Wydawnictwa AGH

Wydawnictwa AGH
Rok założenia	1952
Przekształcony na:

Wydawnictwa AGH to instytucja organizująca proces wydawniczy uczelni od roku akademickiego 1951/1952. Wydawnictwa AGH publikują podręczniki akademickie i skrypty, monografie, periodyki naukowe i inne publikacje istotne dla uczelni. Rocznie wydawanych jest około 60 książek i 13 czasopism naukowych.

Redakcja mieści się w budynku Domu Studenckiego „Alfa” przy ul. Reymonta 17 w Krakowie.

Osoby związane z Wydawnictwami

Redaktor naczelny: prof. Marek Karkula

Zastępca redaktora naczelnego: Joanna Ciągała

Redaktorzy:

- Monika Filipek,

- Magdalena Grzech,

- Agnieszka Rusinek,

- Kamila Zimnicka.

Komitet Naukowy Wydawnictw AGH:

- prof. Aleksander Byrski,

- prof. Marek Florkowski,

- prof. Marek Gorgoń,

- prof. Łukasz Lach,

- prof. Elżbieta Pamuła,

- prof. Tadeusz Telejko.

Każda publikacja wydawana przez Wydawnictwa AGH podlega procedurze podwójnego recenzowania, w tym jeden z recenzentów reprezentuje jednostkę naukową inną niż AGH.

Etyka wydawnicza przeciwdziałająca nieuczciwym praktykom publikacyjnym jest zgodna z wytycznymi Komitetu ds. Etyki Publikacyjnej COPE (Comittee on Publication Ethics).

Każda publikacja naukowa publikowana online przez Wydawnictwa AGH otrzymuje identyfikator DOI (Digital Object Identifier). Wykorzystywany jest również system antyplagiatowy iThenticate oraz platforma OJS – system zarządzania procesem wydawniczym czasopism naukowych.

W 2012 roku Wydawnictwa AGH zostały członkiem CrossRef.

Wydawnictwa AGH mają stałe stoiska na dorocznych targach książki w Warszawie, Wrocławiu i Krakowie.

Strona Wydawnictw AGH posiada też wersję mobilną serwisu.

Czasopisma wydawane przez Wydawnictwa AGH:

„Computer Methods in Materials Science” - https://www.cmms.agh.edu.pl/

„Computer Science” - https://journals.agh.edu.pl/csci

„Decision Making in Manufacturing and Services” - https://journals.agh.edu.pl/dmms

„Energetyka Rozproszona” - https://journals.agh.edu.pl/er

„Geology, Geophysics & Environment” - https://journals.agh.edu.pl/geol

„Geomatics and Environmental Engineering” - https://www.gaee.agh.edu.pl/index.php/gaee/index

„Geotourism/Geoturystyka” - https://journals.agh.edu.pl/geotour/index

„Journal of Casting & Materials Engineering” - https://journals.agh.edu.pl/jcme

„Journal of Geotechnology and Energy” - https://journals.agh.edu.pl/jge

„Managerial Economics” - https://journals.agh.edu.pl/manage

„Mining – Informatics, Automation and Electrical Engineering” - https://www.miag.agh.edu.pl/en/home-page/

„Opuscula Mathematica” - https://www.opuscula.agh.edu.pl/

„Studia Humanistyczne AGH” - https://journals.agh.edu.pl/human/

Od 2012 roku wszystkie czasopisma AGH publikowane są na otwartych licencjach.

Na listę Journal Citation Reports JCR™ trafiły czasopisma: „Computer Science” (2024 IF™ = 0.6), „Geology, Geophysics & Environment” (2024 IF™ = 0.9), „Opuscula Mathematica” (2024 IF™ = 2.0), a „Geomatics and Environmental Engineering” w 2026 roku zostanie włączone do bazy Emerging Sources Citation Index. Czasopisma te są indeksowane w bazach o międzynarodowym zasięgu: Web of Science i Scopus.

Z czasem wprowadzono wersje angielskie artykułów, a także z powodzeniem zabiegano o umiędzynarodowienie komitetów redakcyjnych.

Od 1998 roku artykuły zawarte w czasopismach AGH są rejestrowane w bazie BazTech (z wyjątkiem „Studia Humanistyczne AGH”).

Historia

Zaczątkiem aktywności wydawniczej w Akademii Górniczej była studencka samopomoc: studenci spisywali, a następnie powielali wykłady profesorów. Tym sposobem w roku akademickim 1919/1920 wydano pierwszy skrypt - „Matematyka wyższa” prof. Antoniego Hoborskiego. Instytucją sprawczą wydawania spisanych wykładów było Koło Słuchaczów Akademii Górniczej. Na okładce często widniał napis „...według wykładów profesora... w r. akademickim...” Niekiedy pojawiało się nazwisko autora opracowania. Treść skryptu uzgadniano z wykładowcą.

Na fuchsach z I i II roku spoczywał obowiązek kręcenia korbką maszyny litograficznej, ci, co mieli ładne pismo, przepisywali rękopisy na woskówkach. Niektórzy starsi przechodzili przeszkolenie w zakładach poligraficznych, wykonywali odbitki, składali je i kompletowali egzemplarze, a następnie oprawiali je. Student I i II roku miał obowiązek odpracowania 8 godzin w roku, dla studentów lat wyższych obowiązek ten był mniejszy. Dopiero pod koniec 1929 r. SSAG [Stowarzyszenie Słuchaczów Akademii Górniczej] zatrudniło emerytowanego litografa i jego pomocnika, a także maszynistkę, dla której zakupiono maszynę do pisania. (Bolewski A. [et al.]: Trudne lata Akademii Górniczej. Kraków 1989, s. 137)

18 listopada 1921 roku władze Akademii Górniczej powołały Senacką Komisję Biblioteczną (od roku akademickiego 1923/1924 przemianowaną na Senacką Komisję Biblioteczno-Wydawniczą) w składzie: prof. Antoni Rodziewicz-Bielewicz (przewodniczący), prof. Jan Krauze, prof. Oskar Nowotny.

W pierwszych latach istnienia AG wykładowcy często publikowali swoje prace poza uczelnią, także w językach obcych i za granicą, dlatego w październiku 1924 roku Senacka Komisja Biblioteczno-Wydawnicza podjęła uchwałę o wydawaniu prac naukowych kadry uczelnianej w zeszytach „Prace Akademii Górniczej w Krakowie”. W pierwszym zeszycie ukazała się praca „Teoria prądów przekątnych” Henryka Czeczota (z. 1, nakładem AG, Kraków 1925, ss. 176). Odtąd spis wszystkich publikowanych prac zamieszczano w dorocznym sprawozdaniu rektorskim z działalności uczelni.

Od 1927 roku działalność wydawniczą spisywanych skryptów kontynuowała nowopowstała Sekcja Wydawnicza Stowarzyszenia Studentów Akademii Górniczej (przekształcona z sekcji wydawniczej Koła Słuchaczów AG). Sekcja Wydawnicza była wówczas jedynym źródłem podręczników i skryptów dla studentów AG. W obliczu kryzysu od 1933 roku niektóre wydawnictwa były sprzedawane 30-60% taniej, by urealnić ich zakup przez brać studencką. W latach 1920-1947 Stowarzyszenie Studentów AG wydało 74 skrypty.

W trakcie II wojny światowej działalność wydawnicza AG została wstrzymana. W 1940 roku okupant wydał rozporządzenie zabraniające niemieckim księgarzom sprzedaży książek Polakom, ale także zakaz wydawania polskich książek. Kolejny zakaz dotyczył korzystania w szkołach technicznych z drukowanych polskich materiałów. Podręczniki profesorów Antoniego Hoborskiego i Henryka Czeczotta były rozprowadzane potajemnie. W sytuacji braku rodzimego rynku wydawniczego i księgarskiego korzystano z publikacji przedwojennych lub kopiowanych własnoręcznie notatek oraz z literatury niemieckiej. Konspiracyjny kolportaż powielanych wydawnictw odbywał się w okupacyjnym Państwowym Technicznym Zakładzie Badawczym (Staatliche Technische Prüfanstalt-STPA). W 1942 roku uczniowie wydziału górniczego Państwowej Szkoły Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej (PSTGHM) utworzyli grupę wydawniczą w celu powielania podręczników z zakresu górnictwa. W skład grupy weszli: Tadeusz Wilczyński, Zbigniew Czerwenka, Jerzy Średniawa, Andrzej Bolewski.

Po wojnie pierwszą opublikowaną w AG pracą naukową były „Wykresy stopów podwójnych metali” prof. Władysława Łoskiewicza i inż. Mariana Ormana wydane w maju 1945 roku.

W 1945 roku z inicjatywy prof. Mieczysława Jeżewskiego i dr. Kazimierza Maślankiewicza powstała Spółdzielnia Wydawnicza Pracowników Technicznych i Szkół Akademickich z o.u. (odpowiedzialnością udziałami) w Krakowie (SWPTSA). Wydawała publikacje do 1952 roku. Jednocześnie w 1948 roku powstał Komitet Redakcyjny Wydawnictw Naukowych Pracowników Akademii Górniczej (przewodniczący prof. Aleksander Krupkowski, członkowie: prof. Witold Budryk, prof. Mieczysław Jeżewski, prof. Julian Kamecki). W broszurze AG na rok akademicki 1947/1948 wymieniono 155 publikacji naukowych pracowników uczelni wydanych po wojnie. Starano się również wydawać prace w językach obcych, by były „walutą” w procederze tzw. egzemplarza wymiennego z placówkami zagranicznymi.