Jan Studniarski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 13: Linia 13:
|name=Jan Studniarski
|name=Jan Studniarski
|image_size=12667
|image_size=12667
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Rektor
|Stanowisko=Rektor
|Jednostka=AG
|Jednostka=AG
|Rok_od=1922
|Rok_od=1922
|Rok_do=1924
|Rok_do=1924
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Dziekan
|Stanowisko=Dziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Rok_od=1921
|Rok_od=1921
|Rok_do=1922
|Rok_do=1922
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prorektor
|Stanowisko=Prorektor
|Jednostka=AG
|Jednostka=AG
Linia 40: Linia 37:
Urodził się 21 marca 1876 roku w Szamotułach, zmarł 25 stycznia 1946 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Urodził się 21 marca 1876 roku w Szamotułach, zmarł 25 stycznia 1946 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


W 1894 roku rozpoczął studia z zakresu inżynierii i materiałoznawstwa w Królewskiej Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu. W latach 1897 – 1898 studiował elektrotechnikę na Politechnice w Stuttgarcie i w latach 1898 - 1900 ponownie w Berlinie-Charlottenburgu. Następnie kontynuował studia w Hanowerze - na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Maszynowego 16 stycznia 1902 roku uzyskał dyplom inżyniera.  
W 1894 roku rozpoczął studia z zakresu inżynierii i materiałoznawstwa w Królewskiej Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu. W latach 1897 – 1898 studiował elektrotechnikę na Politechnice w Stuttgarcie i w latach 1898-1900 ponownie w Berlinie-Charlottenburgu. Następnie kontynuował studia w Hanowerze - na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Maszynowego 16 stycznia 1902 roku uzyskał dyplom inżyniera.  
11 stycznia 1905 roku w hanowerskiej politechnice otrzymał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1905 – 1909 pracował jako asystent w laboratorium elektrotechnicznym  w Berlinie-Charlottenburgu. Równocześnie, w latach 1907 – 1909, jako docent wykładał elektrotechnikę prądów silnych oraz technikę prądów zmiennych w berlińskiej Wojskowej Akademii Technicznej. W latach 1909 – 1911 pracował jako inżynier i rzeczoznawca w oddziale elektrotechnicznym Związku Dozoru Kotłów „Altona” w Hamburgu. Od stycznia 1912 roku praktykował w Dyrekcji Kolei Lokalnych w Innsbruku, następnie w  lutym 1912 roku objął kierownictwo Kolei Elektrycznej w Tarnowie. Od lipca 1914 roku do lipca 1920 roku był dyrektorem Miejskich Zakładów Elektrycznych w Tarnowie. W międzyczasie przez cztery miesiące, od 4 lipca 1919 roku, sprawował obowiązki wiceprezydenta miasta. W 1919 roku zainicjował powstanie Związku Elektrowni Polskich.
11 stycznia 1905 roku w hanowerskiej politechnice otrzymał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1905-1909 pracował jako asystent w laboratorium elektrotechnicznym  w Berlinie-Charlottenburgu. Równocześnie, w latach 1907-1909, jako docent wykładał elektrotechnikę prądów silnych oraz technikę prądów zmiennych w berlińskiej Wojskowej Akademii Technicznej. W latach 1909-1911 pracował jako inżynier i rzeczoznawca w oddziale elektrotechnicznym Związku Dozoru Kotłów „Altona” w Hamburgu. Od stycznia 1912 roku praktykował w Dyrekcji Kolei Lokalnych w Innsbruku, następnie w  lutym 1912 roku objął kierownictwo Kolei Elektrycznej w Tarnowie. Od lipca 1914 roku do lipca 1920 roku był dyrektorem Miejskich Zakładów Elektrycznych w Tarnowie. W międzyczasie przez cztery miesiące, od 4 lipca 1919 roku, sprawował obowiązki wiceprezydenta miasta. W 1919 roku zainicjował powstanie Związku Elektrowni Polskich.
9 czerwca 1920 roku został mianowany profesorem zwyczajnym elektrotechniki Akademii Górniczej w Krakowie. W roku akademickim 1921/1922 był dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AG, a w latach 1922 - 1924 rektorem Akademii,a w latach, 1924 - 1926 prorektorem. Z wielkim zaangażowaniem wywiązywał się ze swoich obowiązków dydaktycznych. Jak przystało na typowego Wielkopolanina, wysoko cenił kompetencje zawodowe, pracowitość i rzeczowość. Jego zasługą było utworzenie Zakładu Elektrotechniki ze wzorowo zorganizowanym i wyposażonym laboratorium elektrotechnicznym, które uzyskało wysoką lokatę w rzędzie tego rodzaju placówek w kraju i zagranicą. W Zakładzie tym zgromadził zbiór fotografii, któremu nadał tytuł "Dzieje i rozwój elektrofizyki i elektrotechniki w portretach ich twórców".  
9 czerwca 1920 roku został mianowany profesorem zwyczajnym elektrotechniki Akademii Górniczej w Krakowie. W roku akademickim 1921/1922 był dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AG, a w latach 1922-1924 rektorem Akademii, a w latach 1924-1926 prorektorem. Z wielkim zaangażowaniem wywiązywał się ze swoich obowiązków dydaktycznych. Jak przystało na typowego Wielkopolanina, wysoko cenił kompetencje zawodowe, pracowitość i rzeczowość. Jego zasługą było utworzenie Zakładu Elektrotechniki ze wzorowo zorganizowanym i wyposażonym laboratorium elektrotechnicznym, które uzyskało wysoką lokatę w rzędzie tego rodzaju placówek w kraju i zagranicą. W Zakładzie tym zgromadził zbiór fotografii, któremu nadał tytuł "Dzieje i rozwój elektrofizyki i elektrotechniki w portretach ich twórców".  


6 listopada 1939 roku w ramach "Sonderaktion Krakau" został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen pod Berlinem. zwolniony został 8 lutego 1940 roku. Po powrocie do Krakowa wykładał w oficjalnie działającej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. Doskonała znajomość języka niemieckiego oraz to, że studiował i pracował w Berlinie wielokrotnie korzystnie wpływało na funkcjonowanie szkoły i wszelkiego rodzaju kontakty podczas jej wizytowania. Dodatkowo pracował w oddziale elektrotechnicznym utworzonego w 1942 roku Zakładzie Badań Materiałów. Od 4 stycznia 1943 roku był kierownikiem jego laboratorium. 1 czerwca 1945 roku objął Katedrę Elektrotechniki AG i wraz z pracownikami wspomagał uruchamiane zakłady przemysłowe w zakresie cechowania i poprawnego działania elektronicznych urządzeń pomiarowych.  
6 listopada 1939 roku w ramach "Sonderaktion Krakau" został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen pod Berlinem. zwolniony został 8 lutego 1940 roku. Po powrocie do Krakowa wykładał w oficjalnie działającej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. Doskonała znajomość języka niemieckiego oraz to, że studiował i pracował w Berlinie wielokrotnie korzystnie wpływało na funkcjonowanie szkoły i wszelkiego rodzaju kontakty podczas jej wizytowania. Dodatkowo pracował w oddziale elektrotechnicznym utworzonego w 1942 roku Zakładzie Badań Materiałów. Od 4 stycznia 1943 roku był kierownikiem jego laboratorium. 1 czerwca 1945 roku objął Katedrę Elektrotechniki AG i wraz z pracownikami wspomagał uruchamiane zakłady przemysłowe w zakresie cechowania i poprawnego działania elektronicznych urządzeń pomiarowych.  
Linia 51: Linia 48:
Jest autorem kilkunastu opracowań z zakresu elektrotechniki opublikowanych w Polsce i w Berlinie. Opracował wiele projektów, ekspertyz badawczych oraz orzeczeń dla przemysłu węglowego.
Jest autorem kilkunastu opracowań z zakresu elektrotechniki opublikowanych w Polsce i w Berlinie. Opracował wiele projektów, ekspertyz badawczych oraz orzeczeń dla przemysłu węglowego.


W 1952 roku pawilon B-1 - siedziba Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa otrzymał imię profesora Jana Studniarskiego.
W 2002 roku pawilon B-1 siedziba obecnego Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Inżynierii Biomedycznej otrzymał imię profesora Jana Studniarskiego.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości


== Źródła do biogramu  ==
== Źródła do biogramu  ==


====Książki====
====Książki====
* Akademja Nauk Technicznych : 1920-1932. Warszawa 1932, s. 73-74
* Akademja Nauk Technicznych : 1920-1932. Warszawa 1932, s. 73-74
* Czy wiesz kto to jest? Pod red. S. Łozy. Warszawa 1938, s. 703
* Czy wiesz kto to jest? Pod red. S. Łozy. Warszawa 1938, s. 703
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 177
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 177
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 98
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 89
* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 89
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 206-208, [foto]
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 206-208, [foto]
* Non omnis moriar… : groby Rektorów Akademii Górniczej i Akademii Górniczo-Hutniczej. Z. 4 - 2021. Oprac. H. Sieński. Kraków 2021, s. 25-32, [foto]
* Paczyńska I.: Aktion gegen Universitäts-Professoren (Kraków, 6 listopada 1939 roku) i okupacyjne losy aresztowanych. Kraków 2019, s. 196-858
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1920/21]. Kraków 1920, s. 3
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1920/21]. Kraków 1920, s. 3
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1921, s. 3
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1921, s. 3
Linia 93: Linia 93:
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 194-196, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 194-196, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)


====Artkuły====
====Artykuły====
* 90 lat Energetyki Tarnowskiej 1910 - 2000 : odsłonięcie tablicy ku czci Rektora prof. Jana Studniarskiego. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2000, nr 84, s. 24-25
 
* 90 lat Energetyki Tarnowskiej 1910 - 2000 : odsłonięcie tablicy ku czci Rektora prof. Jana Studniarskiego. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2000, nr 84, s. 24-25, [foto]
* Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. ''Alma Mater'' 2019, numer specjalny 212, s. 32, [foto]  
* Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. ''Alma Mater'' 2019, numer specjalny 212, s. 32, [foto]  
* Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. ''Alma Mater'' 2021, nr 227, s. 64, [foto]
* Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 5-6
* Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 5, s. 5-6
* Kubiatowski J.: Prof. dr inż. Jan Studniarski (1876-1946). ''Przegląd Elektrotechniczny'' 1971, nr 11, s. 506, [foto]
* Kubiatowski J.: Prof. dr inż. Jan Studniarski (1876-1946). ''Przegląd Elektrotechniczny'' 1971, nr 11, s. 506, [foto]
* Pamięci profesora Jana Studniarskiego (1876-1946). ''Elektrotechnika : kwartalnik  AGH'' 1983 T. 2, nr 2, s. 79-81
* Pamięci profesora Jana Studniarskiego (1876-1946). ''Elektrotechnika : kwartalnik  AGH'' 1983 T. 2, nr 2, s. 79-81
* Poczet Rektorów AGH : lata [1919-2013] : Jan Studniarski (1876-1946), 1922/23-1923/24. ''Biuletyn AGH'' 2013 wyd. spec. z okazji 100-lecia powołania Akademii Górniczej, s. 14, [foto]
* Poczet Rektorów AGH : lata [1919-2013] : Jan Studniarski (1876-1946), 1922/23-1923/24. ''Biuletyn AGH'' 2013 wyd. spec. z okazji 100-lecia powołania Akademii Górniczej, s. 14, [foto]
* Sieński H.: Jan Studniarski Rektor w latach 1922-1924 : Poczet rektorów Akademii Górniczej i Akademii Górniczo-Hutniczej - cz 2. ''Biuletyn AGH'' 2020, nr 148-149, s. 26-28, [foto]
* [[Media:02 Poczet rektorow - Jan Studniarski Rektor w latach 1922–1924.pdf|Sieński H.: Jan Studniarski Rektor w latach 1922-1924 : Poczet rektorów Akademii Górniczej i Akademii Górniczo-Hutniczej - część 2. ''Biuletyn AGH'' 2020, nr 148-149, s. 26-28, [foto]]]
* Sieński H.: Profesor Jan Studniarski : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 33. ''Biuletyn AGH'' 2016, nr 98, s. 24-25, [foto]
* [[Media:Tablice - Jan Studniarski. Biuletyn AGH nr 98.pdf|Sieński H.: Profesor Jan Studniarski : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 33. ''Biuletyn AGH'' 2016, nr 98, s. 24-25, [foto]]]
* Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". ''Biuletyn AGH'' 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]
* Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". ''Biuletyn AGH'' 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]


{{DEFAULTSORT:Studniarski, Jan }}
{{DEFAULTSORT:Studniarski, Jan }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:14, 10 cze 2024

Jan Studniarski
Jan Studniarski.jpg
Nazwisko Studniarski
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 21 marca 1876
Miejsce urodzenia Szamotuły
Data śmierci 25 stycznia 1946
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności elektrotechnika
Pełnione funkcje Rektor AG (1922–1924)
Wydział Wydział Górniczy



FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19211922
RektorAG19221924
ProrektorAG19241926

Prof. zw. dr inż. Jan Studniarski (1876–1946)

Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika

Nota biograficzna

Urodził się 21 marca 1876 roku w Szamotułach, zmarł 25 stycznia 1946 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1894 roku rozpoczął studia z zakresu inżynierii i materiałoznawstwa w Królewskiej Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu. W latach 1897 – 1898 studiował elektrotechnikę na Politechnice w Stuttgarcie i w latach 1898-1900 ponownie w Berlinie-Charlottenburgu. Następnie kontynuował studia w Hanowerze - na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Maszynowego 16 stycznia 1902 roku uzyskał dyplom inżyniera. 11 stycznia 1905 roku w hanowerskiej politechnice otrzymał stopień doktora nauk technicznych. W latach 1905-1909 pracował jako asystent w laboratorium elektrotechnicznym w Berlinie-Charlottenburgu. Równocześnie, w latach 1907-1909, jako docent wykładał elektrotechnikę prądów silnych oraz technikę prądów zmiennych w berlińskiej Wojskowej Akademii Technicznej. W latach 1909-1911 pracował jako inżynier i rzeczoznawca w oddziale elektrotechnicznym Związku Dozoru Kotłów „Altona” w Hamburgu. Od stycznia 1912 roku praktykował w Dyrekcji Kolei Lokalnych w Innsbruku, następnie w lutym 1912 roku objął kierownictwo Kolei Elektrycznej w Tarnowie. Od lipca 1914 roku do lipca 1920 roku był dyrektorem Miejskich Zakładów Elektrycznych w Tarnowie. W międzyczasie przez cztery miesiące, od 4 lipca 1919 roku, sprawował obowiązki wiceprezydenta miasta. W 1919 roku zainicjował powstanie Związku Elektrowni Polskich.

9 czerwca 1920 roku został mianowany profesorem zwyczajnym elektrotechniki Akademii Górniczej w Krakowie. W roku akademickim 1921/1922 był dziekanem Wydziału Górniczego AG, a w latach 1922-1924 rektorem Akademii, a w latach 1924-1926 prorektorem. Z wielkim zaangażowaniem wywiązywał się ze swoich obowiązków dydaktycznych. Jak przystało na typowego Wielkopolanina, wysoko cenił kompetencje zawodowe, pracowitość i rzeczowość. Jego zasługą było utworzenie Zakładu Elektrotechniki ze wzorowo zorganizowanym i wyposażonym laboratorium elektrotechnicznym, które uzyskało wysoką lokatę w rzędzie tego rodzaju placówek w kraju i zagranicą. W Zakładzie tym zgromadził zbiór fotografii, któremu nadał tytuł "Dzieje i rozwój elektrofizyki i elektrotechniki w portretach ich twórców".

6 listopada 1939 roku w ramach "Sonderaktion Krakau" został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen pod Berlinem. zwolniony został 8 lutego 1940 roku. Po powrocie do Krakowa wykładał w oficjalnie działającej Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. Doskonała znajomość języka niemieckiego oraz to, że studiował i pracował w Berlinie wielokrotnie korzystnie wpływało na funkcjonowanie szkoły i wszelkiego rodzaju kontakty podczas jej wizytowania. Dodatkowo pracował w oddziale elektrotechnicznym utworzonego w 1942 roku Zakładzie Badań Materiałów. Od 4 stycznia 1943 roku był kierownikiem jego laboratorium. 1 czerwca 1945 roku objął Katedrę Elektrotechniki AG i wraz z pracownikami wspomagał uruchamiane zakłady przemysłowe w zakresie cechowania i poprawnego działania elektronicznych urządzeń pomiarowych.

W latach 1922 - 1923 przewodniczył Krakowskiemu Towarzystwu Technicznemu. Dnia 27 września 1923 roku został członkiem korespondentem Wydziału Nauk Mechanicznych Akademii Nauk Technicznych w Warszawie. W 1924 roku otrzymał członkostwo honorowe Stowarzyszenia Studentów AG. W latach 1925 - 1929 roku był kuratorem studenckiego klubu "Caverna". W latach trzydziestych - XX wieku - był członkiem Komisji Maszyn Elektrycznych Stowarzyszenia Elektryków Polskich i przewodniczył podkomisji małych transformatorów do instalacji domowych. Należał do Krakowskiego Towarzystwa Technicznego i był członkiem założycielem powstałej w kwietniu 1914 roku jego Sekcji Elektrotechnicznej. Był członkiem polskiego komitetu przygotowawczego do Międzynarodowego Kongresu Elektrycznego, zorganizowanego w 1932 roku w Paryżu z okazji 50-lecia pierwszego Kongresu i Wystawy Elektryczności.

Jest autorem kilkunastu opracowań z zakresu elektrotechniki opublikowanych w Polsce i w Berlinie. Opracował wiele projektów, ekspertyz badawczych oraz orzeczeń dla przemysłu węglowego.

W 2002 roku pawilon B-1 siedziba obecnego Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Inżynierii Biomedycznej otrzymał imię profesora Jana Studniarskiego.

Odznaczenia i nagrody

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Źródła do biogramu

Książki

  • Akademja Nauk Technicznych : 1920-1932. Warszawa 1932, s. 73-74
  • Czy wiesz kto to jest? Pod red. S. Łozy. Warszawa 1938, s. 703
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 177
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 98
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 89
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 206-208, [foto]
  • Non omnis moriar… : groby Rektorów Akademii Górniczej i Akademii Górniczo-Hutniczej. Z. 4 - 2021. Oprac. H. Sieński. Kraków 2021, s. 25-32, [foto]
  • Paczyńska I.: Aktion gegen Universitäts-Professoren (Kraków, 6 listopada 1939 roku) i okupacyjne losy aresztowanych. Kraków 2019, s. 196-858
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1920/21]. Kraków 1920, s. 3
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1921, s. 3
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1922/23]. Kraków 1922, s. 5
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1924/25]. Kraków 1924, s. 6
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1925/26]. Kraków 1925, s. 12
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1926/27]. Kraków 1926, s. 13
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1927/28]. Kraków 1927, s. 13
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1928/29]. Kraków 1928, s. 14
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1929/30]. Kraków 1929, s. 14
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1930/31]. Kraków 1930, s. 13
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1931/32]. Kraków 1931, s. 14
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1932/33]. Kraków 1932, s. 21
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1933/34]. Kraków 1933, s. 21
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1935/36]. Kraków 1935, s. 21
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1936/37]. Kraków 1936, s. 23
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1937/38]. Kraków 1937, s. 22
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1938/39]. Kraków 1938, s. 25
  • Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 194-196, [foto]
  • Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s.118
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 345, [foto]
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997. Kraków 1997, s. 53-54
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s.113-114, [foto]
  • Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 133-134, [foto]
  • Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939. Pod red. L. Hajdukiewicza. Kraków 1989, s. 296-297, [foto]
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 627 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 194-196, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Jan_Studniarski&oldid=84667”