Emilian Iwanciw: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 9: Linia 9:
|death_place=Tylmanowa
|death_place=Tylmanowa
|fields=metalurgia
|fields=metalurgia
|function=Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1969-1983)
|function=Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1969-1983)
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Emilian Iwanciw
|name=Emilian Iwanciw
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=8683
|image_size=8683
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. dr inż.  '''Emilian Iwanciw''' (1913–1994)
Prof. zw. dr inż.  '''Emilian Iwanciw''' (1913–1994)
Linia 55: Linia 23:
Urodził się 31 marca 1913 roku w Krakowie, zmarł 15 lipca 1994 roku w Tylmanowej k. Krościenka. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Urodził się 31 marca 1913 roku w Krakowie, zmarł 15 lipca 1994 roku w Tylmanowej k. Krościenka. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1937 roku. Od tego roku związany z Zakładem Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978).  
Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1937 roku. Od tego roku związany z Zakładem Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978).


W latach 1961–1962 był organizatorem [[Wydział Metali Nieżelaznych|Wydziału Metali Nieżelaznych]]. W 1965 roku objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 roku zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej Kierownikiem. W 1969 roku po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 roku kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych.
W latach 1961–1962 był organizatorem [[Wydział Metali Nieżelaznych|Wydziału Metali Nieżelaznych]]. W 1965 roku objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 roku zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej kierownikiem. W 1969 roku po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 roku kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych.


Równolegle w latach 1954–1963 był Kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w Hucie Miedzi ”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu krajowych koncentratów do miedzi.
Równolegle w latach 1954–1963 był kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w Hucie Miedzi ”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu krajowych koncentratów do miedzi.


Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.
Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 71: Linia 38:


====Książki ====
====Książki ====
* 90 lat "Metalurgii" w fotografiach i wspomnieniach. Oprac. I. Suliga. Kraków 2012, s. 115, 328, 329, [foto]
* Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa  1984, s. 311  
* Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa  1984, s. 311  
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 418  
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 418  
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa  1993, s. 230  
* Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa  1993, s. 230  
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 62  
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 62  
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2020. Oprac. H. Sieński. Kraków 2020, s. 38-40, [foto]
* Profesor Emilian Iwanciw. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 134-135, [foto]
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 112
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 112
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 119, [foto]  
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 119, [foto]  
Linia 80: Linia 51:


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1983, październik, s. 10
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1983, październik, s. 10
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1993, nr 9, s. 3
* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1993, nr 9, s. 3
Linia 86: Linia 58:


==== Inne ====
==== Inne ====
Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 13.12.2017]. Dostępnyw: www.rakowice.eu  
 
Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 13.12.2017]. Dostępny w: www.rakowice.eu
 
{{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }}
{{DEFAULTSORT:Iwanciw, Emilian }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:56, 7 lut 2023

Emilian Iwanciw
Emilian Iwanciw.jpg
Nazwisko Iwanciw
Imię / imiona Emilian
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 31 marca 1913
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 15 lipca 1994
Miejsce śmierci Tylmanowa
Dyscyplina/specjalności metalurgia
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1969-1983)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. zw. dr inż. Emilian Iwanciw (1913–1994)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia

Nota biograficzna

Urodził się 31 marca 1913 roku w Krakowie, zmarł 15 lipca 1994 roku w Tylmanowej k. Krościenka. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ukończył studia na Wydziale Hutniczym AG w Krakowie w 1937 roku. Od tego roku związany z Zakładem Innych Poza Żelazem Metali. Rozpoczął pracę od stanowiska st. asystenta, zostając kolejno: adiunktem (1947), zast. prof. (1952), docentem (1955), prof. nadzw. (1958), prof. zwycz. (1978).

W latach 1961–1962 był organizatorem Wydziału Metali Nieżelaznych. W 1965 roku objął kierownictwo Katedry Metali Nieżelaznych AGH. W 1967 roku zorganizował Katedrę Metalurgii Miedzi i został jej kierownikiem. W 1969 roku po reorganizacji Inst. Metali Nieżelaznych, był aż do emerytury tj. do 1983 roku kierownikiem Zakładu Metalurgii Miedzi i Metali Rzadkich Wydziału Metali Nieżelaznych.

Równolegle w latach 1954–1963 był kierownikiem Pracowni Metalurgicznej w Zakładzie Metali Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W ramach współpracy z przemysłem, doradca naukowy i konsultant wszystkich instytucji w Polsce zajmujących się przetwórstwem metali nieżelaznych. Autor zastosowanej w Hucie Miedzi ”Głogów II” koncepcji bezpośredniego przetopu krajowych koncentratów do miedzi.

Jako dorobek pozostawił ponad 40 publikacji i kilkadziesiąt sprawozdań z prac badawczych dla przemysłu. Reprezentował naukę polską w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Opracował m.in. programy studiów dla wydziału metalurgicznego na uniwersytecie w Antofagaście. Prowadził seminaria dla kadry naukowej w Wenezueli.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne

Źródła do biogramu

Książki

  • 90 lat "Metalurgii" w fotografiach i wspomnieniach. Oprac. I. Suliga. Kraków 2012, s. 115, 328, 329, [foto]
  • Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa 1984, s. 311
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 418
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 230
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 62
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2020. Oprac. H. Sieński. Kraków 2020, s. 38-40, [foto]
  • Profesor Emilian Iwanciw. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 134-135, [foto]
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 112
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 119, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 622 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

  • Biuletyn Rektora [AGH] 1983, październik, s. 10
  • Biuletyn Rektora [AGH] 1993, nr 9, s. 3
  • Drwal T.: Emilian Iwanciw Profesor Polskiej Miedzi. Rudy i Metale Nieżelazne 1983, nr 10, s. 371-373
  • Prof. Emilian Iwanciw - profesor polskiej miedzi : uczeni o uczonych - wspomnienie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 19/20, s. 23-24, [foto]

Inne

Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 13.12.2017]. Dostępny w: www.rakowice.eu

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Emilian_Iwanciw&oldid=75626”