katedry Krystalochemii i Krystalofizyki 1961–1963; AGH: starszy asystent na Wydziale Ceramicznym 1965–1970, adiunkt 1970–1977, docent na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1977–1990, profesor nadzwyczajny 1990–1994, profesor zwyczajny 1994.
W 1961 roku rozpoczął pracę w Katedrze Krystalochemii i Krystalofizyki Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UJ.


Staże: stypendium DAAD w Technische Univ. Clausthal, Inst. für theoretische Huettenkunde und angewandte physikalische Chemie, Clausthal-Zallerfeld, Niemcy 1972–1973; Technische Univ. Hannover, Inst. für physikalische Chemie, Hannover, Niemcy 1978; Technische Univ. Clausthal, Inst. für Allgemaine Metallurgie, 1985, visiting prof. 1991.
W 1965 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie i Katedrze Chemii Nieorganicznej [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH.


Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego 1969– (wiceprzewodniczący Sekcji Chemii Ciała Stałego 1984–1990), International Society of Solid State Ionics (czł. zał. 1987–), Komisji Ceramicznej PAN 1977– (wiceprzewodniczący 1984–1990), sekretarz naukowy 1977–1979).
W 1970 roku na podstawie pracy "Zastosowanie ogniw stałych do badań nad własnościami termodynamicznymi roztworów stałych wybranych tlenków w tlenku niklu" uzyskał stopień doktora.


Badania: elektrochemia i termodynamika ciała stałego, w szczególności ogniwa galwaniczne z elektrolitem stałym: otrzymywanie i własności przewodników jonowych stosowanych jako elektrolity do budowy odpowiednich ogniw elektrochemicznych (otrzymanie m.in.: grupy przewodników z rodziny Beta-AL2O3 przewodzących kationy Ca, Fe(II), Co(II), Ni(II), Mn(II), Hg(II), Zn); wykorzystanie ogniw galwanicznych z elektrolitem stałym do określania własności termodynamicznych układów tlenkowych w wysokich temperaturach (zbadano układy krzemianowe MgO-SiO2, CaO-SiO2, SrO-SiO2, BaO-SiO2, FeO-SiO2, CoO-SiO2, ZnO-SiO2, NiO-SiO2, MnO-SiO2 i glinianowe Na2O-Al2O3, CaO-Al2O3; wiele wyznaczonych danych termodynamicznych umieszczono w tablicach np. Harvard College Observatory Thermochemical Tables 1981; otrzymane przewodniki jonów wapnia i sodu zostały wykorzystane do budowy sond elektrochemiczncyh i analizatorów gazowych.
W 1976 roku na podstawie rozprawy "Badania własności termodynamicznych wybranych układów tlenkowych za pomocą ogniw stałych" uzyskał stopień doktora habilitowanego.


Jest autorem i współautorem ponad 120 artykułów i komunikatów naukowych, patentu, kilku skryptów, 1 tłumaczenia podręcznika. Promotor prac doktorskich.
W latach 1984-1987 i 1987-1990 był prodziekanem WIMiC.


W 1990 roku otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych.


Odbył kilka staży, m.in.: stypendium DAAD w Technische Universität Clausthal, Institut. für theoretische Huettenkunde und angewandte physikalische Chemie, Clausthal-Zallerfeld, Niemcy 1972–1973, Technische Universität Hannover, Institut. für physikalische Chemie, Hannover, Niemcy 1978, Technische  Universität Clausthal, Institut für Allgemaine Metallurgie, 1985, visiting prof. 1991.


Badania: elektrochemia i termodynamika ciała stałego, w szczególności ogniwa galwaniczne z elektrolitem stałym: otrzymywanie i własności przewodników jonowych stosowanych jako elektrolity do budowy odpowiednich ogniw elektrochemicznych (otrzymanie m.in.: grupy przewodników z rodziny Beta-AL2O3 przewodzących kationy Ca, Fe(II), Co(II), Ni(II), Mn(II), Hg(II), Zn), wykorzystanie ogniw galwanicznych z elektrolitem stałym do określania własności termodynamicznych układów tlenkowych w wysokich temperaturach (zbadano układy krzemianowe MgO-SiO2, CaO-SiO2, SrO-SiO2, BaO-SiO2, FeO-SiO2, CoO-SiO2, ZnO-SiO2, NiO-SiO2, MnO-SiO2 i glinianowe Na2O-Al2O3, CaO-Al2O3). Wiele wyznaczonych danych termodynamicznych umieszczono w tablicach np. Harvard College Observatory Thermochemical Tables 1981. Otrzymane przewodniki jonów wapnia i sodu zostały wykorzystane do budowy sond elektrochemiczncyh i analizatorów gazowych.


Autor ponad 140 publikacji oraz 1 patentu.


Promotor 4 prac doktorskich.


Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, International Society of Solid State Ionics, Komisji Ceramicznej PAN


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]],


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
https://badap.agh.edu.pl/autor/rog-grzegorz-002408


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 49: Linia 67:
==== Książki ====
==== Książki ====


Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 119-120, [foto]
 
* [Skład Osobowy Akademii Górniczo-Hutniczej … 1965/66]. Kraków 1967, s. 119
*     Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 121, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 303
    [Skład Osobowy Akademii Górniczo-Hutniczej … 1964/65]. Kraków 1965, s. 145
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2000, s. 693, [foto]
    Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 340, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s. 366, [foto]
 
Źródło:
* Kto jest kim w ceramice. S. 119–120, portr.
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 693
 
 
==== Artykuły ====
 
*
 
==== Inne ====
 
*
 
 


{{DEFAULTSORT:Róg, Grzegorz }}
{{DEFAULTSORT:Róg, Grzegorz }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]


 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 25.01.2023</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 15.12.2021</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 08:28, 25 sty 2023

Grzegorz Róg
Grzegorz Rog.jpg
Nazwisko Róg
Imię / imiona Grzegorz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 4 stycznia 1939
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności chemia, nauki chemiczne, inżynieria materiałowa, fizykochemia ciała stałego, termodynamika materiałów
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1984–1987, 1987-1990)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19841987
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19871990

Prof. dr hab. Grzegorz Róg (1939–)

Dyscyplina/specjalności: chemia, nauki chemiczne, inżynieria materiałowa, fizykochemia ciała stałego, termodynamika materiałów

Nota biograficzna

Urodził się 4 stycznia 1939 roku w Krakowie.

W 1956 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. B. Nowodworskiego.

W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W 1961 roku rozpoczął pracę w Katedrze Krystalochemii i Krystalofizyki Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UJ.

W 1965 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie i Katedrze Chemii Nieorganicznej Wydziału Ceramicznego AGH.

W 1970 roku na podstawie pracy "Zastosowanie ogniw stałych do badań nad własnościami termodynamicznymi roztworów stałych wybranych tlenków w tlenku niklu" uzyskał stopień doktora.

W 1976 roku na podstawie rozprawy "Badania własności termodynamicznych wybranych układów tlenkowych za pomocą ogniw stałych" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1984-1987 i 1987-1990 był prodziekanem WIMiC.

W 1990 roku otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych.

Odbył kilka staży, m.in.: stypendium DAAD w Technische Universität Clausthal, Institut. für theoretische Huettenkunde und angewandte physikalische Chemie, Clausthal-Zallerfeld, Niemcy 1972–1973, Technische Universität Hannover, Institut. für physikalische Chemie, Hannover, Niemcy 1978, Technische Universität Clausthal, Institut für Allgemaine Metallurgie, 1985, visiting prof. 1991.

Badania: elektrochemia i termodynamika ciała stałego, w szczególności ogniwa galwaniczne z elektrolitem stałym: otrzymywanie i własności przewodników jonowych stosowanych jako elektrolity do budowy odpowiednich ogniw elektrochemicznych (otrzymanie m.in.: grupy przewodników z rodziny Beta-AL2O3 przewodzących kationy Ca, Fe(II), Co(II), Ni(II), Mn(II), Hg(II), Zn), wykorzystanie ogniw galwanicznych z elektrolitem stałym do określania własności termodynamicznych układów tlenkowych w wysokich temperaturach (zbadano układy krzemianowe MgO-SiO2, CaO-SiO2, SrO-SiO2, BaO-SiO2, FeO-SiO2, CoO-SiO2, ZnO-SiO2, NiO-SiO2, MnO-SiO2 i glinianowe Na2O-Al2O3, CaO-Al2O3). Wiele wyznaczonych danych termodynamicznych umieszczono w tablicach np. Harvard College Observatory Thermochemical Tables 1981. Otrzymane przewodniki jonów wapnia i sodu zostały wykorzystane do budowy sond elektrochemiczncyh i analizatorów gazowych.

Autor ponad 140 publikacji oraz 1 patentu.

Promotor 4 prac doktorskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, International Society of Solid State Ionics, Komisji Ceramicznej PAN

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej,

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/rog-grzegorz-002408

Źródła do biogramu

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 119-120, [foto]
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczo-Hutniczej … 1965/66]. Kraków 1967, s. 119
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 303
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 693, [foto]

stan na dzień 25.01.2023